Το ατελιέ της στην πλατεία Καρύτση ξεχειλίζει από ζωηρά χρώματα, χειροποίητα υφάσματα και ήχους. Στο webradio ακούει, όπως κάθε πρωί, την αγαπημένη της γαλλική εκπομπή από τo γνωστό παριζιάνικο σταθμό RadioNova. Στον τοίχο πίσω από το γραφείο της τα σχέδια της νέας της κολεξιόν θυμίζουν αυτοσχέδια, χειροποίητη ταπετσαρία. Γεννημένη πριν από 34 χρόνια στο Παρίσι, από μητέρα Γαλλίδα και πατέρα Eλληνα με καταγωγή από την Κάλυμνο, είναι η μεγαλύτερη από τα τρία αδέρφια που μεγάλωσαν σε ένα σπίτι πολύχρωμο, ζωντανό και γεμάτο φίλους. «Ο πατέρας μου δεν μας μιλούσε ποτέ ελληνικά, μόνο με την αδερφή του, τη θεία μου, μιλούσε αποκλειστικά στη μητρική του γλώσσα.
Τα ελάχιστα ελληνικά που ήξερα τα έμαθα στις διακοπές που έκανα κάθε καλοκαίρι στην Κάλυμνο, “ένα παγωτό, ένα νερό παρακαλώ”, λίγα πράγματα». Οχι, μικρή δεν έντυνε μανιωδώς τις κούκλες της, ούτε ξεφύλλιζε περιοδικά μόδας. Από τότε όμως που θυμάται τον εαυτό της, της άρεσε να πειραματίζεται με το δικό της ντύσιμο. «Υπήρχαν φορές που με φώναζαν παπαγάλο, αγαπούσα τα χρώματα και μου άρεσε να συνδυάζω τα πιο αταίριαστα κομμάτια μεταξύ τους. Στα 12 μου χρόνια ανακάλυψα τα flea market και τα second hand shops του Παρισιού και ένας καινούριος ορίζοντας άνοιξε μπροστά μου. Με ελάχιστα χρήματα αγόραζα εκπληκτικά κομμάτια με τα οποία ανανέωνα συνεχώς την γκαρνταρόμπα μου. Τότε ήταν που πρωτοπρόσεξα και τα αφρικάνικα stands με τα εκπληκτικά υφάσματα. Πήρα τα πρώτα μου υφάσματα και ζήτησα από τη μητέρα μου να μου μάθει να ράβω. Η μαμά μου έραβε απλά πράγματα, όπως πολύχρωμα ριχτάρια. Γενικά στο σπίτι μας πρωταγωνιστούσαν τα χρώματα, αν και οι γονείς μας προτιμούσαν να ντύνονται αποκλειστικά στα μαύρα». Τονίζει επανειλημμένα πόσο μεγάλο ρόλο έχει παίξει στη ζωή της ο παράγοντας τύχη, ίσως γιατί δεν της άρεσαν ποτέ τα οργανωμένα σχέδια και τη ζωή την έπαιρνε πάντα όπως αυτή ερχόταν. «Ημουν μόλις 17 ετών και ακόμη μαθήτρια όταν μέσω ενός φίλου γνώρισα τον σημερινό μου σύντροφο, τον Κίμωνα, που είχε έρθει για διακοπές στο Παρίσι. Ερωτευτήκαμε και μόλις τελείωσα το σχολείο, τον ακολούθησα στην Αθήνα. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να μάθω ελληνικά. Κάπως έτσι κύλησαν τα πρώτα τρία χρόνια. Μόλις πρόσφατα το σκεφτόμουν, όταν συνειδητοποίησα ότι η κόρη μου είναι 10 ετών. Η μαμά μου με άφησε στα 17 μου να πάω σε μια άλλη χώρα και να ζήσω με έναν άντρα μεγαλύτερό μου. Πραγματικά είχα την καλύτερη μαμά του κόσμου και την ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε».
Ενα μεταπτυχιακό του συντρόφου της την οδηγεί προσωρινά και πάλι στη γενέτειρά της, όπου η τύχη γίνεται οδηγός της για ακόμη μία φορά. Αυτή τη φορά στον οίκο Balenciaga. «Δούλευα περιστασιακά σε ένα εστιατόριο όταν με προσέγγισε μια μέρα ένας κύριος (designer στα πλεκτά είδη του οίκου Balenciaga) και μου πρότεινε δουλειά γιατί του άρεσε το στυλ μου. Πέρασα τα interviews και ξεκίνησε μια συγκλονιστική περίοδος. Δούλεψα για ένα χρόνο ασταμάτητα σε εξοντωτικούς ρυθμούς. Ηταν φανταστική εμπειρία καθώς είχα την τύχη να βρεθώ εκεί την περίοδο που καλλιτεχνικός διευθυντής ήταν ο Nicholas Ghesquiere. Εμαθα πολλά πράγματα και γνώρισα τους καλύτερούς μου φίλους. Παρακολούθησα όλα τα στάδια ανάπτυξης ενός προϊόντος, από το σχεδιασμό έως την παραγωγή. Αισθανόμουν σαν ένα ποντικάκι που τα βλέπει όλα, απ’ όλες τις πλευρές. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα η ζωή μου να είναι αποκλειστικά δουλειά και καριέρα. Οπότε παραιτήθηκα και πήρα το επόμενο αεροπλάνο για Αθήνα». Λίγο μετά μένει έγκυος στην κόρη της τη Μαργκό. Η χαρά της δεν περιγράφεται.
«Ηταν μεγάλη μου επιθυμία να γίνω μαμά και πράγματι ήταν και είναι ένα εξαιρετικό μάθημα ζωής. Με ένα μωρό αλλάζουν τα πάντα και μαθαίνεις κάθε μέρα το παιδί, τον άντρα σου, τον εαυτό σου. Η καλύτερη συμβουλή που μου έδωσαν για τη μητρότητα ήταν να ακούω το ένστικτό μου. Το 2009 γεννήθηκε ο γιος μου, ο Λεόν, και λίγο μετά τη γέννησή του έχασα ξαφνικά τη μητέρα μου. Πέρασα μια πολύ δύσκολη φάση και μου πήρε πολύ χρόνο να αντεπεξέλθω στη μητρότητα χωρίς τη μητέρα μου. Μπορεί να ζούσε στο Παρίσι, αλλά είχαμε πολύ ιδιαίτερο δέσιμο. Η απώλειά της μου κόστισε. Ημουν μόλις 25 ετών. Τελικά, η ζωή προχωράει. Εχω τον Κίμωνα και τα παιδιά μου. Τη μαμά μου την έχω πάντα μέσα μου».
Επειτα από 5 χρόνια αποκλειστικής ενασχόλησης με τα παιδιά και το σπίτι, η Irene νιώθει την ανάγκη για κάτι πιο δημιουργικό από το μαγείρεμα. Ξεκινά αυθόρμητα να δημιουργεί κάποια ρούχα για τα παιδιά της και την ίδια. Τα κομμάτια άρεσαν και οι πρώτες παραγγελίες από φίλους ξεκινούν γρήγορα. Επιστρέφει από ένα ταξίδι στο Παρίσι με πολλά υφάσματα στις αποσκευές και παρέα με τη φίλη και πατρονίστ Αλίκη Δέμη δημιουργεί πρώτα τη συλλογή και ύστερα το brand Kimalé (τα αρχικά των αγαπημένων της ανθρώπων: Κίμωνας, Μαργκό, Λεόν). «Το Kimalé είναι ένα εναλλακτικό brand με ρούχα, αξεσουάρ, κοσμήματα και κάποια είδη για το σπίτι. Χρησιμοποιούμε χειροποίητα,σπάνια υφάσματα υψηλής ποιότητας από τη Δυτική Αφρική. Κάθε κομμάτι είναι μοναδικό και μέρος των εσόδων πηγαίνει σε σχολεία της Αφρικής. Συχνά το τύπωμα είναι αυτό που ορίζει το σχέ- διο. Στόχος είναι το ρούχο να είναι άνετο και κομψό, να φοριέται τόσο στην πόλη όσο και σε οποιοδήποτε νησί. Πιστεύουμε ότι αφού κάθε γυναίκα είναι μοναδική, το ίδιο πρέπει να είναι και τα ρούχα της».
Αναζητήστε τα Kimalé στα ελληνικά νησιά και στην Αθήνα εδώ:
ή αγοράστε τα on line: www.kimale.co
