Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι στα 21 της χρόνια η προτεραιότητα της Γεωργίας Δαμασιώτη θα ήταν οι βόλτες, οι έξοδοι και η φοιτητική ζωή—όλα όσα συνθέτουν μια τυπική νεανική καθημερινότητα. Όμως, για εκείνη, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Με ήδη εντυπωσιακές επιδόσεις στις πισίνες και μια 15η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού στα 200μ. πεταλούδα, το μυαλό της βρίσκεται στα επόμενα μεγάλα στοιχήματα: τα καλοκαιρινά πρωταθλήματα του 2025, όπου στοχεύει να αποδείξει ξανά τη δύναμή της στο νερό.
Στοχοπροσηλωμένη, προσγειωμένη, αλλά και με τη φρεσκάδα της ηλικίας της, η Γεωργία μιλά για τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024, τα πανελλήνια ρεκόρ που σπάει το ένα μετά το άλλο, τις προκλήσεις της κολύμβησης και το μοναδικό στοιχείο που – κατά τη γνώμη της – χρειάζεται για να πετύχεις.
Προκρίθηκε με πανελλήνιο ρεκόρ νέων γυναικών στα ημιτελικά των 100μ. πεταλούδα στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα κολύμβησης στη Βουδαπέστη, τον περασμένο Δεκέμβριο, ενώ το καλοκαίρι του 2024 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 100μ. πεταλούδα, με χρόνο 57.74 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Βελιγραδίου και έπιασε το όριο για το Παρίσι (57.92), εξασφαλίζοντας την παρθενική συμμετοχή της σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκεί με επίδοση 2:10.25 στον ημιτελικό κατέλαβε την 15η θέση στα 200μ. πεταλούδα. Στην πρώτη της παρουσία στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη, η πρωταθλήτριά μας προκρίθηκε στις 16 καλύτερες αθλήτριες με πανελλήνιο ρεκόρ 2:09.55.
Πώς ξεκίνησες, τι ήταν αυτό που σε έκανε να βουτήξεις στην πισίνα… και να πεις ότι θα ασχοληθείς με αυτό το άθλημα;
Ο πατέρας μου είναι προπονητής και έχει τη δικιά του ομάδα κολύμβησης, στο ΟΑΚΑ. Από εκεί ξεκίνησα, θέλοντας και μη. Μου είπαν να δοκιμάσω το κολύμπι. Δοκίμασα και άλλα αθλήματα στη διάρκεια των σχολικών ετών, αλλά αυτό μου άρεσε. Δε με πίεσαν να το ακολουθήσω. Ο πατέρας μου κολυμπούσε πάντα, η μητέρα μου όχι, αλλά το ίδιο άθλημα κάνει και η αδερφή μου. Ήταν και εκείνη μέλος της εθνικής, αλλά σταμάτησε όταν μπήκε στο πανεπιστήμιο. Τότε είναι που δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα. Οπότε είναι κάτι σαν οικογενειακή παράδοση. Υπάρχει το γονίδιο (γελάει).
Πώς νιώθεις για τις επιδόσεις και τις επιτυχίες σου;
Η περασμένη ήταν η χρονιά που έκανα τις σημαντικότερες επιδόσεις μου σε διεθνές επίπεδο. Δούλεψα πάρα πολύ για να μπορέσει να βγει όλο αυτό. Όλα αυτά που πέτυχα ήταν μοναδικά. Τα πανελλήνια ρεκόρ, το παγκόσμιο και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και μετά η πρόκριση στους Ολυμπιακούς. Δεν μπορώ να περιγράψω τον ενθουσιασμό και το άγχος που ένιωθα.
Το παγκόσμιο δεν ήταν ο τελικός μου στόχος. Ήταν να πάρω την πρόκριση για την Ολυμπιάδα, να καταφέρω να πιάσω αυτό το όριο. Το 2023 έκανα το πρώτο μου πανελλήνιο ρεκόρ γυναικών. Το οποίο ήταν αρκετά κοντά στο όριο πρόκρισης για την Ολυμπιάδα. Και έτσι ξεκίνησα το 2024. Με αυτό και μόνο τον στόχο. Να πιάσω αυτόν τον συγκεκριμένο χρόνο που θα μου έδινε την πρόκριση για την Ολυμπιάδα. Μαζί με αυτό ήρθε και ένα ευρωπαϊκό μετάλλιο. Το οποίο δεν το περίμενα ποτέ. Δεν ήταν καν στόχος δηλαδή. Για μένα ήταν αρκετά μακριά στο μυαλό μου.
Και έτσι έπειτα από αυτή την επιτυχία στο ευρωπαϊκό ήρθε η Ολυμπιάδα, όπου πήρα την πρόκριση στον ημιτελικό. Ήταν και αυτή πάρα πολύ έντονη στιγμή για μένα. Και όλα αυτά μου έδωσαν πάρα πολύ μεγάλη όρεξη και μεγάλο κίνητρο για την σεζόν 2024-2025. Και έτσι το Δεκέμβριο του 2024 πήγα στο Παγκόσμιο Βουδαπέστης και κατάφερα αυτό που κατάφερα. Δηλαδή να κάνω πανελλήνιο ρεκόρ. Έκανα τέσσερα συνολικά πανελλήνια ρεκόρ και πήρα την 9η θέση – και αυτό έμοιαζε πολύ μακρινό.
Οι στόχοι που θέτεις είναι πάντα μακρινοί και μεγάλοι ή το ανάποδο;
Κάθε μεγάλη διοργάνωση αποτελεί στόχο, αλλά δεν γίνεται να πας αν δεν προετοιμαστείς σωστά. Βάζω πιο μικρούς στόχους στο μυαλό μου κάθε φορά και συνήθως καταφέρνω και κάτι παραπάνω.
Από την αποτυχία μέσα μου γεννάται ένα παραπάνω κίνητρο και μια παραπάνω θέληση να τα καταφέρω
Ποια ήταν μέχρι στιγμής η αγαπημένη σου συμμετοχή σε αγώνα;
Δύσκολα ξεχωρίζω, διότι η κάθε συμμετοχή είναι διαφορετική και εξίσου σημαντική. Νομίζω οι τρεις περσινές διοργανώσεις που ήταν το Πανευρωπαϊκό, η Ολυμπιάδα και το Παγκόσμιο. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια από αυτές. Κάτι περισσότερο, ίσως, μου άφησε το Πανευρωπαϊκό, γιατί ήταν αυτό που έκανε την αρχή και μου έδωσε τη συμμετοχή μου στην Ολυμπιάδα, πράγμα το οποίο είναι το πιο σημαντικό που είχα εγώ στο μυαλό μου. Οπότε ήταν αυτό που αν το ξεπερνούσες ήξερες ότι έκανες κάτι πολύ καλό και προετοιμάζεσαι για το επόμενο.
Πώς διαχειρίζεσαι την πίεση πριν από κάθε αγώνα;
Θεωρώ ότι το μυστικό ενός καλού αθλητή είναι το μυαλό του. Και αν μπορέσει να το διαχειριστεί θα είναι αυτό που θα του δώσει την επιτυχία. Προσωπικά, μπορώ και μετατρέπω το άγχος σε δύναμη και σε κίνητρο την ώρα που κολυμπάω στον αγώνα. Έχω αυτό το θετικό, δηλαδή να μην αφήνω το άγχος να με καταβάλει. Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη τεχνική. Απλώς, δεν αφήνω κάτι να με επηρεάσει. Είναι συγκέντρωση και θέληση. Θέλω να πάω καλά. Πάντα το είχα αυτό.
Ξεκίνησα από πολύ μικρή να ασχολούμαι με την κολύμβηση. Ήμουν 3 ή 4 ετών. Δεν είναι ότι δεν ήμουν καλή μέχρι πέρυσι στο άθλημα. Από το 2015 που ξεκίνησα στην αγωνιστική ομάδα δεν έχω χάσει ποτέ πρωτάθλημα εθνικό. Έχω κάνει πάρα πολλά πανελλήνια ρεκόρ. Έχω πάρει πάρα πολλά μετάλλια σε παιχνίδια και οργανώσεις. Και όλο αυτό σιγά-σιγά με βοήθησε να πετύχω αυτά που πέτυχα.
Πώς αντιμετωπίζεις τους τραυματισμούς και τις αποτυχίες;
Πρέπει απλά να κάνεις υπομονή. Ειδικά αυτό που αναφέρετε με τους τραυματισμούς είναι το πιο δύσκολο κομμάτι, επειδή δεν περνάει πάντα από το χέρι μας. Τα πράγματα δεν πάνε πάντα καλά, γι’ αυτό και πέρυσι που κύλησαν ομαλά μού έκανε εντύπωση. Είχα συνηθίσει να πηγαίνω στους αγώνες και να μην βγαίνει πάντα το αποτέλεσμα που θέλω. Και όταν ήρθε κάτι καλύτερο από αυτό που περίμενα, εντυπωσιάστηκα. Αλλά, δεν έχω μάθει ακόμα να το διαχειρίζομαι απόλυτα αυτό και είναι πάρα πολύ δύσκολο.
Όταν δεν είναι θέμα υγείας θεωρώ ότι και η αποτυχία κάνει καλό. Το να πάω, για παράδειγμα, σε έναν αγώνα και να μην φέρω το αποτέλεσμα που ήθελα θα με οδηγήσει στο να εξετάσω μαζί με τους προπονητές μου και όλο το προσωπικό τι δεν έχει πάει καλά για να το διορθώσουμε. Από αυτό μέσα μου γεννάται ένα παραπάνω κίνητρο και μια παραπάνω θέληση να τα καταφέρω. Πιστεύω ότι ακόμα και οι αγώνες που δεν έχουν το ιδανικό αποτέλεσμα, κάτι σου δίνουν.
Οι μεγαλύτερες προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει ένα κορίτσι που ασχολείται με την κολύμβηση;
Η μεγαλύτερη νομίζω είναι ο συνδυασμός με τις σπουδές γιατί δεν υπάρχει καμία υποστήριξη και καμία βοήθεια. Μετά θα πω σίγουρα ένας τραυματισμός, ο οποίος μπορεί να προκύψει.
Το να έχουμε άτομα κοντά μας τα οποία αγαπούν το άθλημα και υποστηρίζουν τις ανθρώπινες και τις δύσκολες στιγμές είναι βασικό
Πώς μπορεί να συνδυαστεί η αγωνιστική κολύμβηση με άλλες ασχολίες στην καθημερινότητα;
Δεν μπορεί να υπάρχουν και τα δύο στο ίδιο επίπεδο. Η αδερφή μου, για παράδειγμα, άφησε πίσω την κολύμβηση όταν πέρασε στο πανεπιστήμιο. Δεν υπάρχει στήριξη, βοήθεια ή κατανόηση. Πριν από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, έστειλα ένα email σε έναν καθηγητή μου και του εξηγούσα ακριβώς πώς έχει η κατάσταση, επειδή θα έχανα ένα πολύ σημαντικό εργαστήριο. Του έγραψα πως θα έλειπα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και ζήτησα αν μπορούσα να κάνω την εξέταση άλλη φορά. Δεν μου απάντησε ποτέ. Οπότε καταλαβαίνετε…
Δεν υπάρχει φροντίδα και στήριξη. Πρέπει να έχεις τα δικά σου γυμναστήρια, τις δικές σου εγκαταστάσεις και δεν δίνονται πάντα γρήγορα λύσεις. Θυμήθηκα τώρα ένα πρόσφατο περιστατικό: στο κολυμβητήριο που διδάσκω εγώ είχε χαλάσει ο μηχανισμός που ζεσταίνει το νερό στις πισίνες και δεν μπορούσαμε να κάνουμε προπόνηση, λόγω κρύου. Μείναμε εκτός για δύο ημέρες. Εντάξει, δεν συμβαίνει συχνά και διορθώθηκε σύντομα, αλλά το ανέφερα για να καταλάβετε τι εννοώ. Προβλήματα υπάρχουν πάντα και παντού.
Τι πιστεύεις πρέπει να γίνει για να διορθωθούν αυτά τα προβλήματα;
Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση, γιατί όσα χρόνια είμαι εγώ τουλάχιστον στον αθλητισμό δεν έχει γίνει τίποτα. Μπορώ να πω, όμως, για την κολύμβηση ότι πριν κάποια χρόνια άλλαξαν τα άτομα στην ομοσπονδία και η νέα διοίκηση έχουν βοηθήσει πάρα πολύ. Οπότε το να έχουμε άτομα κοντά μας τα οποία αγαπούν το άθλημα και υποστηρίζουν τις ανθρώπινες και τις δύσκολες στιγμές, όχι μόνο στην επιτυχία, έχει βοηθήσει πάρα πολύ γι’ αυτό και βλέπουμε μια άνοδο στην κολύμβηση τα τελευταία χρόνια -το οποίο είναι το πιο σημαντικό νομίζω. Παίζουν και οι άνθρωποι πάρα πολύ σημαντικό ρόλο.
Έναν μήνα πριν από το Ευρωπαϊκό που ήθελα να πάρω την πρόκριση για την Ολυμπιάδα σκέφτηκα να τα παρατήσω
Τι συμβουλή θα έδινες σε ένα μικρό κορίτσι που θέλει να ασχοληθεί με την κολύμβηση; Υπάρχουν περιορισμοί;
Κανένας περιορισμός δεν υπάρχει – είτε είσαι αγόρι είτε κορίτσι. Αρχικά, ότι ως άσκηση το κολύμπι βοηθά πολύ το σώμα. Αλλά βοηθά πολύ και το μυαλό, την αυτοπεποίθηση. Αυτό θεωρώ πολύ σημαντικό κομμάτι. Σε βοηθά να πιστεύεις στον εαυτό σου το κολύμπι. Και στη συνέχεια, να μην αφήνουν το άγχος και τη γνώμη των άλλων να επηρεάζουν. Η γνώμη των τρίτων δεν μετρά.
Θυμάσαι κάποιο σχόλιο που σε έκανε να αισθανθείς άβολα;
Σε κάθε αγώνα, σε κάθε επιτυχία θα υπάρξει κάποιος να πει κάτι. Ακόμα και όταν η εθνική προκρίθηκε στην Ολυμπιάδα έλεγαν ότι τη συγκεκριμένη χρονιά δεν είχαν προκριθεί οι πιο δυνατοί αθλητές και όλα ήταν πιο εύκολα. Πάντα θα υπάρξει κάποιος, αλλά σε αυτά απαντάμε με τις επιδόσεις και τις επιτυχίες μας.
Υπήρξε στιγμή που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;
Ναι, ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω ένα μήνα πριν από το Ευρωπαϊκό. Είχα έναν τραυματισμό και είχε γίνει μια λάθος διαχείριση. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά έναν συγκεκριμένο άνθρωπο που μου είπε ότι δεν μπορώ να συνεχίσω να κάνω προπόνηση. Έναν μήνα πριν από το Ευρωπαϊκό που ήθελα να πάρω την πρόκριση για την Ολυμπιάδα.
Δεν μπορώ να ξεχάσω όταν ήμουν στο σπίτι και έκλαιγα με αναφυλητά. Ήμουν τόσο στεναχωρημένη, δεν μπορούσα να αναπνεύσω από το κλάμα. Για λίγο δεν τα παράτησα όλα. Ευτυχώς, βρέθηκαν κοντά μου άνθρωποι που με στήριξαν. Οι γονείς μου, οι προπονητές μου, άνθρωποι του αθλητισμού που με βοήθησαν και με στήριξαν. Μου έδειξαν βήμα βήμα πώς να επανέλθω.
Έχεις κάποιον άνθρωπο που θαυμάζεις πιο πολύ; Κάποιο πρότυπο;
Όχι, δεν έχω και μου φαίνεται περίεργο και εμένα γιατί από μικρή δεν είχα. Δεν σκεφτόμουν ότι θέλω να γίνω σαν αυτόν ή σαν αυτή. Έχω μάθει να κοιτάζω τι κάνω εγώ και όχι τι κάνουν οι γύρω μου. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που θαυμάζω, όπως εκείνοι που κάνουν και άλλα πράγματα στη ζωή τους. Θαυμάζω πολύ και τον πατέρα μου. Είναι ο άνθρωπος που μου έχει διδάξει αυτό το σκεπτικό του να κοιτάζω μόνο την δική μου πορεία, να μην επηρεάζομαι από κάποιον άλλον και να βελτιώνομαι εγώ. Μου έλεγε συνέχεια μη με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι, να μη με νοιάζουν οι θέσεις και να κάνω πάντα το καλύτερο που μπορώ. Να κατεβάζω έστω και ένα κλάσμα του δευτερολέπτου τον χρόνο μου και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ αυτό το σκεπτικό.
Πόσο δύσκολο είναι να πέσει ένα ρεκόρ;
Πάρα πολύ δύσκολο. Μιλάμε για πάρα πολύ μικρές διαφορές. Δηλαδή το 1 και το 4 λεπτά μοιάζουν μικρές αποστάσεις, αλλά πρέπει να βρεθείς σε καλή μέρα, να προσέξεις πάρα πολύ τις λεπτομέρειες σου, να είσαι πάρα πολύ συγκεντρωμένος εκείνη την ώρα, να είναι όλες οι συνθήκες ιδανικές. Σε έναν αγώνα στο εξωτερικό, ας πούμε, οι αποστάσεις, το φαγητό, η διαμονή παίζουν ρόλο. Είναι πάρα πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν. Ας πούμε στο Παρίσι κάναμε μία ώρα για να φτάσουμε στο κολυμβητήριο και μία ώρα να γυρίσουμε από το ολυμπιακό χωριό. Το φαγητό δεν ήταν πολύ καλό. Φτάσαμε δύο μόνο ημέρες πριν από τον αγώνα και δεν είχαμε χρόνο να προσαρμοστούμε. Το να αποδόσεις σε έναν αγώνα, όπως θα ήθελες, επηρεάζεται από πάρα πολλούς παράγοντες – οι οποίοι δεν περνούν πάντα από το χέρι σου.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό για την καριέρα σου;
Δεν ξέρω… Μάλλον δεν έχω. Πηγαίνω βήμα-βήμα και δεν κοιτάζω τόσο μακριά. Θέλω να εξελιχθώ. Να είμαι καλύτερη κάθε φορά από τον περσινό μου εαυτό.
Αν θέλει κάποιος μεγαλύτερος σε ηλικία να ασχοληθεί με την κολύμβηση, μπορεί;
Εννοείται ότι μπορεί. Απλώς χρειάζεται περισσότερη υπομονή. Ίσως είναι λίγο πιο δύσκολο όσο μεγαλώνουμε γιατί χρειάζεται να δουλέψει κάποιος περισσότερο και να συνδυάσει την προπόνηση με το βαρύ καθημερινό του πρόγραμμα. Κατά τα άλλα, φυσικά και μπορεί. Η κολύμβηση είναι μία από τις καλύτερες μορφές άσκησης.
Αυτή την περίοδο ξεκουράζεσαι ή συνεχίζεις προπονήσεις;
Κάνω προπονήσεις. Γενικά στο κολύμπι δεν μπορείς να ξεκουραστείς για καιρό και να χάσεις εύκολα κάποια προπόνηση, γιατί μετά χρειάζεσαι χρόνο για να βρεις ξανά τη φόρμα σου και την επαφή με το νερό. Διακοπές κάνουμε πάντα έναν μήνα το καλοκαίρι και όλο το υπόλοιπο είμαστε κανονικά στα κολυμβητήρια με προπονήσεις. Στόχος τώρα είναι το καλοκαίρι. Έρχεται το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, κάτω των 23 ετών, ακόμα ανήκω σε αυτό και το παγκόσμιο γυναικών τον Ιούνιο και τον Ιούλιο αντίστοιχα. Εκεί στοχεύω και θέλω να τα πάω καλά.
