Μάρτιος 2018, Μπακού. Προκριματικοί αγώνες. Ο Λευτέρης Πετρούνιας μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο και ετοιμάζεται να πιάσει τους κρίκους. Ψήνεται από τον πυρετό, το σώμα του πονά και νιώθει ρίγος. Αναρωτιέται αν αυτή τη φορά θα τα καταφέρει. Από τα ηχεία του σταδίου ακούγεται η μουσική του Ζορμπά. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης του Ρίο σφίγγει τα δόντια. «Μου ήρθε η εικόνα της Ελλάδας, ήταν και η μουσική υπόκρουση του Ζορμπά που έπαιξε τον ρόλο της. Πάντα σκέφτομαι τη χώρα μου όταν αγωνίζομαι, είναι αυτή η επιθυμία να προσφέρω κάτι καλό στον τόπο μου. Κάθε αγώνας είναι και κάτι διαφορετικό, κάτι μοναδικό. Ακούω τον Ζορμπά κάθε φορά λες και ακούω το κομμάτι για πρώτη φορά», εξομολογείται.
Τελικά, ούτε η ίωση που τον ταλαιπωρούσε επί ημέρες κατάφερε να τον καθηλώσει. Ο σούπερ αθλητής βγήκε πρώτος τόσο στους προκριματικούς όσο και στους τελικούς αποδεικνύοντας τη διεθνή του κλάση. «Οι δυσκολίες και τα έντονα συναισθήματα περισσότερο με πεισμώνουν παρά με καθηλώνουν. Λειτουργούν σαν μοχλός για να βγουν από μέσα μου δυνάμεις. Κακά τα ψέματα, εμείς οι Ελληνες έχουμε ψυχή, το ξέρω ότι ακούγεται κοινότοπο, είναι όμως αληθινό. Οταν η μουσική του Ζορμπά ήχησε στα αυτιά μου -αστειευόμενος-, σκέφτηκα να προσέξω μην παρασυρθώ από τον ρυθμό του και κάνω λάθη, αφού το αγώνισμά μου προϋποθέτει αργό ρυθμό και τελειότητα στην τεχνική», αποκαλύπτει. Στην καριέρα του ο Λευτέρης Πετρούνιας έχει κερδίσει πάνω από 30 χρυσά μετάλλια. Εχει στεφθεί ο απόλυτος βασιλιάς του αθλήματος, ο «Αρχοντας των Κρίκων» («Lord of the Rings» στα αγγλικά), όπως τον αποκαλούν για τη συνέπειά του στις υψηλές επιδόσεις. Εδώ και τρία χρόνια παραμένει αήττητος. «Ανεβαίνω στο βάθρο και αισθάνομαι συστολή, είμαι ντροπαλός. Εχω επιτύχει πολλά, αλλά νιώθω ότι έχω πολύ δρόμο να διανύσω ακόμη. Χαίρομαι για τη συνέπειά μου στις υψηλές επιδόσεις γιατί αυτός ήταν ο στόχος μου από την αρχή. Η επιτυχία οφείλει να είναι μαραθώνιας διάρκειας και όχι κατοστάρι. Κάποιος θα νόμιζε ότι το να ανεβαίνω στο βάθρο αποτελεί ρουτίνα για μένα. Ε, λοιπόν, παρόλο που κάτι τέτοιο μου είναι οικείο, κάθε φορά είναι μοναδική, δεν μοιάζει με καμία άλλη. Αυτή τη φορά ήμουν διπλά χαρούμενος καθώς είχα να τα βάλω και με μια ίωση. Ενιωσα ψυχική ευφορία». Τον ρωτώ τι τον εκνευρίζει στην Ελλάδα του σήμερα, και χωρίς να το πολυσκεφτεί μου απαντά: «Με εκνευρίζει που τόσα χρόνια βρισκόμαστε στη δίνη του κυκλώνα, δεν είμαι σίγουρος αν είναι απόλυτα δική μας ευθύνη, αλλά θέλω η Ελλάδα να ξαναπάρει τα πάνω της. Επίσης, με στενοχωρεί ότι εμείς οι Ελληνες έχουμε την τάση να ξεχνάμε. Και το καλό και το κακό. Αποθεώνουμε έναν άνθρωπο που έκανε κάτι καλό και στην πρώτη στραβή τον ξεχνάμε ή -ακόμη χειρότερα- τον στοχοποιούμε. Αυτό το έχω δει να συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Δες τι γίνεται στο ποδόσφαιρο: επιτυγχάνει κάποιος ένα γκολ και λέμε ‘‘μπράβο, ο Θεός’’ και όταν κάποια στιγμή δεν καταφέρει να πετύχει τον στόχο τον αποκαλούμε… αλλιώς».
«Εχει τύχει να καταπονίσω τόσο πολύ το σώμα μου ώστε να μην μπορώ να ξεκουραστώ τα βράδια. Kοιμόμουν ανάσκελα, τοποθετώντας τα χέρια ψηλά σαν μαξιλάρι προκειμένου να ανακουφιστώ, αλλά και πάλι πονούσα»
Η αχίλλειος πτέρνα του και ο έρωτας
Ο Λευτέρης Πετρούνιας μεγάλωσε στις γειτονιές της Νέας Σμύρνης και βρίσκεται στους αγωνιστικούς χώρους από πολύ μικρός. Παρόλο που οι επιδόσεις του πείθουν για το ταλέντο του, σε ηλικία 14 ετών έκανε την επανάστασή του εγκαταλείποντας τους αγωνιστικούς χώρους. «Ηθελα να ζήσω ελεύθερος, χωρίς πρόγραμμα, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου. Ηταν απόλυτα φυσιολογικό, γι’ αυτό και οι γονείς μου δεν με πίεσαν, αντιθέτως έδειξαν κατανόηση. Εκοψα το γυμναστήριο, έκοψα παράλληλα και το διάβασμα και άρχισα να τριγυρνώ. Επέστρεψα μετά από κάποια χρόνια χάρη στην επιμονή των φίλων μου, αλλά και τον προβληματισμό μου για το τι θέλω να κάνω εντέλει στη ζωή μου. Κατέληξα ότι το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να με κάνει ευτυχισμένο είναι η γυμναστική».
Και οι στερήσεις; «Ζω όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι, απλά ακολουθώ ένα πρόγραμμα. Και στα νησιά θα πάω, και διακοπές θα κάνω, και στα μπουζούκια θα διασκεδάσω, και την ψυχή μου θα γεμίσω οξυγόνο. Οταν είσαι ευτυχής και πλήρης, αποδίδεις καλύτερα σε αυτό που κάνεις. Χθες, με το που γύρισα, παράγγειλα στο σπίτι μου ‘‘βρώμικο’’ από το ψητοπωλείο της γειτονιάς μου».
Οσο για την αχίλλειο πτέρνα του; «Η μητέρα μου είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να επηρεάσει την ψυχική μου διάθεση, και αυτό με εκνευρίζει. Μπορεί να τσακωθώ μαζί της και να μην έχω καλή απόδοση στην προπόνηση. Είμαι παιδί εκτελωνιστών, οι γονείς μου δούλευαν πολύ και παρά τις υψηλές απαιτήσεις της δουλειάς τους θυμάμαι μια ζωή τη μητέρα μου να ξυπνά από τα χαράματα για να μας μαγειρέψει και να με πάει στην προπόνηση. Δίχως άλλο, μου έχει προσφέρει πολλά».
Ρωτώ αν έχει περάσει δυσκολίες. Θυμάται: «Εχει τύχει να καταπονίσω τόσο πολύ το σώμα μου ώστε να πονώ και να μη μπορώ να ξεκουραστώ τα βράδια. Kοιμόμουν ανάσκελα, τοποθετώντας τα χέρια ψηλά σαν μαξιλάρι προκειμένου να ανακουφιστώ, αλλά και πάλι πονούσα». Αλλωστε το μότο του είναι η φράση του Αννίβα « Ή θα βρουμε τον δρόμο ή θα τον ανοίξουμε μόνοι μας».
Η προσωπική ζωή ενός πρωταθλητή κρύβει τις δικές της δυσκολίες. «Είναι δύσκολη μια σχέση αφού απαιτούνται υποχωρήσεις από τον άλλον και μεγάλη κατανόηση. Υπάρχει ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα, άσε που πριν από τις μεγάλες διοργανώσεις είσαι εξαφανισμένος από παντού. Το μυαλό είναι μόνο στον στόχο και αυτό ο άλλος μπορεί να το δεχτεί, μπορεί και όχι», διευκρινίζει. Ισως και γι’ αυτό τελικά να είναι ζευγάρι, όπως είναι γνωστό, με τη συναθλήτριά του Βασιλική Μιλλούση. Διακριτικός και φειδωλός γύρω από τα προσωπικά του, αρκείται να πει: «Είμαστε μαζί και είμαστε καλά. Εχουμε κοινούς αθλητικούς και επαγγελματικούς στόχους. Σκεφτόμαστε μάλιστα να ενώσουμε τις δυνάμεις μας προσφέροντας στο άθλημά μας».
Ο απόλυτος κυρίαρχος των κρίκων σε όλες τις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις
Οι απολαβές, οι σκέψεις για εγκατάλειψη και η πολιτική
Οι δύσκολες στιγμές του παρελθόντος έχουν περάσει ανεπιστρεπτί για τον Λευτέρη Πετρούνια. «Δεν είμαι πλούσιος, δεν διαμαρτύρομαι όμως, ζω άνετα. Χρωστώ πολλά στη Stoiximan, μια εταιρεία που έχει επενδύσει στον αθλητισμό. Χάρη στην εταιρεία αυτή δεν υπάρχει πλέον το οικονομικό άγχος των προετοιμασιών και της συμμετοχής στους αγώνες. Θυμάμαι τον εαυτό μου τότε που δεν είχα χορηγούς, το 2014 για παράδειγμα, όταν είχα πάει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Κίνας με δανεικά και επέστρεψα απογοητευμένος, καθώς ήμουν έκτος και δεν είχα στην τσέπη ούτε ένα ευρώ.
Τότε μου πέρασε από το μυαλό να τα εγκαταλείψω όλα. Εκείνη τη μαγική στιγμή με πήραν τηλέφωνο από τη Stoiximan, η οποία, εκτός από μένα και την πρωταθλήτρια του άλματος επί κοντώ Κατερίνα Στεφανίδη, έχει αναλάβει και πολλά μικρά ταλέντα διαφόρων αθλημάτων που σίγουρα θα διακριθούν τα επόμενα χρόνια προβάλλοντας την Ελλάδα. Τον Πετρούνια που βλέπετε σήμερα τον οφείλουμε και στη Stoiximan», δηλώνει.
Ο Ελληνας πρωταθλητής είναι ενεργός στα social media και αγαπητός στον κόσμο. Διαβάζει, άλλωστε, όλα τα μηνύματα που του στέλνουν. Μερικά από αυτά είναι ιδιαίτερα. «Περίμενε να βρω αυτό που μου ήρθε χθες στο Instagram και να σ’ το διαβάσω: ‘‘Είσαι το καλύτερο παράδειγμα για εμάς τα παιδιά, μπράβο σου! Μας κάνεις υπερήφανους κάθε μέρα’’. Είναι συγκινητικό ότι το μήνυμα αυτό ήρθε από ένα παιδί», τονίζει. Σε παλαιότερη συνέντευξή μας μου είχε αποκαλύψει ότι η ενασχόληση με την πολιτική ήταν κάτι που δεν του ήταν αδιάφορο. Εξακολουθεί να υπάρχει το συγκεκριμένο ενδιαφέρον; «Η πολιτική θα με ενδιέφερε υπό πολλές προϋποθέσεις και συνθήκες. Αν υπήρχε, για παράδειγμα, η δυνατότητα να προσφέρω τις γνώσεις μου προκειμένου να υπάρξουν καλύτερες ημέρες για τον αθλητισμό. Η πολιτική μόνο για την πολιτική ή ως μέσο προσωπικής επαγγελματικής αποκατάστασης, όχι!» αποκρίνεται. Ολοκληρώνουμε την κουβέντα μας μιλώντας για τον Ελληνα πρωθυπουργό.
Τι θα του έλεγε, αλήθεια, αν τον είχε για λίγα λεπτά απέναντί του; «Θα του έλεγα ότι, παρά το γεγονός ότι η οικονομική κρίση αλλάζει τις προτεραιότητες. Θα πρέπει ως φορέας της Πολιτείας να έχει κατά νου ότι η επένδυση της κοινωνίας στον αθλητισμό και ειδικά στα νέα παιδιά είναι η πιο ασφαλής επένδυση για το ίδιο της το μέλλον, καθώς δημιουργεί υγιείς και συνειδητοποιημένους πολίτες».
