Μπορεί το να έρχεσαι δεύτερη να έχει αρνητική έννοια, ωστόσο μια γυναίκα δηλώνει αρκετά χαρούμενη που είναι η δεύτερη σύζυγος του άντρα της καθώς, όπως σχολιάζει σε μια μαρτυρία της, «έμαθε πολλά από τον πρώτο γάμο του». Για την ίδια, ωστόσο, είναι η πρώτη φορά που παντρεύεται και που γίνεται μητέρα.
«Φέτος τον Ιούλιο κλείνουμε εννιά χρόνια σχέσης και επτά γάμου. Έχουμε δύο όμορφα παιδιά, μια 5χρονη κόρη και έναν γιο 7 μηνών. Ενώ κανένας γάμος δεν είναι τέλειος, ο δικός μας πιστεύω ότι έχει μοναδικά πλεονεκτήματα. Ο σύζυγός μου μπορεί να πάρει ό,τι δεν πήγε καλά στον πρώτο του και να το χρησιμοποιήσει ως μια λίστα με τα “μη”. Είναι διαφορετικός άνθρωπος από ό,τι πριν από 25 χρόνια, όταν παντρεύτηκε για πρώτη φορά και έγινε πατέρας. Η εμπειρία του εξαργυρώνεται στον δικό μας γάμο».
«Ο σύζυγός μου μπορεί να πάρει ό,τι δεν πήγε καλά στον πρώτο του και να το χρησιμοποιήσει ως μια λίστα με τα “μη”. Είναι διαφορετικός άνθρωπος από ό,τι πριν από 25 χρόνια, όταν παντρεύτηκε για πρώτη φορά και έγινε πατέρας».
Όπως προσθέτει η ίδια, στον πρώτο του γάμο ήταν πάρα πολύ νέος και οι συνθήκες απείχαν ιδιαίτερα από το ιδανικό. Η εγκυμοσύνη προέκυψε ξαφνικά και πιέστηκε να παντρευτεί. «Σήμερα ο σύζυγός μου είναι σχεδόν 60. Με το πέρασμα του χρόνου έρχεται η κατανόηση.
»Έχει μάθει τη σημασία της υπομονής – με τον σύντροφο, το παιδί, τον εαυτό σου. Στον γάμο, χρειάζεσαι κάτι που μερικές φορές μοιάζει με απεριόριστη υπομονή. Ενώ η δική του δεν είναι ατελείωτη – έχει πάρα πολλή, ειδικά όταν πρόκειται για τη δραστήρια, πεντάχρονη κόρη μας».
Σήμερα, επίσης, ο σύζυγός της έχει μεγαλύτερη σιγουριά. «Ανέκαθεν ένιωθε σαν το μαύρο πρόβατο της οικογένειάς του, δεδομένου μάλιστα ότι είναι καλλιτέχνης. Είναι ζωγράφος και πέρασε μεγάλες περιόδους της ζωής του προσπαθώντας να απομονωθεί από τον κόσμο και να συγκεντρωθεί. Η οικογένειά του δεν το καταλάβαινε ποτέ αυτό. Παρόλο που πλέον δεν το κάνει πολύ συχνά, όταν το κάνει, τον καταλαβαίνω. Έχει αποδείξει την αξία του, έχει εργαστεί σκληρά και ξέρει ποιος είναι».
«Είναι ζωγράφος και πέρασε μεγάλες περιόδους της ζωής του προσπαθώντας να απομονωθεί από τον κόσμο και να συγκεντρωθεί. Η οικογένειά του δεν το καταλάβαινε ποτέ αυτό. Παρόλο που πλέον δεν το κάνει πολύ συχνά, όταν το κάνει, τον καταλαβαίνω».
Όπως προσθέτει παρακάτω η ίδια: «Όταν ήμουν νεότερη, η μαμά μου μού έλεγε ότι είναι σημαντικό να ξέρω πώς να διαφωνώ. Τότε μού φαινόταν γελοίο, αλλά σήμερα καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοούσε. Ο άντρας μου παραδέχεται ότι, νεότερος, συχνά θα ύψωνε τη φωνή του όταν ανέβαινε η ένταση. Πλέον ξέρει πώς να ακούει και είναι σημαντικό να σέβεται ο ένας τον άλλο. Στον πρώτο του γάμο πίστευε ότι είχε πάντα δίκιο, για ό,τι είχε να κάνει με την ανατροφή των παιδιών και γενικά τη ζωή. Αλλά πλέον ξέρει ότι είναι ok να κάνεις λάθος και, το σημαντικότερο, να το παραδέχεσαι. Το ξέρει ότι δεν έχει πάντα δίκιο – και δεν πειράζει. Ακόμα και όταν τσακωνόμαστε προσπαθούμε αμοιβαία να το επιλύσουμε, παρέα».
Η γυναίκα αυτή καταλήγει: «Το ξέρω ότι μέρος της ωριμότητας του συζύγου μου είναι φυσιολογική εξέλιξη της ηλικίας –μεσολάβησαν 20 χρόνια ανάμεσα στους γάμους του– αλλά πιστεύω επίσης ότι δεν θα είχε μάθει τόσο πολλά χωρίς την εμπειρία που απέκτησε από τον πρώτο.
«Το ξέρω ότι μέρος της ωριμότητας του συζύγου μου είναι φυσιολογική εξέλιξη της ηλικίας –μεσολάβησαν 20 χρόνια ανάμεσα στους γάμους του– αλλά πιστεύω επίσης ότι δεν θα είχε μάθει τόσο πολλά χωρίς την εμπειρία που απέκτησε από τον πρώτο».
»Σήμερα μιλάει για την πρώην σύζυγό του με καλά λόγια, ειδικά για τον ρόλο της ως μητέρας, και πραγματικά το σέβομαι, γιατί το βλέπω ως ένα ακόμα σημάδι ότι έχει ωριμάσει. Νιώθω πολύ τυχερή που είμαι η δεύτερη γυναίκα του, που τον γνώρισα αφού κατάφερε να αποβάλει από τον οργανισμό του πολλά από τα λάθη που είχε κάνει όταν ήμασταν νέοι. Όπως αποδεικνύεται, κάποιες φορές ο αληθινός νικητής είναι αυτός που έρχεται δεύτερος».
