Μελίνα, Μέγκαν, Νίκη και Ηλιάνα. Τέσσερις γυναίκες πολυδιάστατες και ξεχωριστές, με πάθος και αφοσίωση σε ό,τι κάνουν. Χρειαζόμαστε κι άλλες γυναίκες σαν αυτές. Χρειαζόμαστε κι άλλες γυναίκες σαν και εσένα.
Ένα πινέλο, ένα μικρόφωνο, ένα κομμάτι ξύλο, ένα τσαμπί σταφύλι. Κλείσε τα μάτια σου και διάλεξε. Φυσικά και μπορείς να επιλέξεις πάνω από δύο και να τα διαχειριστείς όπως θέλεις. Όπως σε οδηγήσει η δημιουργικότητά σου, η εμπειρία σου, η περιπετειώδης ή πιο ήρεμη φύση σου, η αυτοπεποίθησή σου και κάθε άλλο κομμάτι της προσωπικότητάς σου. Αυτές οι τέσσερις γυναίκες έκαναν τις δικές τους επιλογές και απέδειξαν έμπρακτα ποιες είναι οι ξίες στις οποίες δίνουν προτεραιότητα στη ζωή τους.
Η Μελίνα Κοάν είναι καλλιτέχνιδα. Η φαντασία της σμιλεύει τα χρώματα και τα σχήματα όπως τα αισθάνεται. Ως street artist, εκφράζεται εκτός πλαισίων και ξεκινάει έναν ιδιότυπο διάλογο με το άγνωστο σε εκείνη κοινό που θα έρθει σε επαφή με το έργο της και θα δει πίσω τι υπάρχει από τη δημιουργικότητά της. Τα spray της είναι η ελευθερία της. «Να θυμάσαι τον στόχο σου» μας λεέι η Μελίνα, όπως τον θυμάται κι εκείνη, που ξεχωρίζει με την τέχνη της μέσα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, αποτυπώνοντας τη δική της αλήθεια στους χώρους που θεωρεί ότι της ταιριάζουν καλύτερα.
Η Μέγκαν Αλκαντάρα γράφει στίχους και ερμηνεύει τραγούδια, μετά από χρόνια ηθελημένης παραμονής στο παρασκήνιο. Στη δική της ζωή έχουν το δικό τους χώρο αντίθετα μεταξύ τους συναισθήματα. Από την πλήρη συγκέντρωση για τη δημιουργία ενός τραγουδιού, στην πλήρη απελευθέρωση για την επί σκηνής ερμηνεία του, η Μέγκαν αγκαλιάζει όλο το φάσμα που διαθέτει μέσα στο μυαλό, την ψυχή και τη φωνή της. «Μην αφήσεις τίποτα να σου περιορίσει τα όνειρα», τονίζει η Μέγκαν, ένα σύμβολο συμπερίληψης, μία γυναίκα που στο βλέμμα της αναγνωρίζουμε αμέσως τη σπίθα του πηγαίου μουσικού ταλέντου.
Η Νίκη Τζίμα αγαπάει τα ύψη, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Άφησε την Αθήνα για να ζήσει και να εργαστεί στα βουνά της Ηπείρου. Σε ένα πέτρινο ορειβατικό καταφύγιο δημιούργησε κάποτε τη νέα της καθημερινότητα. Η ανεξαρτησία, όμως, είναι η βασική αξία της ζωής της και πλέον ετοιμάζεται να ανοίξει μία νέα πόρτα. «Μη φοβάσαι να αλλάξεις πορεία» μάς συμβουλεύει. Η ίδια το έκανε ήδη μία φορά και το επαναλαμβάνει χωρίς να φοβάται και χωρίς να ξεχνάει τις εμπειρίες που αποκόμισε, φροντίζοντας να είναι πάντα ευτυχισμένη, όπου κι αν βρίσκεται.
Η Ηλιάνα Μαλίχιν αφοσιώθηκε στις ανάγκες του οινοποιείου που δημιούργησε σε ένα χωριό του Ρεθύμνου, όπου κάνει τα πάντα μόνη της. Από τη συλλογή του σταφυλιού ως το σφράγισμα των μπουκαλιών, η Ηλιάνα διοχετεύει σε κάθε μικρή ή μεγάλη κίνηση την αγάπη της για τη γη και τα προϊόντα που παράγει, ψάχνοντας διαρκώς τρόπους να γίνεται καλύτερη στη δουλειά της. «Φέρε μια μεγάλη αλλαγή» είναι το μότο της, κι όταν η καινοτομία συνδυάζεται με το μεράκι, όπως στη δική της περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.
Μία γυναίκα μπορεί να αντιπροσωπεύει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Να τολμάει, να προσπαθεί, να παίρνει ρίσκα, να αφήνει τα συναισθήματά της ελεύθερα, να απαιτεί, να παθιάζεται και, στο τέλος της ημέρας, να ξεχωρίζει. Όλα αυτά τα στοιχεία υπάρχουν μέσα της και μπορούν να εκφραστούν αν τους δώσει η ίδια τη διάσταση που θέλει, τα βάλει στην καθημερινότητά της και δε φοβηθεί να τα αντιμετωπίσει. Γιατί καμιά φορά, ακόμα κι όταν ένα όνειρο γίνει πραγματικότητα, ενδέχεται να δυσκολευτούμε να το διαχειριστούμε. Γι’ αυτές τις τέσσερις δυναμικές γυναίκες οι στόχοι επιτυγχάνονται μέρα με τη μέρα, μέσα από την επιμονή τους, γιατί δεν ξεχνούν, μέσα σε όλες τις δυσκολίες της ζωής, να παραμένουν πιστές σε αυτούς.
Αυθεντικές, ατρόμητες, μοναδικές, και οι τέσσερις εκπροσωπούν τις αξίες της attrattivo. Μπορούν να κάνουν τα πάντα και, κυρίως, να το επιτύχουν όπως το θέλουν. Είναι αληθινές απέναντι στον εαυτό τους, πρωτίστως, και αναζητούν την καθημερινή ευτυχία μέσα από τους πολλαπλούς ρόλους που υιοθετούν. Η πρόκληση είναι μεγάλη, αλλά η επιθυμία τους να ανταποκριθούν σε αυτή είναι ακόμα μεγαλύτερη, γι’ αυτό και αποτελούν για όλες εμάς πηγή έμπνευσης. Πού θα βρούμε άλλες γυναίκες σαν αυτές; Στον καθρέπτη μας. Στη διπλανή μας θέση στο γραφείο και το μετρό. Θα τις βρούμε παντού, γιατί τις κρύβουμε μέσα μας και το μόνο που χρειάζεται είναι να τις αφήσουμε να εκφραστούν ελεύθερα και να βάλουν τις δικές τους πινελιές σε ό,τι κι αν κάνουν.
