Ένα ασυνήθιστο θέμα παρουσιάζει το The Atlantic σε νέο άρθρο του: την άνοδο των sex parties, όπως ορίζονται αυτά στα οποία συγκεντρώνονται και κάνουν σεξ πάνω από 20 άτομα. Όπως αναφέρει ο ρεπόρτερ του αμερικανικού μέσου Xochitl Gonzalez, αποτελούν, όχι αναπάντεχα, «προνόμιο» της ανώτερης οικονομικά τάξης.
Συνήθως οργανώνονται σε σπίτια, αλλά περιστασιακά και σε πριβέ κλαμπ με πολύ υψηλές συνδρομές μέλους. Στην επικοινωνία που είχε ο Gonzalez με θαμώνες τους, έμαθε ότι αυτά τα events δημιουργούν «όχι τόσο έναν χώρο για σεξ όσο ένα σημείο συνάντησης για άτομα “με κοινό τρόπο σκέψης”. Για ανθρώπους που είναι “απελευθερωμένοι” από τις κοινωνικές νόρμες. Που σκέφτονται διαφορετικά. Στους οποίους δεν ταιριάζουν οι συνηθισμένοι κανόνες».
Αυτά τα events δημιουργούν «όχι τόσο έναν χώρο για σεξ όσο ένα σημείο συνάντησης για άτομα “με κοινό τρόπο σκέψης”. Για ανθρώπους που είναι “απελευθερωμένοι” από τις κοινωνικές νόρμες. Που σκέφτονται διαφορετικά».
Όπως διαπίστωσε ο Gonzales, «οι άνθρωποι, ειδικά οι πλούσιοι, σκαρφίζονται ιδιαίτερα περίπλοκες δικαιολογίες για να κάνουν σεξ». Αυτή η βιομηχανία, του σεξουαλικού πειραματισμού, ανθεί μάλιστα στη Σίλικον Βάλεϊ, όπου σύμφωνα με μια παλαιότερη δημοσκόπηση (2007), το 70% των ανθρώπων με περιουσία 30 εκ. δολαρίων και άνω αισθάνονται ότι η ερωτική ζωή τους είναι «πιο περιπετειώδης και εξωτική» από εκείνη των άλλων.
«Ένα από τα πράγματα που προσελκύουν τον κόσμο σε αυτά τα sex parties είναι ότι εκεί φαίνεται να ικανοποιείται κάθε επιθυμία» σχολιάζει ο δημοσιογράφος. Όπως υποστηρίζει μάλιστα ο ειδικός σε θέματα εθισμών, Jan Gerber, όταν έχεις χρήματα να κάνεις τα πάντα, ακόμα και το «συνηθισμένο» σεξ μπορεί να γίνει μονότονο, με αποτέλεσμα να αρχίσεις να αναζητάς διαφορετικές «συγκινήσεις».
Σε αυτό το σημείο έρχονται λοιπόν τα sex clubs, όπως το σχετικά προσιτό Sucia NYC, με είσοδο 100-150 δολάρια ανά event και κλιμακωτές χρεώσεις για διαφορετικές κατηγορίες επαγγελματιών, όπως δάσκαλοι, καλλιτέχνες και ακτιβιστές.
«Ένας πλούσιος μπορεί να πάει σε sex club γιατί οι αισθήσεις του έχουν νεκρώσει από την αφθονία και τα προνόμια. Ένας άνθρωπος της εργατικής τάξης μπορεί να πάει γιατί κουράστηκε να τον πατούν στο χώμα. Σε κάθε περίπτωση, όλοι επιδιώκουν να νιώσουν ξανά κάτι. Είτε ένα κλαμπ προωθείται ως “ο δρόμος για την αληθινή ευτυχία”, ότι προάγει την τέχνη ή την κοινωνική δικαιοσύνη, όλα τους είναι επιχειρήσεις που πατούν σε κάποια ιδεολογία ή τάξη για να πουλήσουν το κυνήγι της ηδονής».
«Ένας πλούσιος μπορεί να πάει σε sex club γιατί οι αισθήσεις του έχουν νεκρώσει από την αφθονία και τα προνόμια. Ένας άνθρωπος της εργατικής τάξης μπορεί να πάει γιατί κουράστηκε να τον πατούν στο χώμα».
Ας ελπίσουμε, βέβαια, πως ό,τι γίνεται στα sex parties, που σίγουρα μένει στα sex parties, περιλαμβάνει τη συναίνεση όλων των συμμετεχόντων, κάτι που θα ήταν δύσκολο να αποσαφηνιστεί σε events που καλύπτονται από τόση μυστικότητα.
