Παλιά λέγαμε πάμε να δούμε τον Οθέλλο, την Προδοσία, τον Μισάνθρωπο, τον Υπηρέτη δύο αφεντάδων, την Αγριόπαπια, το Λεωφορείο ο πόθος.
Σήμερα λέμε πάμε να δούμε το «Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, αυτά με τα κουφώματα ασφαλείας και τους βολικούς καναπέδες τους, σε κατάσταση αμόκ. Ή η ανουσιότητα του να ζεις».
Κάθε χρόνο, πληθώρα παραστάσεων τραβά την προσοχή μας εδώ στο Marie Claire με τον αλλόκοτο τίτλο τους, το βαρύ θέμα τους, τις αναφορές στο θάνατο, τη δυστυχία, τη δυστοπία που ζούμε. Άλλοι είναι απλώς τόσο απρόσμενοι που μοιάζουν αστείοι και γενικότερα η προτροπή να πάμε να δούμε μία παράσταση με τίτλο που είναι αν μη τι άλλο ασυνήθιστος, μας ιντριγκάρει.
Διαλέξαμε οκτώ παραστάσεις που θέλουμε να δούμε μόνο διαβάζοντας τους τίτλους τους, παρόλο που, στην πορεία, βρήκαμε και άλλους, πολλούς και σοβαρούς λόγους για να μην τις χάσουμε.
Κρατήστε σημειώσεις και τα ξαναλέμε στον απολογισμό της σεζόν.
«Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Ματέι Βίζνιεκ
Μια «οικογενειακή τραγωδία» με αφορμή τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Αναμνήσεις από πολέμους, βιαιοπραγίες και ξεριζωμούς που χαρακτήρισαν τον 20ο αιώνα και έγιναν στο βωμό του κέρδους και της ανάπτυξης. Σκηνοθετεί η Αικατερίνη Παπαγεωργίου στο θέατρο Μπέλλος.
«Όταν μεγαλώσω, θα γίνω Νάνα Μούσχουρη» του Νταβίντ Λελαί-Ελό.
Ο Μιλού, ένας Γάλλος πιτσιρίκος που μεγαλώνει σε μια επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του ’80, όταν μεσουρανεί η Νάνα Μούχουρη, μεταμφιέζεται σε πριγκίπισσα και να παριστάνει τη βασίλισσα της Αιγύπτου, από μικρός. Στα δεκατέσσερα, ακούγοντας στην τηλεόραση τη φωνή της Νάνας, αποφασίζει: «Θα γίνω Νάνα Μούσχουρη!». Ερμηνεύει ο Μάνος Καρατζογιάννης σε σκηνοθεσία Ελισσαίου Βλάχου στο Θέατρο Σταθμός κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή έως 29 Οκτωβρίου.
«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα -μυστικές ιστορίες των γυναικών της Θεσσαλίας»
Σκηνική προσέγγιση του γυναικείου σώματος της τρίτης ηλικίας και της σύνδεσης του με τη λαϊκή μαγεία, τη μαγειρική και τις τελετουργικές πρακτικές. Αφετηρία, η Θεσσαλία και η παράδοσή της στις μαγικές πρακτικές που θέλει τις μάγισσες της περιοχής να έχουν παραλάβει τις μυστικές δεξιότητές τους από τη Μήδεια. Οδηγήτριες σε αυτό το μυστικό ταξίδι, τρεις θηλυκές μορφές που συνδιαλέγονται μεταξύ του οικείου και του αρχετυπικού, της ακίνδυνης «γιαγιάς» και της επικίνδυνης θεραπεύτριας και μιλάνε για τις ζωές τους κι αυτά που έμαθαν από τις παλιές. Σε σκηνοθεσία Κωσταντίνου Ντέλλα για 8 μόνο παραστάσεις στο Θέατρο Σταθμός κάθε Τετάρτη και Πέμπτη.
«Οδήγησε το αλέτρι σου πάνω από τα οστά των νεκρών» της Όλγκα Τοκάρτσουκ
Στα όρια του αστυνομικού θρίλερ και της μαύρης κωμωδίας, η νέα παραγωγή της εμβληματικής ομάδας Complicité βασίζεται στο πολυμεταφρασμένο μυθιστόρημα της βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας, Όλγκα Τοκάρτσουκ. Γιατί η θανάτωση των ζώων θεωρείται άθλημα και χόμπι, ενώ των ανθρώπων φόνος; Σε σκηνοθεσία Σάιμον Μακ Μπέρνι στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
«Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα» του Ευθύμη Φιλίππου
Πολύ αγαπημένη μας παράσταση από την άνοιξη του 2023 που συνεχίζεται: Σ’ ένα ζαχαροπλαστείο. Σε απροσδιόριστο χρόνο. Στην Αθήνα. Δυο άνθρωποι μονολογούν κουβεντιάζοντας. Προσπαθούν να επικοινωνήσουν. Γελάνε, θυμώνουν, λένε ιστορίες κι όταν πιέζονται, παίζουν, περιμένουν δύο πάστες, ίσως και άλλες δύο. Σκηνοθετούν και πρωταγωνιστούν οι Τζωρτζίνα Λιώση και Νάνσυ Μπούκλη στο θέατρο του Νέου Κόσμου.
«Μαύρη Μαγεία ή Άσε τους νεκρούς να πεθάνουν» του Γιάννη Αποσκίτη
Ένας απελπισμένος δημοσιογράφος προσπαθεί για να βγάλει μια «καυτή» είδηση. Πώς και γιατί πέθανε η μητέρα του Κωνσταντίνου Χελιδόνη, υπαλλήλου ασφαλείας σούπερ μάρκετ και πρώην παιδιού σταρ στην επιτυχημένη οικογενειακή σειρά των 90s «Οικογένεια να σου κάτσει»; Υπάρχει τρόπος να ξεφύγει κανείς από τα συμπλέγματα και τις ενοχές που του δημιουργεί η αθάνατη ελληνική οικογένεια; Και το σημαντικότερο: τι γνωρίζετε για το «Μαύρο Βιβλίο των Πεθαμένων Νεκρών»; Μια σκοτεινή φάρσα για τα 90’s και τους millenials. Σκηνοθετεί ο Γιάννης Αποσκίτης στο θέατρο Μπέλλος.
«Τι θα πει η μάνα σου όταν δει το πτώμα σου» της Αργυρώς Βώβου
Ο θάνατος απεργεί και η γη έχει γεμίσει με εν αναμονή νεκρούς. Η Σάνα ανυπομονεί να πεθάνει, έχει δοκιμάσει όλες τις μεθόδους αυτοκτονίας, αλλά έχει αποτύχει. Στην αποβάθρα ενός σταθμού, ο Μίκυ θα της μιλήσει για μια πύλη στον χωροχρόνο, η οποία μπορεί να την οδηγήσει πίσω, στη νύχτα της σύλληψης της για να μπει σε αυτή την τρύπα για να αποτρέψει τη σύλληψή της, να εκμηδενίσει την ύπαρξη της. Σκηνοθετεί η Δέσποινα – Ντορίνα Ρεμεδιάκη στο θέατρο Πορεία.
«Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» του Χανς Φάλαντα
Ο Ότο Κβάνγκελ είναι ένας εργοδηγός σε εργοστάσιο επίπλων που έχει μετατραπεί σε εργοστάσιο που φτιάχνει φέρετρα. Η Άννα είναι η γυναίκα του. Όταν ο γιος τους σκοτώνεται στον πόλεμο, αποφασίζουν να αντισταθούν με τον δικό τους τρόπο. Γράφουν κάρτ ποστάλ κατά του Χίτλερ που τις αφήνουν σε κεντρικά σημεία για να αφυπνίσουν τον γερμανικό λαό. Θεατρική διασκευή του ομότιτλου μυθιστορήματος του Φάλαντα. Σκηνοθετεί ο Φώτης Μακρής στο studio Μαυρομιχάλη.
