Ο θάνατος του Δημήτρη Ήμελλου σε ηλικία 57 ετών μετά από μάχη με τον καρκίνο βύθισε στο πένθος τον καλλιτεχνικό κόσμο. Ανάμεσα στους συναδέλφους του που τον αποχαιρέτησαν με μεγάλη θλίψη είναι η Χριστίνα Χειλά Φαμέλη, συμπρωταγωνίστριά του στον «Σασμό». Η ηθοποιός ανέβασε μια σειρά από φωτογραφίες στο Instagram, γράφοντας στη λεζάντα:
«Αχ, αγαπημένε μου Δημήτρη, σπάνιε και πολύτιμε,
»Έμαθα τόσα από εσένα…
»Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ατέλειωτες συζητήσεις μας στα κενά μας, για το θέατρο, για τον Τσέχοφ που τόσο λάτρευες, για την υποκριτική… Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την αστείρευτη όρεξη που είχες για ζωή, για δημιουργία, για εξέλιξη, για χιούμορ, για παρέα, για ζεστασιά, δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το χαμόγελο και αυτή την αγκαλιά.
»Θα μου λείψεις τόσο πολύ, αγαπημένε μου φίλε. Θα μου λείψει να σε κοροϊδεύω και να σε λέω “μπαμπά” και να με λες “βούρλο” και “βουρλάκι”.
»Κρατάω τις τελευταίες μου διακοπές (που με έστειλες εσύ στην αγαπημένη σου σπηλιά) και είναι σαν να έχουμε πάει παρέα.
»Αντίο, Δημήτρη μου.
»Δεν το χωράει το μυαλό μου».
Άλλοι φίλοι και συνεργάτες του που τον αποχαιρέτησαν μέσα από τα social media είναι ο Γιάννης Κότσιρας, η Μαρία Τζομπανάκη και ο Μιχάλης Αεράκης. Δείτε τις αναρτήσεις τους:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο βραβευμένος ηθοποιός έφυγε αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία κληρονομιά στον χώρο της υποκριτικής.
Γεννημένος στις 12 Ιουνίου 1967 στην Κυψέλη, με καταγωγή από τη Νάξο, μεγάλωσε σε πολύτεκνη οικογένεια, με έναν αδελφό και δύο αδελφές. Mάλιστα, κατά τα παιδικά του χρόνια είχε περάσει χρόνο εσώκλειστος σε οικοτροφείο, για το οποίο είχε πει: «Πέρασα τρία χρόνια εσώκλειστος σε οικοτροφείο. Ήταν πολύ ιδιαίτερη συνθήκη για εμένα, όντας σε πολύτεκνη οικογένεια. Βέβαια, από μικρός μου άρεσε να φεύγω από το στενό πλαίσιο του σπιτιού. Ήταν σπουδαστικό οικοτροφείο».
«Πέρασα τρία χρόνια εσώκλειστος σε οικοτροφείο. Ήταν πολύ ιδιαίτερη συνθήκη για εμένα, όντας σε πολύτεκνη οικογένεια. Βέβαια, από μικρός μου άρεσε να φεύγω από το στενό πλαίσιο του σπιτιού. Ήταν σπουδαστικό οικοτροφείο».
Ο ίδιος απέκτησε έναν γιο, τον Φοίβο, τον οποίο πάντα ανέφερε ως κίνητρο για τη δημιουργικότητά του και ο οποίος βρισκόταν στο πλευρό του τις τελευταίες στιγμές του.
Ο Φοίβος είναι επίσης ηθοποιός και σκηνοθέτης και είχε κάνει μάλιστα και ένα πέρασμα από τον «Σασμό». Είναι πτυχιούχος του τμήματος Κινηματογραφικών Σπουδών του Greenwich University, με μεταπτυχιακό στη Σκηνοθεσία στο πανεπιστήμιο Bolton και έχει δουλέψει σε πολλές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους.
Σε συνέντευξη που είχε δώσει το 2022, ο ηθοποιός είχε μιλήσει για τον γιο του και για το γεγονός ότι είχε ακολουθήσει τα βήματά του στον χώρο του θεάματος: «Ο γιος μου ασχολείται με τη σκηνοθεσία στον κινηματογράφο. Δεν τον συμβουλεύω, γιατί δεν είμαι δάσκαλός του, πατέρας του είμαι».
«Η οικογένεια ήρθε μαζί με όλα τα άλλα στη ζωή μου. Πήγα στη Μόσχα, επέστρεψα και έκανα κατευθείαν παιδί. Έγινα μπαμπάς 30 χρονών. Η δουλειά η δικιά μας έχει κάτι πολύ βάρβαρο για τα παιδιά. Όλα τα παιδιά είναι Σαββατοκύριακο με τους γονείς τους. Εμάς Σαββατοκύριακο είναι η δουλειά μας. Όταν πάνε τα παιδιά στα πάρτι με τους γονείς τους, το δικό σου παιδί δεν σε έχει και νομίζω ότι έλειψα πολύ στον γιο μου. Κι εκείνος μου έλειψε πολύ και προσπαθήσαμε αργότερα να καλύψουμε το κενό με έναν τρόπο», είχε δηλώσει.
«Η οικογένεια ήρθε μαζί με όλα τα άλλα στη ζωή μου. Πήγα στη Μόσχα, επέστρεψα και έκανα κατευθείαν παιδί. Έγινα μπαμπάς 30 χρονών. Η δουλειά η δικιά μας έχει κάτι πολύ βάρβαρο για τα παιδιά. Όλα τα παιδιά είναι Σαββατοκύριακο με τους γονείς τους. Εμάς Σαββατοκύριακο είναι η δουλειά μας».
Η προσωπική ζωή
Ο ίδιος είχε διηγηθεί σε τηλεοπτικές του συνεντεύξεις πώς βλέπει τις σχέσεις. «Δεν μου αρέσουν οι δεσμεύσεις. Υπήρξα παντρεμένος και χώρισα πριν πολλά χρόνια. Ήταν μία δέσμευση για όσο κράτησε. Δεν μπορώ τις υπογραφές. Παρόλο που χώρισα όταν ο γιος μου ο Φοίβος ήταν 8 ετών, ήταν μία δέσμευση που κρατάει μέχρι σήμερα. Μπορεί με την πρώην γυναίκα μου να διαφωνούμε, αλλά μιλάμε στο τηλέφωνο. Δεν έγινε ξαφνικά ξένος άνθρωπος. Από τη στιγμή που αποφάσισα να κάνω ένα παιδί με την πρώην γυναίκα μου, έχω δεσμευτεί και αυτό είναι δέσμευση ζωής. Δεν είναι το χαρτί του γάμου. Οι δεσμεύσεις δεν υπάρχουν για μένα. Υπάρχουν επιλογές. Ήταν μία επιλογή να κάνω παιδί. Αν σου γίνει δέσμευση αυτό…».
Η αγάπη για την υποκριτική
Η αγάπη του για την υποκριτική ξεκίνησε κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Νομική Σχολή Αθηνών, όπου εντάχθηκε στο Θεατρικό Εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Αργότερα, αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Διομήδη Φωτιάδη και συνέχισε την εκπαίδευσή του στην Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης της Μόσχας.
Όταν άφησε τη Νομική για την Υποκριτική, ο πατέρας του αντέδρασε σε αυτή του την απόφαση. «Ο πατέρας μου δεν το πίστευε και μου έλεγε πως αυτό που κάνω είναι μάταιο. Με την υποκριτική ήταν κάτι ακαριαίο, όπως ένας κεραυνοβόλος έρωτας. Δεν σε νοιάζει το πρακτικό του κομμάτι», είχε πει σε συνέντευξή του.
«Ο πατέρας μου δεν το πίστευε και μου έλεγε πως αυτό που κάνω είναι μάταιο. Με την υποκριτική ήταν κάτι ακαριαίο, όπως ένας κεραυνοβόλος έρωτας. Δεν σε νοιάζει το πρακτικό του κομμάτι».
Συνεργάστηκε με κορυφαίους σκηνοθέτες. Σημαντικό κεφάλαιο της καριέρας του αποτέλεσε η θητεία του στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (2001-2007) υπό τη διεύθυνση του Στάθη Λιβαθινού, με τον οποίο είχε στενή καλλιτεχνική συνεργασία.
Το 2001 έγινε ο πρώτος ηθοποιός που τιμήθηκε με το Βραβείο Χορν για την ερμηνεία του στη «Φρεναπάτη», ενώ το 2005 απέσπασε το βραβείο ανδρικής ερμηνείας από τους αναγνώστες του περιοδικού «Αθηνόραμα» για τον ρόλο του στο έργο «Μολιέρος».
Το 2022 σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει, είχε σχολιάσει: «Συνέπεσε να είμαι ο πρώτος που πήρα το Βραβείο Χορν. Με βοήθησε γιατί ο πατέρας μου ήταν αντίθετος με αυτή τη δουλειά. Κοντά στο τέλος της ζωής του μου είπε ”καλά έκανες”».
Η πορεία του στην τηλεόραση περιλαμβάνει συμμετοχές σε δημοφιλείς σειρές, όπως «Το 10», «Καρυωτάκης», «Σασμός» και «Άγιος Παΐσιος». Στον κινηματογράφο, συμμετείχε σε ταινίες όπως το «Αλιόσα» του Θανάση Σκρούμπελου (1999), «Beautiful people» του Νίκου Παναγιωτόπουλου (2001), «Παρά λίγο, παρά πόντο, παρά τρίχα» της Στέλλας Θεοδωράκη (2002), «Delivery» του Ν.Παναγιωτόπουλου (2004), «Γλυκιά μνήμη» του Κυριάκου Κατζουράκη (2005), «Bank Bang» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου (2008), «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένα του Σωτήρη Γκορίτσα» (2011), «Χρόνια Πολλά του Χρήστου Γεωργίου» (2017), «Η δουλειά της» του Νίκου Labot (2018), «Ράφτης» της Σόνια Λίζα Κέντερμαν (2020).
Με στοιχεία από protothema.gr
