Στις αρχές της δεκαετίας του 60 οι Γάλλοι οδηγούσαν Renault Dauphines, εννιά στους 10 δεν είχαν τηλέφωνο και το τραίνο από το Παρίσι για τη Μασσαλία έκανε 7 ώρες. Η νεολαία επαναστατούσε, χωρισμένη σε δύο ομάδες: τους ονειροπόλους, που έκαναν ωτοστόπ μέχρι τη Γκόα και τους οργισμένους που σιγόβραζαν για να εκραγούν πολύ σύντομα.
Την ίδια περίοδο, τρεις πιο αισιόδοξοι καλλιτέχνες είχαν ένα γωνιακό κατάστημα στη Boulevard Saint Germain 34. Τα ονόματά τους ήταν Ντέσμοντ Νοξ-Λι, Κριστιάν Γκοτρό και Ιβ Κουσλάντ. Ένας ζωγράφος, μία αρχιτέκτονας εσωτερικών χώρων και ένας σκηνογράφος του θεάτρου θα γίνονταν οι πρωταγωνιστές, μιας δεύτερης, πιο ήπιας επανάστασης.
Η μπουτίκ τους ήταν κάτι σαν μια chic σπηλιά του Αλή Μπαμπά με κάθε είδους όμορφα και σπάνια αντικείμενα, ένας πρόγονος των σημερινών concept stores. Εκεί έβρισκε κανείς κομψά παιχνίδια, φίνες πορσελάνες, εξωτικά φανάρια καθώς και κάποιους χειροποίητους θησαυρούς, όπως τυπωμένα υφάσματα, αρωματικά κεριά και εγγλέζικες κολόνιες με την επίσημη σφραγίδα του Στέμματος, λόγω της βρετανικής καταγωγής του Ντέσμοντ. Καθώς το κατάστημα είχε δύο τεράστιες βιτρίνες και οι ιδρυτές του ήταν δεξιοτέχνες όχι μόνο των εικαστκών αλλά και της γλώσσας, το ονόμασαν Δίπτυχο, δηλαδή Diptyque.
Την άνοιξη του 1968, ακριβώς 50 χρόνια πριν, δύο συμβάντα άφησαν το στίγμα τους σε αυτή τη γειτονιά του Παρισιού. Το πρώτο, το πιο γνωστό περιλάμβανε οδοστρώματα, ρίψη τούβλων και απαγόρευση των απαγορεύσεων. Ήταν τα γεγονότα του Μάη του 68 και επρόκειτο να επαναπροσδιορίσουν τον κόσμο.
Το δεύτερο συμβάν, πιο διακριτικό, ήταν η γέννηση του πρώτου αρώματος που δεν είχε την ταμπέλα του γυναικείου ή ανδρικού. Με ένα fusion από μπαχαρικά και ανασύροντας μεσαιωνικά μείγματα όπως το pomander (αρχαίο ρόδο, κανέλλα, πορτοκάλι και clove, o Ντέσμοντ (στο εξής η «μύτη» του οίκου) συνέλαβε ένα άρωμα που αποτύπωνε το ελεύθερο και ιδεαλιστικό πνεύμα της εποχής. Το ονόμασε απλά L’ Eau (Το Νερό). Αλλά τίποτα δεν ήταν απλό σε αυτή τη σύλληψη. Όλα τα αρώματα και τα προϊόντα που ακολούθησαν είχαν πάντα τον ήχο «ο» στο όνομά τους. Και είχαν όλα να αφηγηθούν μια ιστορία.
Για την ακρίβεια, οι ιστορίες και οι αριστουργηματικές, ψυχεδελικές εικονογραφήσεις που τα συνόδευαν έγιναν το κυρίαρχο χαρακτηριστικό των Diptyque. Ήταν όσο πιο κοντά θα βρισκόταν ποτέ η αρωματοποιία με την τέχνη.
Mποέμ καλλιτέχνες καθώς ήταν και οι ίδιοι, έβρισκαν έμπνευση στις αναμνήσεις, και σε κάθε τους ταξίδι. Ένα καλοκαίρι στο Πήλιο συνέλαβαν το Philosykos, όταν περπατούσαν κάθε μέρα ένα μονοπάτι με άγριες συκιές για να φτάσουν στην παραλία. Το Olene είναι μια ωδή στους Βενετσιάνικούς κήπους, τις πέργκολες που μοσχοβολούν με γιασεμί τα βράδια. Το Ofresia περιέχει φρέζια και αναμνήσεις από τα θέρετρα της Νορμανδίας. Το Do Son γεννήθηκε από τη νοσταλγία ενός από τους ιδρυτές, του Yves Coueslant για τα καλοκαίρια του στην Ινδοκίνα, την παγόδα που είχε χτίσει ο πατέρας του και τα αγαπημένα λουλούδια της μητέρας του.
Οι ιστορίες συνεχίζονται σε τριάντα περίπου αρώματα και τριάντα έργα τέχνης ζωγραφισμένα πάντα με με ινδική μελάνη, διπλής όψης καθώς η ιστορία συνεχίζεται στο πίσω μέρος και είναι ορατή μόνο από την εσωτερική της πλευρά, μέσα από το αρωματικό υγρό, μια επιπλέουσα εικόνα σαν σε όνειρο, πίσω και μπρος, αρμονικά,σαν ένα δίδυμο πλοίο.
Για να γιορτάσει τα 50 χρόνια της η Diptyque λανσάρει δύο νέα αρώματα που αποτίνουν φόρο τιμής σε εκείνον τον ταραγμένο Μάη του 68 και το καλοκαίρι της Αγάπης. Ακόμη και τα βασικά συστατικά τους είναι αναφορά στα 60ς.
Το Tempo περιέχει το δημοφιλές της εποχής πατσουλί: φερμένο από την Ινδία ή το Κατμαντού ή το Κολόμπο το πρωτόγονο από αυτό απόσταγμα ήταν άμεσα αναγνωρίσιμο στους κύκλους των ανθρώπων που μοιράζονταν μια συγκεκριμένη ιδεολογία: χένα, κολ και πατσουλί ήταν το απαραίτητο τρίπτυχο. Στο μεθυστικό Tempo εξευγενίζεται και έρχεται με μια εξίσου μαγική εικόνα, ενός σαμάνου που συνομιλεί με το πλάσματα του δάσους.
Το δεύτερο καινούργιο άρωμα, το Fleur de Peau φέρνει στην επικαιρότητα το επίσης αγαπημένο στο παρελθόν musk και μας θυμίζει το κύμα πνευματικότητας των 60ς με την διάδοση της γιόγκα, του υπερβατικού διαλογισμού της χορτοφαγίας. Αλλά και του ελεύθερου έρωτα. Γι αυτό και επιστρατεύει ό,τι πιο ψυχεδελικό υπάρχει στην ελληνική μυθολογία, τον μύθο της Ψυχής που ερωτεύεται τον Έρωτα και που αμέτρητες παραισθήσεις, συμφορές και θαύματα αργότερα, οι δύο εραστές, ήδη γονείς μιας κόρης που τη λένε Ηδονή, ενώνονται για πάντα.
Όλα αυτά σε άλλες δύο εμβληματικές οβάλ ετικέτες όπου είναι τυπωμένη η ίδια, απαράλλαχτη διεύθυνση, με την ίδια γραμματοσειρά, από το 1968 : diptyque, 34 Boulevard Saint-Germain, Paris 5e.
Τα προϊόντα diptyque διατίθενται σε όλα τα καταστήματα attica και στο ηλεκτρονικό κατάστημα www.atticabeauty.gr
