Αφού προσπαθήσαμε όλη μέρα χτες να συνέλθουμε από τις υποψηφιότητες του Wicked (συνολικά 10, ανάμεσά τους αυτές της καλύτερης ταινίας, του Α’ Γυναικείου ρόλου για τη Σύνθια Ερίβο και του Β΄για την Αριάνα Γκράντε), καθίσαμε στη συνέχεια να βάλουμε τα στοιχήματά μας και να προετοιμαστούμε, όπως κάθε χρόνο, για την Οσκαρική βραδιά, φτιάχνοντας κερκίδες για τις αγαπημένες μας ταινίες, τους ηθοποιούς και άλλους συντελεστές που ξεχώρισαν.
Ωστόσο, η προετοιμασία για την Οσκαρική ολονυχτία, δεν πήγε τόσο καλά όσο είχαμε υπολογίσει -στράφι οι κονκάρδες για την Μάργκαρετ Κουάλεϊ– αφού η κόρη της Άντι Μακ Ντάουελ, που ήταν υπέροχη σε ακόμη δύο πρόσφατες παραγωγές (τυχαία και οι δύο του Γιώργου Λάνθιμου, κρυφοχούλιγκαν κι εμείς), δεν ήταν ανάμεσα στις υποψήφιες, όπως αναμενόταν, για τον Β΄Γυναικείο ρόλο στην ταινία The Substance: Το ελιξίριο της νιότης. Αντιθέτως, η Ντέμι Μουρ, ήδη 4 δεκαετίες σε αυτή τη δουλειά και με τη φετινή Χρυσή Σφαίρα για τον ίδιο ρόλο στις αποσκευές της, φτάνει να διεκδικεί το Όσκαρ. Αλήθεια, τι ήταν αυτό που φάνηκε στην Ακαδημία ότι λείπει από την ερμηνεία της Κουάλεϊ και δεν της έδωσε το χρίσμα; Το εικοσιεννιάχρονο κορίτσι έκανε ό,τι και η Μουρ χωρίς να έχει την πείρα της. Μεγάλη αδικία, και μάλιστα ενώ πρόκειται για ένα ομολογουμένως δύσκολο είδος, το σπλάτερ, που ο ηθοποιός κάνει υπερπροσπάθεια για να υπερασπιστεί τη σοβαρότητα του ρόλου.
Απορίας άξια και η απουσία από τις υποψηφιότητες στην κατηγορία της σκηνοθεσίας για τον Έντουαρντ Μπέργκερ. Δηλαδή ο άνθρωπος αυτός υπογράφει το υποψήφιο για 8 Όσκαρ (καλύτερη ταινία, σενάριο, μοντάζ) Κονκλάβιο, καθοδηγεί τους Ρέιφ Φάινς και Ιζαμπέλα Ροσελίνι με τέτοιο τρόπο ώστε να τους αποσπά εξίσου σημαντικές και υποψήφιες για Όσκαρ ερμηνείες, αλλά ο ίδιος κάτι δεν κάνει αρκετά καλά στην καρέκλα του σκηνοθέτη; Μυστήριο.
Στην περίπτωση του Ντάνιελ Κρεγκ πάλι, η Ακαδημία δεν ήταν έτοιμη για κάτι πιο ποπ. Οι ψηφοφόροι παραμέρησαν τη σπαρακτική ερμηνεία του Βρετανού ηθοποιού (δεν ήθελαν, ίσως, να βλέπουν έναν Αμερικανό γκέι χαρακτήρα που έχει τα μάτια του Τζέιμς Μποντ). Κι έτσι παρά την εξαιρετική του εμφάνιση στην ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο, Queer, o Ντάνιελ Γκρεγκ έμεινε εκτός πεντάδας.
Ευτυχώς συνέβησαν και αναμενόμενα ευχάριστα πράγματα, όπως η ανακοίνωση του ονόματος της Κάρλα Σοφία Γκασκόν που μπορεί να γίνει η πρώτη τρανς γυναίκα που θα πάρει Όσκαρ Α’ Γυναικείου ρόλου (μία από τις 13 υποψηφιότητες του μιούζικαλ του Ζακ Ιντιάρ, Εμίλια Πέρεζ)) και μάλιστα ενώ υποδύεται μία τρανς γυναίκα. Η Ζόι Σαλντάνα, που κάνει εξαιρετική δουλειά στην ίδια ταινία, είναι υποψήφια για τον δεύτερο γυναικείο ρόλο κρατώντας ήδη μία Χρυσή Σφαίρα στην αγκαλιά της.
Κατά τα άλλα, υπήρξαν άνθρωποι που περίμεναν να ακούσουν τα ονόματα των Αντζελίνα Τζολί (Maria) και Νικόλ Κίντμαν (Baby Girl) να φιγουράρουν στις χτεσινές υποψηφιότητες. Όχι εμείς.
Αντιθέτως, δεν περιμέναμε, αλλά χαρήκαμε πάρα πολύ όταν ακούσαμε το όνομα της Μόνικα Μπάρμπαρο στις υποψηφιότητες Β’ Γυναικείου ρόλου. Η Μπάρμπαρο ήταν μία υπέροχη Joan Baez πλάι στον Bob Dylan του Τιμοτέ Σαλαμέ στην ταινία A Complete Unknown, μία φέτα από τη ζωή του τρομερού τραγουδοποιού.
Για να ξεχάσουμε το κάζο που πάθαμε με την Μάργκαρετ Κουάλεϊ (το αδίκησες το κορίτσι, Ακαδημία, τέλος), στραφήκαμε στο άλλο “χρυσό” γεγονός της ημέρας, τα Χρυσά Βατόμουρα, που απονέμονται παραδοσιακά, παράλληλα με τα Όσκαρ στις χειρότερες ταινίες της χρονιάς. Υποψήφιες χειρότερες ταινίες για το 2025 είναι οι Borderlands, Joker: Folie à Deux. Madame Web, Megalopolis και Reagan, ενώ στις κατηγορίες χειρότερων ερμηνειών συναντάμε ηθοποιούς βραβευμένους με Όσκαρ όπως ο Χοακίν Φίνιξ και η Κέιτ Μπλάνσετ (υπάρχει και η Lady Gaga, αλλά έχει βραβευτεί ως τραγουδοποιός).
Μέχρι τις 2 Μαρτίου και το ντεμπούτο (ως παρουσιαστή της τελετής απονομής Όσκαρ) του Κόναν Ο’ Μπράιαν, εμείς για γιορτάζουμε την υποψηφιότητα του The Flow σε δύο κατηγορίες (διεθνούς ταινίας και animation) και θα αδημονούμε για τις εμφανίσεις στο κόκκινο χαλί και μια πιθανή νίκη του Σεμπάστιαν Σταν που υποδύεται τον νυν πρόεδρο της Αμερικής στην αρχή της καριέρας του ως εγκληματία. Από εμάς μία ευχή: Όσκαρ Καλύτερης ταινίας στο Dune: Part 2 του Ντενί Βιλνέβ. Και παγκόσμια ειρήνη.
