Και εκεί που λέγαμε ότι το 2023 τα είδαμε κυριολεκτικά όλα, με το «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου, το «Oppenheimer» του Κρίστοφερ Νόλαν που σάρωσε στα Όσκαρ αλλά και την ταινία «Barbie» της Γκρέτα Γκέργουιγκ, που εξελίχθηκε σε φεμινιστικό μανιφέστο της νεότερης γενιάς, μπήκε δυναμικά η νέα χρόνια με ταινίες που συνεχίζουν να μας ξαφνιάζουν θετικά και μας κάνουν να ανυπομονούμε ακόμα περισσότερο για ό,τι θα ακολουθήσει. Αυτές είναι οι καλύτερες του 2024 μέχρι στιγμής, σύμφωνα τουλάχιστον με το περιοδικό «Variety». Κρατήστε σημειώσεις.
«The End We Start From»: Αν αγαπήσαμε την Jodie Comer στην τηλεοπτική σειρά «Killing Eve» και, οι πιο τυχεροί, και στον μονόλογο «Eκ πρώτης όψεως» που προβλήθηκε πριν από περίπου έναν χρόνο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε αυτό το μελαγχολικό αλλά όχι χλιαρό υπαρξιακό δράμα «συνεχίζει να αποδεικνύει το ταλέντο της» σύμφωνα με το «Variety». Υποδύεται μια νέα μητέρα που, ενώ το Λονδίνο πλημμυρίζει και ένα ολόκληρο έθνος καταρρέει γύρω της, κατευθύνεται προς τον βορρά αναζητώντας την ασφάλεια και ένα βιώσιμο μέλλον.
«The Promised Land»: Πρόκειται για ένα παλιομοδίτικο, καλό γουέστερν, με τη διαφορά ότι δεν εκτυλίσσεται στην αμερικανική Δύση αλλά στους χερσότοπους της Δανίας. Εκεί ο Mads Mikkelsen υποδύεται έναν βετεράνο στρατιώτη που, προσπαθώντας να εξασφαλίσει την εύνοια του στέμματος, αγωνίζεται να καλλιεργήσει την άγονη γη.
«How to Have Sex»: Στις φαινομενικά ειδυλλιακές, ηλιοκαμένες και βυθισμένες στο αλκοόλ διακοπές της στην Κρήτη, η Mia McKenna-Bruce είναι μια «αποκάλυψη», όπως την χαρακτηρίζει το περιοδικό, καθώς υποδύεται μια νέα γυναίκα που βιώνει μια βίαιη εμπειρία και προσπαθεί να την επεξεργαστεί και να της δώσει ένα όνομα.
«Dune: Part Two»: Είναι μια από τις ασυνήθιστες περιπτώσεις όπου το σίκουελ φαίνεται να ξεπερνά την αρχική ταινία. «Η επιφανειακή ομορφιά του πρώτου φιλμ τώρα συναντά μια μεγαλομανή προφητεία και έναν θρησκευτικό πυρετό: οι διεργασίες μιας αυτοκρατορίας συμπαντικών διαστάσεων αφήνουν το αποτύπωμά τους στους επαναστατικούς ήρωές μας και στον ανησυχητικό μεσσία τους».
«One Life»: Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, εστιάζει στο πρόσωπο του Nicholas Winton, χρηματιστή που ενορχήστρωσε τη διάσωση σχεδόν 700 Εβραιόπουλων ενώ, το 1938, οι Ναζί πλησίαζαν στην Τσεχοσλοβακία. Ο James Hawes τοποθετεί, ωστόσο, τον ήρωά του πενήντα χρόνια μετά (Anthony Hopkins), να ανατρέχει με τη μνήμη στον παλιό άθλο του.
«The Shadowless Tower»: «Ήσυχα σαρωτική» χαρακτηρίζεται η νέα ταινία του Zhang Lü, που μιλάει για ντελικάτα ρομάντζα, αναπάντεχες φιλίες και σπαραξικάρδιες οικογενειακές επανασυνδέσεις. Καθώς ο σκηνοθέτης τοποθετεί τη δράση του στα σοκάκια του Πεκίνου, αποτίνει, παράλληλα, φόρο τιμής στις παλιές, προς εξαφάνιση συνοικίες της πόλης.
«La Chimera»: Η Alice Rohrwacher μιλάει για τη σύγχρονη Ιταλία προσκαλώντας στη νέα της ταινία ανθρώπους που κάνουν ανασκαφές σε αρχαιολογικούς χώρους χωρίς άδεια – μεταξύ αυτών, έναν Βρετανό (Josh O’Connor) ο οποίος πενθεί μια χαμένη αγάπη. Μια ταινία που, όπως σχολιάζει το περιοδικό, «διερωτάται τι σημαίνει να συνεχίζεις να ζεις όταν είσαι αιωνίως περικυκλωμένος από ίχνη νεκρών – ανθρώπων που ήρθαν πριν από εμάς, έκαναν τη δική τους μουσική, έζησαν τους δικούς τους έρωτες».
«Housekeeping for Beginners»: Στα Σκόπια, την πόλη της καταγωγής του, τοποθετεί τη δράση της νέας ταινίας του ο Goran Stolevsk, όπου «η σπουδαία Anamaria Marinca παίζει μια εργαζόμενη στον χώρο της υγείας η οποία, μετά από μια τραγωδία, προσπαθεί να εμποδίσει τους οικογενειακούς δεσμούς να διαλυθούν». Παράλληλα όμως η ταινία ρίχνει «μια νηφάλια ματιά στην αληθινή ζωή των Ρομά των Βαλκανίων και ειδικά εκείνων που φέρουν το επιπλέον στίγμα των κουήρ».
