Πριν από τέσσερα χρόνια ο Μιχάλης Σεβαστέρης ανέβασε για πρώτη φορά την stand up παράσταση «Είμαι vegan». Η προσπάθειά του γνώρισε μεγάλη ανταπόκριση και έτσι φέτος επιστρέφει ξανά, αυτή τη φορά προσθέτοντας περισσότερα στοιχεία και ονομάζοντας την παράστασή του «Είμαι (ακόμα) vegan».
Η παράσταση ανεβαίνει στο comedy club Λοσάντζελε, στο κέντρο της Αθήνας, κάθε Παρασκευή και μας περιμένει για να γελάσουμε, να σκεφτούμε και να χαλαρώσουμε. Ο Μιχάλης Σεβαστέρης υπόσχεται να μας φτιάξει τη διάθεση μένοντας ακίνητος πάνω στη σκηνή, αλλά ταυτόχρονα «χορεύοντας» με τα αστεία του.
Γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου του 1994, μεγάλωσε με τη γιαγιά του και στα 23 του ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή. Ήταν τότε που κατάλαβε ότι είναι ερωτευμένος με το stand up comedy. Είναι από τις πιο φρέσκες μορφές στον χώρο της κωμωδίας και θεωρείται «το νέο αίμα του stand up». Ο ίδιος απάντησε στις ερωτήσεις μας και έκανε το ενδιαφέρον μας για την παράστασή του μεγαλύτερο.
Διαβάστε παρακάτω όσα μας είπε.
Είσαι vegan πολλά χρόνια και επέλεξες να δώσεις στην παράστασή σου αυτόν τον τίτλο. Στο stand up ισχύει απαρέγκλιτα το «πρώτα ζούμε, μετά γράφουμε (και παίζουμε)»;
Όταν πρωτοέγραψα την παράσταση «Είμαι βίγκαν» ήταν μεγάλο μέρος της ο βιγκανισμός, αλλά πλέον έχω γράψει και πάρα πολλά νέα κείμενα οπότε ο τίτλος βίγκαν αρχίζει να γίνεται clickbait.
Σίγουρα βοηθάει το να ζεις πράγματα στο να έχεις νέες ιδέες και να διαμορφώσεις κι έναν καλύτερο τρόπο σκέψης για το stand up και επίσης είναι και πολύ τυχερό για εμάς τους κωμικούς αυτό, γιατί ακόμα και να πάμε διακοπές μπορούμε να πούμε στον εαυτό μας: “τώρα δουλεύω εγώ. Είναι απαραίτητες αυτές οι τρίμηνες διακοπές για να ζήσω πράγματα και να έχω έμπνευση”. Δεν ξέρω κατά πόσο λέμε αλήθεια στον εαυτό μας, αλλά βολεύει!
Πιο είναι το μεγαλύτερο ευτράπελο που έχεις ζήσει ως vegan και το οποίο μοιράζεσαι με το κοινό;
Πέρα από τα κλασσικά να κρύβουν ψάρι και κρέατα στον πάτο της μακαρονάδας μου απλά επειδή είπα ότι είμαι βίγκαν και κάποιοι τους μισούν, μια φορά είχα πάει στη γιαγιά μου και ήρθε γεμάτη ενθουσιασμό και μου λέει: “σου έφερα βίγκαν σοκολάτες!”, της λέω “ευχαριστώ γιαγιά!”. Άρχισα να τις τρώω, διαβάζω το περιτύλιγμα και είχαν γάλα και της λέω “γιαγιά αυτές έχουν γάλα, δεν είναι βίγκαν” και μου απαντάει: “A, ναι γάλα έχουν. Εννοούσα δεν έχουν κάποιο κρεατικό.”
Παραδοσιακά, οι γυναίκες vegan είναι περισσότερες από τους άνδρες. Γιατί θεωρείς ότι συμβαίνει αυτό;
Ίσως οι άντρες θέλουμε να δείχνουμε πιο ματσό; Ντρεπόμαστε να δείξουμε πως έχουμε ενσυναίσθηση; Δεν ξέρω. Ένας ανθρωπολόγος θα απαντούσε καλύτερα. Μήπως να σας πω κανένα αστείο;
Στις παραστάσεις σου αυτή η ποσοστιαία διαφορά απεικονίζεται;
Όχι, γιατί στις παραστάσεις μου κάθε φορά έχουμε άντε 1-2 βίγκαν. Δεν είμαστε τόσοι πολλοί. Ή τουλάχιστον δεν είμαστε τόσοι πολλοί αυτοί που θέλουμε να ακούσουμε αστεία για βίγκαν.
Θεωρείς ότι διαφέρει το γυναικείο από το ανδρικό κοινό;
Με τα ίδια πράγματα παρατηρώ ότι γελάνε. Η μόνη διαφορά που έχω παρατηρήσει είναι πως οι κοπέλες συχνότερα θα έρχονται με μεγάλες παρέες, ενώ οι άντρες πολλές φορές έρχονται μόνοι τους. Ίσως ντρέπονται να μάθει κάποιος άλλος ότι βλέπουν έναν βίγκαν να λέει αστεία;
Εκτός από τον βιγκανισμό, ποια άλλα θέματα αποτελούν πηγή έμπνευσης για εσένα και γιατί;
Δεν ψάχνω τόσο την έμπνευση. Μου αρέσει απλά να γράφω κάθε μέρα επειδή μου αρέσει σαν ασχολία και όσο μαζεύονται τα γραπτά μου όλο και κάτι βγαίνει για κείμενο. Αλλά επειδή γενικά μου αρέσει η γραφή μπορεί το κείμενο που θα βγει να είναι οτιδήποτε. Μπορεί να μιλάω για κάτι πάρα πολύ προσωπικό ή απλά για ένα μήλο που είχε περίεργο σχήμα.
Έχεις επιλέξει να κάνεις παράσταση σχεδόν ακίνητος. Δεν πιάνεσαι; Και μπορεί μόνο ο λόγος να σε φέρει πιο κοντά με το κοινό;
Μου αρέσει το “επιλέξει”. Αφήνει να εννοηθεί ότι στην πραγματικότητα ίσως είμαι χορευτής μπαλέτου απλώς διάλεξα να μην επιστρατεύσω τα ισχυρά μου όπλα και το κάνω πολύ εύκολο.
Παραδόξως δεν πιάνομαι πια! Μέσα από τόσες παραστάσεις γυμνάστηκα στο να είμαι ακίνητος! Όταν οι άλλοι πέφτουν, εγώ παραμένω στα πόδια μου.
Νιώθω το ότι δεν κουνιέμαι πολύ στη σκηνή δεν με εμποδίζει απ’ το να συνδεθώ με το κοινό. Προσέχω να τους κοιτάω όλους και να προσπαθώ να καταλάβω τι αρέσει στο κοινό εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα για να το εφαρμόσω. Κάθε κοινό είναι διαφορετικό. Άλλοι θέλουν ηρεμία, άλλοι θέλουν περισσότερη ένταση και ταχύτητα. Μπορώ να προσπαθήσω να τα κάνω και τα δύο, θα γίνω χαλί να με πατήσετε, αλλά θα είμαι ακίνητος. Σαν κανονικό χαλί.
Πώς το διαχειρίζεσαι όταν, μετά από μια δύσκολη μέρα, το βράδυ έχεις παράσταση;
Αυτή η ερώτηση με έκανε να σκεφτώ πως έχουν υπάρξει ελάχιστες μέρες που πήγα να κάνω σταντ απ μη νιώθοντας καλά, και αυτό είναι επειδή αγαπώ πάρα πολύ αυτή την τέχνη και κάθε φορά που την κάνω είμαι ενθουσιασμένος.
Τι έμαθες μέσα από τον βιγκανισμό για τον εαυτό σου και τι μέσα από το stand up;
Δεν έμαθα πολλά απ’ τον βιγκανισμό γιατί από μικρός ένιωθα πως αυτός ο τρόπος ζωής μου ταιριάζει. Σαν να γεννήθηκα με βίγκαν τρόπο σκέψης και απλά να έκανα αυτό που μου φαινόταν φυσιολογικό. Οπότε, δεν είναι ότι άλλαξε κάποια κοσμοθεωρία μου για να γίνω βίγκαν. Ίσως το μόνο σημαντικό που παρατήρησα ως βίγκαν είναι το ότι επειδή κάποιος είναι ηθικός και αγαπάει τα ζώα δεν σημαίνει πως θα είναι ηθικός και μαζί σου ή γενικά σε άλλους τομείς της ζωής του. Ενώ παλιότερα πίστευα πως για να στραφεί κάποιος στο βιγκανισμό λογικά είναι γενικά καλός άνθρωπος.
Μέσα απ’ το stand up έμαθα πώς να κάνω τον εαυτό μου χαρούμενο. Είναι πολύ όμορφο που αν βρεις το πάθος σου μπορείς όποτε δεν είσαι καλά, να αντλείς χαρά από αυτό. Επίσης, μου φάνηκε αστείο πως ναι μεν το γέλιο είναι το καλύτερο φάρμακο αλλά αρκετές φορές χρειάστηκα 3-4 χάπια για να καταφέρω να ανέβω στην σκηνή απ’ τον πόνο. Καλά το αυτονόητο δε το λέω, το πόσο ωραίο συναίσθημα είναι να καταφέρεις να φτιάξεις τη διάθεση κάποιου που ίσως δεν ήταν καλά εκείνη τη μέρα.
Πληροφορίες παράστασης:
Είμαι (ακόμα) vegan
Παραστάσεις: Κάθε Παρασκευή
Ώρες: Από τις 20:00
Εισιτήρια: Εδώ
Λοσάντζελε Comedy Club
Κορύζη 4, Αθήνα
