Οι σεναριογράφοι του Hollywood πραγματοποιούν απεργία από τις αρχές Μαΐου. Βγαίνουν στους δρόμους, κρατάνε πλακάτ, φοράνε μπλουζάκια με το σήμα του συνδικαλιστικού τους σωματείου και ζητούν πράγματα τα οποία είναι αυτονόητα, όπως καλύτερες αμοιβές λόγω της διάθεσης σειρών και ταινιών σε υπηρεσίες streaming. Τον Ιούλιο βρέθηκαν στο πλάι τους και οι ηθοποιοί και έκτοτε δίνουν μαζί τον αγώνα για να ικανοποιήσουν τα αιτήματά τους. Στο μεταξύ, μία πρώην σεναριογράφος, με καριέρα σε σειρές όπως το Freaks and Geeks και τα Φιλαράκια, εκδίδει το βιβλίο της End Credits (Τίτλοι Τέλους), όπου εξηγεί τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε πριν χρόνια το Hollywood, αφήνοντας τη θέση της στη συγγραφική ομάδα του τότε πιο δημοφιλούς sitcom, δίνοντάς μας μία εικόνα για τα studio παραγωγής που δε θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε αλλιώς.
View this post on Instagram
Το περιοδικό TIME δημοσίευσε αποσπάσματα από το βιβλίο, που κυκλοφορεί στις 29 Αυγούστου και σίγουρα θα ταράξει τα νερά της show business, όσο καλά προστατευμένα κι αν είναι κάποια (κοινά) μυστικά της. Η Patty Lin είναι μία ασιατικής καταγωγής Αμερικανίδα συγγραφέας, που βρίσκεται πίσω από διάφορα επεισόδια των σειρών Φιλαράκια, Νοικοκυρές σε Απόγνωση και Breaking Bad – του οποίου έχει γράψει μάλιστα τον πιλότο. Η ίδια εξομολογείται στο βιβλίο της πως σκεφτόταν να εγκαταλείψει το χώρο της συγγραφής για πολύ καιρό και πως την οριστική απόφαση την πήρε μετά τη συμμετοχή της στα Φιλαράκια, όταν ήδη ήταν 38 ετών.
Το να μπεις στη συγγραφική ομάδα της συγκεκριμένης σειράς ήταν μία πρόταση που δε μπορούσες αρνηθείς. Τα Φιλαράκια δεν ήταν μία απλή σειρά, αλλά ένας πολιτιστικός «οδοστρωτήρας» της εποχής. Η ίδια η Lin είχε αμφιβολίες σε σχέση με το τι δουλειά θα έκανε ακριβώς εκεί, αφού δεν ασχολιόταν με τη συγγραφή αστείων, αλλά περισσότερο με την ανάπτυξη χαρακτήρων – κι αυτό ήταν που τότε ζητούσε η ομάδα των Marta Kauffman και David Crane.
H Lin προσελήφθη και είχε για καιρό αμφιβολίες αν άξιζε πράγματι αυτή τη θέση ή αν την είχε πάρει απλώς λόγω του χρώματος της επιδερμίδας της, στο πλαίσιο της προσπάθειας που έκαναν τότε οι δημιουργοί της σειράς να αυξήσουν τα ποσοστά συμπεριληπτικότητας. Παρά το ότι τα πήγε καλά στις συνεντεύξεις, η ίδια ένιωθε στο πετσί της το «σύνδρομο του απατεώνα». Ο πρώην εργοδότης της, Judd Apatow, την προειδοποίησε: «Δε θα μάθεις και τόσα πολλά. Η σειρά υπάρχει εδώ και έξι σεζόν. Λειτουργεί σαν καλολαδωμένη μηχανή». Ο ατζέντης της είχε εξαρχής άλλη άποψη, οπότε ένα όμορφο καλοκαιρινό πρωινό του 2000 η Lin βρέθηκε στα γραφεία του studio μαζί με 14 ακόμα σεναριογράφους (μόλις 5 από αυτούς ήταν γυναίκες). Όλοι οι νεοπροσληφθέντες, εκτός από εκείνη, ήταν άντρες και δούλευαν από πριν στο show, οπότε η Lin πραγματικά αισθανόταν σαν το ψάρι έξω από το νερό. Στην πρώτη τους συνάντηση έφαγαν σε ένα πολυτελές εστιατόριο μαζί με τους παραγωγούς και εκείνη αμέσως άρχισε να καταλαβαίνει πως υπήρχαν κλίκες ανάμεσα στους σεναριογράφους, σε βαθμό που δεν είχε ξαναδεί σε άλλη σειρά.
View this post on Instagram
«Μου θύμιζαν τα πλούσια παιδιά από το σχολείο μου που ψώνιζαν σε ακριβά μαγαζιά και οδηγούσαν κάμπριο αυτοκίνητα», γράφει η Lin, που την πρώτη μέρα της δουλειάς ήταν στρεσαρισμένη ακόμα και για το πού θα καθίσει (κάτι που είδαμε να περιγράφεται στο εργασιακό περιβάλλον της Midge Maisel, της μοναδικής γυναίκας σεναριογράφου σε μία ομάδα παραγωγής ενός αμερικανικού show, στη σειρά The Marvelous Mrs. Maisel). Το σε ποια ομάδα των 7 ατόμων θα τύχαινε να ενταχθείς κάθε πρωί καθόριζε το πώς θα ήταν όλη η ημέρα σου, όχι μόνο το 12ωρο εργασίας σου. Η Lin φοβόταν τόσο τον David Crane, όσο και την Marta Kauffman, για διαφορετικούς λόγους τον καθένα. Ο πρώτος ήταν εργασιομανής και ποτέ δεν ευχαρισιόταν με τίποτα, ενώ εκείνη ήταν – σύμφωνα με την Lin – ο λόγος για τον οποίο είχε επιλεγεί για τη δουλειά και ντρεπόταν μπροστά της.
Καθώς η σειρά βρισκόταν στην 7η σεζόν της, χρειαζόταν διαρκώς νέες σεναριακές ιδέες, πράγμα που σήμαινε αυτομάτως μεγαλύτερη δυσκολία στη δουλειά. Στις ομάδες εργασίας, πολλές φορές αυτό που συνέβαινε ήταν να χάνουν το χρόνο τους, μιλώντας για άσχετα πράγματα, όπως το σεξ, όχι απαραίτητα με προσβλητικό τρόπο, αλλά η κουβέντα κάπως κατέληγε πάντα εκεί. Αυτό δεν ενοχλούσε τόσο την Lin εκείνη τη χρονική περίοδο, ωστόσο η ίδια αναρωτιόταν από πάντα πόσο δύσκολο είναι ταυτόχρονα να διατηρείς το χιούμορ σου και να παραμένεις ευαισθητοποιημένος απέναντι σε κάποια θέματα.
Η Lin, παρότι δεν είχε προσληφθεί για να γράφει αστεία, έπρεπε αναγκαστικά να δουλεύει και πάνω σε αυτά, αλλιώς δε μπορούσε να ολοκληρώσει κάποιο σενάριο. Το κλίμα ήταν τέτοιο που αισθανόταν πως αν δεν έγραφε ένα καλό σενάριο, θα έχανε αυτομάτως τη δουλειά της. Κι έτσι είχε συμβιβαστεί με την προσπάθεια να γράψει απλά κάτι αξιοπρεπές, το οποίο αργότερα θα γινόταν φύλλο και φτερό μέσα στη συγγραφική ομάδα, με τη συμμετοχή των παραγωγών της σειράς, και από αυτό ίσως να απέμενε μόνο μία φράση ή μία σκηνή. Αυτό πράγματι συνέβη στο επεισόδιο όπου τα Φιλαράκια παίζουν το παιχνίδι με τις αμερικανικές πολιτείες και ο Ross βρίσκει τελευταίο το Delaware.
Κάθε επεισόδιο ήταν μία μακριά, βασανιστική διαδικασία, στο πλαίσιο της οποίας θα έπρεπε να μαζευτούν όλοι οι συντελεστές, να διαβάσουν το σενάριο οι ηθοποιοί, να δώσουν τα δικά τους σχόλια επ’ αυτού, πράγμα που καθυστερούσε ακόμα περισσότερο τα γυρίσματα, να γραφτούν ξανά κάποια πράγματα (ή και όλα) και μέσα σε όλο αυτό ο βασικός σεναριογράφος να νιώσει «ταυτόχρονα υπερβολικά σημαντικός και αηδιαστικά ευσυνείδητος».
View this post on Instagram
Πολλά κομμάτια της σκληρής δουλειάς όλων των σεναριογράφων κατέληγαν στον κάδο των απορριμάτων πολύ απλά διότι οι ηθοποιοί δε μπορούσαν να εκτελέσουν σωστά κάποια σκηνή, παρά το γεγονός ότι οι παραγωγοί ποτέ δεν παραδεχόντουσαν κάτι τέτοιο. Ενίοτε έπρεπε να ξαναγράψουν το σενάριο κάποιου επεισοδίου ακόμα και όταν είχε ξεκινήσει το γύρισμα, καθώς το κοινό που παρακολουθούσε live, από ένα σημείο και πέρα, σταματούσε να γελάει με αυτό. Σύμφωνα, επίσης, με την Lin, οι ηθοποιοί της σειράς δεν είχαν σχεδόν ποτέ να πουν κάτι καλό για τα σενάρια και δεν πρότειναν καμία λύση για αυτό που τους προβλημάτιζε κατά περίπτωση. Και καθώς η Lin είχε μεγαλύτερη εμπειρία στο να προχωράει την υπόθεση και όχι στο να επιλύει προβλήματα, αισθανόταν πως δε χρησίμευε πουθενά σε όλη αυτή τη διαδικασία. Η ίδια πάντως έχει να πει καλά λόγια για τον David Schwimmer, ο οποίος θυμόταν το όνομά της σε ένα επεισόδιο όπου η ίδια εμφανίστηκε ως κομπάρσος.
Όταν η σεζόν έφτασε στο τέλος της, η συμφωνία της Lin με τους παραγωγούς δεν ανανεώθηκε. Η ίδια το γνώριζε ήδη από τον ατζέντη της, ο οποίος της είχε μεταφέρει την πληροφορία πως «για την επόμενη χρονιά χρειάζονται κάποιον να γράφει αστεία». Δεν υπήρχε περίπτωση να συνεχίσει τη συνεργασία της με τους παραγωγούς, καθώς ήταν εξαντλημένη και αισθανόταν μόνη και κάτω από την πίεση της εθνικότητάς της, την οποία έπρεπε να εκπροσωπήσει με κάποιο τρόπο στη σειρά.
Η ίδια τότε αποφάσισε να παρατήσει το Hollywood για αρκετά χρόνια, κάνοντας τη μεγάλη επιστροφή με τη σειρά Breaking Bad, καθώς η ίδια μέχρι τότε είχε συνειδητοποιήσει πλήρως πως ήταν μία σεναριογράφος δραματικών σειρών, που απλά έτυχε να περάσει από μία κωμωδία. Παρά την δύσκολη εμπειρία που είχε, ακόμα και σήμερα η πιο σημαντική δουλειά της, αυτό που ο υπόλοιπος κόσμος θεωρεί πως ήταν το πιο αξιέπαινο πράγμα που έχει κάνει στην καριέρα της, ήταν το πέρασμα από τα Φιλαράκια. Και το μόνο που έμαθε ήταν πως δεν ήθελε ποτέ ξανά να δουλέψει στον άγριο κόσμο των sitcoms. Α, και ότι όταν τη ρωτούν να κατονομάσει τις πολιτείες των ΗΠΑ, η πιο σημαντική από όλες, για εκείνη, είναι το Delaware.
