Η Έλενα Μεντζέλου είναι ηθοποιός και μητέρα ενός μικρού κοριτσιού. Αγαπά την υποκριτική, με την οποία ασχολήθηκε αφού τελείωσε τις σπουδές της στη Γλωσσολογία, γιατί της δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνεί με τον κόσμο σε έναν διαφορετικό χωροχρόνο. Μεγάλωσε στην Κόρινθο, αλλά δεν θα άλλαζε με τίποτα την Αθήνα, στην οποία ζει τα τελευταία χρόνια. Επιλέγει πολύ προσεκτικά τις συνεργασίες της και προτιμά να δουλέψει σε μια πιο «μικρή» παραγωγή, παρά σε κάτι το μεγάλο, που δεν θα ανταποκρίνεται – ενδεχομένως- στον αξιακό της χάρτη. Κάπως έτσι τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα τη δούμε στην παράσταση «Παρακμάζουσες», σε σκηνοθεσία του Εμμάνουελ Μανιού και κείμενα του Γιώργου Μανιού.
Τι έχει να πει η ίδια για το επομένο επαγγελματικό της βήμα, τα θέματα που αυτό θίγει, τις ανθρώπινες σχέσεις και τις συνεργασίες της; Πάντως, μετά τη συζήτηση που είχαμε μαζί της, η επιθυμία να δούμε την παράσταση έγινε πολύ έντονη, καθώς θα θέλαμε και εμείς να πιστέψουμε στην «ουτοπία όπου η ειρηνική συνύπαρξη δεν συνάδει με την ενστικτώδη ανθρώπινη φύση».
Παρακμάζουσες: Μιλήστε μας για την κωμωδία που πρόκειται να συμμετέχετε το φθινόπωρο. Τι σας έκανε να πείτε το «ναι» σε αυτή τη συνεργασία;
Οι Παρακμάζουσες είναι μια σύγχρονη κωμωδία, μια «αριστοφονική» κωμωδία, όπως λέει ο συγγραφέας Γιώργος Μανιός που παρόλο που γράφτηκε τώρα θυμίζει πολύ τις κωμωδίες του Αριστοφάνη. Ο έμμετρος λόγος του πρώτου μέρους, οι χαρακτήρες και κυρίως η στηλίτευση της εξουσίας με σατιρικό τρόπο θυμίζουν στο ύφος κωμωδίες της αρχαίας γραμματείας, γεγονός που καθιστά το κείμενο εξ αρχής ιδιαίτερο και μοναδικό. Ενδιαφέρον παρουσιάζει πολύ και μία μεγάλη ανατροπή στην αφηγηματική πορεία που θα χρειαστεί να παρακολουθήσετε την παράσταση για να την απολαύσετε!
Όσο για την δική μου συμμετοχή, με τον σκηνοθέτη της παράστασης Εμμάνουελ Μανιό έχουμε συνεργαστεί πολλάκις στο παρελθόν, γνωρίζω πολύ καλά την σκηνοθετική του ματιά, την αισθητική και τον τρόπο που δουλεύει οπότε η εμπιστοσύνη και η αγάπη ήταν δεδομένες και δεν χρειάστηκε σκέψη για να συμμετάσχω.
Έχει μεγάλη σημασία για εμένα να δουλεύω με ανθρώπους που έχουμε κοινό κώδικα, που περνάμε όμορφα και που γνωρίζω ότι φροντίζουν πολύ όλους όσοι κοπιάζουν και εργάζονται για την δημιουργία της παράστασης με σεβασμό και αλληλοεκτίμηση.
Εδώ θα συμπεριλάβω την παραγωγή μας, abysson productions, αλλά και τους συναδέλφους ηθοποιούς: Τάσο Παλαντζίδη, Νέλλη Γκίνη, Παναγιώτη Καρμάτη, Κώστα Φραγκολιά και Ασπασία Κοκκόση που είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά να βρίσκομαι μαζί τους πάνω και κάτω από τη σκηνή.
Το έργο θίγει κάθε μορφή εξουσίας. Μιλά για τις αντιθέσεις, τις ανθρώπινες σχέσεις και την επανάσταση που φέρνει το καινούριο. Υπάρχει, θεωρείτε, τρόπος όλα αυτά τα «συγκρουόμενα» να βαδίσουν κάποια στιγμή ειρηνικά;
Θα ήθελα πολύ να πιστέψω σε μία ουτοπία, ακόμα και σαν αυτή των Ορνίθων, αλλά η πραγματικότητα με προσγειώνει. Παρότι στον πυρήνα μου αισιόδοξη τείνω να πιστέψω ότι η «ειρηνική» συνύπαρξη δεν συνάδει με την ενστικτώδη ανθρώπινη φύση. Μακάρι κάποια στιγμή να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε το συγκρουσιακό μας ένστικτο και να αντιληφθούμε ότι μεταξύ μας οι άνθρωποι δεν έχουμε πραγματικά τίποτα να χωρίσουμε, πως μπορούμε να συνυπάρχουμε αρμονικά σεβόμενοι τόσο ο ένας τον άλλον ως προς τις διαφορές του όσο και την φύση που έχουμε καταλύσει.
Ο Ευαγόρας το λέει πολύ όμορφα στις Παρακμάζουσες: «δεν βρίσκω λόγο για σφαγές κι αλληλοσπαραγμό». Θα μπορούσε να γίνει αυτό ένα μότο μας, ένα μότο ενσυναίσθησης, συμπερίληψης και αλληλοσεβασμού.
Η οικογένεια που πρωταγωνιστεί στο έργο ενώνεται μπροστά στον κοινό κίνδυνο. Μήπως ο μόνος τρόπος για να είμαστε μονιασμένοι είναι αυτός; Να έχουμε απέναντί μας κάτι που μας απειλεί το ίδιο όλους;
Είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης να συσπειρώνεται μπροστά σε έναν κοινό κίνδυνο, κάπως σαν να έχουμε ανάγκη εμείς οι άνθρωποι να απειληθούμε μαζικά για να μονιάσουμε. Δεν θα είχε ενδιαφέρον, όμως, να το επιχειρούσαμε αυτό ελλείψει κινδύνου; Πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας αν βρισκόμασταν «μαζί» επειδή το επιθυμούμε, το επιλέγουμε κι όχι επειδή είναι αναγκαίο!
Το έργο γράφτηκε στην εποχή μας, αλλά τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται εμφανίζονται σε θεατρικά έργα εδώ και πολλά χρόνια. Πώς αξιολογείτε αυτό το γεγονός; Αλλάζουν οι άνθρωποι, κατά τη γνώμη σας;
Το έργο μας άπτεται θεμάτων που μας απασχολούν από την αρχαιότητα. Είναι ζητήματα που απασχόλησαν και θα απασχολούν την ανθρωπότητα και την παγκόσμια θεατρική πραγματεία καθώς είναι σύμφυτα της ανθρώπινης φύσης. Ο άνθρωπος κατά την γνώμη μου δεν αλλάζει, αλλάζει όμως ο τρόπος που εξελίσσεται, που επιλέγει να διαχειριστεί διαφορετικά τις καταστάσεις, που θέλει να μάθει να είναι καλύτερος, πιο καλλιεργημένος συνολικά. Θεωρώ πως εάν θέλουμε να πάμε ένα βήμα παρακάτω τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε συλλογικό θα ήταν σκόπιμο να στρέψουμε το φως σε εμάς, να φωτίσουμε τα δικά μας κενά, να τα αναγνωρίσουμε και να προσπαθήσουμε να μην τα προβάλλουμε στους άλλους. Κοινώς μια πορεία σε ένα οποιοδήποτε αυτο-γνωσιακό επίπεδο έχει πολλές πιθανότητες να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και να μας φέρει ουσιωδώς κοντά τον έναν με τον άλλο.
Αν μπορούσατε να ταξιδέψετε στον χρόνο, όπως οι χαρακτήρες στις Παρακμάζουσες, θα θέλατε να βρεθείτε στο παρελθόν ή στο μέλλον και γιατί;
Έχοντας μια «παρελθοντολαγνική» διάθεση, νομίζω πως θα ταξίδευα στο παρελθόν, εάν είχα αυτή την δυνατότητα. Ίσως σε μια εποχή λιγότερης πληροφορίας, λιγότερης εικόνας και περισσότερης διαπροσωπικής επαφής.
Έχετε συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα της ελληνικής θεατρικής σκηνής. Τι είναι αυτό που εξετάζετε πάντα σε μια συνεργασία και τι θα σας έκανε να αρνηθείτε αμέσως;
Έχω σταθεί αρκετά τυχερή στις μέχρι ώρας συνεργασίες μου, αλλά και προσεκτική συνάμα. Από νωρίς επέλεξα να μην βρίσκομαι σε τοξικά επαγγελματικά περιβάλλοντα, με ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τον σεβασμό. Προτιμώ να βρίσκομαι και να εργάζομαι μαζί με ανθρώπους στην ίδια συχνότητα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι δεν μετέχω σε κάτι «πρώτης γραμμής». Η ψυχική μου υγεία και ο κοινός αξιακός κώδικας είναι βασικό κριτήριο επιλογής συνεργατών, το καλλιτεχνικό όραμα έπεται.
Ούσα μητέρα η ίδια, αν η κόρη σας σάς ζητήσει στο μέλλον να ασχοληθεί με την υποκριτική, πώς θα αντιδράσετε; Υπάρχουν μεγάλοι φόβοι γύρω από το επάγγελμά σας;
Προσπαθώντας πολύ να είμαι καλή στον σχετικά πρόσφατο ρόλο μου, αυτόν της μητέρας, πρόθεσή μου είναι η κόρη μου να είναι ελεύθερη και ευτυχισμένη με τις επιλογές της σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, οπότε για να απαντήσω κάπως κυνικά αισθάνομαι ότι δεν μου πέφτει και πολύς λόγος σχετικά με τι θα αποφασίσει να κάνει επαγγελματικά. Από μεριάς μου θέλω να είμαι εκεί να την στηρίξω, έχοντας έντονα κατά νου ότι πρόκειται για μια αυθύπαρκτη, αυτόνομη προσωπικότητα στην οποία δεν έχω παρά να στέκομαι δίπλα της όταν εκείνη επιλέγει να ζητήσει την γνώμη ή την βοήθειά μου.
Πέρα από τις Παρακμάζουσες, ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Έναν «πιλότο» για μια νέα ελληνογερμανική σειρά και ενδεχομένως μια τηλεοπτική συμμετοχή την οποία επιθυμώ πολύ. Επίσης από την νέα σχολική χρονιά θα συνεχίσω να βρίσκομαι στην παραγωγή των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που εκπονούνται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με μεγάλη χαρά, καθώς η συναναστροφή με τα παιδιά είναι κάτι που απολαμβάνω πολύ.
Λίγα λόγια για τις Παρακμάζουσες
Η παράσταση είναι μία σάτιρα για κάθε λογής εξουσία. Στην αρχαία Αθήνα, μια συντηρητική οικογένεια βιώνει τις αλλαγές που σηματοδοτεί η απώλεια του πατέρα στον πόλεμο, αλλά και την επανάσταση που επιφέρουν οι νέες ιδέες και οι ανατρεπτικές διδασκαλίες κάποιων σοφών της εποχής.
Η διχόνοια, η δίψα για εξουσία και ο ανταγωνισμός των μεγάλων, σε αντίθεση με την ανάγκη για ανεξαρτησία των γυναικών και την αμφισβήτηση στο κατεστημένο από τους νεότερους, φέρνει σε σύγκρουση το παλιό με το καινούριο.
Οι εμπλεκόμενοι ζητούν συμβουλές από το μαντείο και με τρόμο βλέπουν το μέλλον που περιμένει τους Έλληνες. Μπροστά στον κίνδυνο ενώνονται και αναζητούν λύσεις. Τότε, με την παρέμβαση του Δία, η ίδια οικογένεια επιλέγεται να ταξιδέψει στον χρόνο – στις επόμενες προκλήσεις που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο Ελληνικός λαός -για να μεταφέρει το πνεύμα της ενότητας και την σπίθα της επανάστασης που θα φουντώσει την φλόγα της ελευθερίας.
Κείμενο: Γιώργος Μανιός
Σκηνοθεσία: Εμμάνουελ Μανιός
Πρωταγωνιστούν: Τάσος Παλαντζίδης, Νέλλη Γκίνη, Κώστας Φραγκολιάς, Ασπασία Κοκόση, Παναγιώτης Καρμάτης, Έλενα Μεντζέλου, Νίκος Τριφύλλης, και (5μελής) Χορός με κορυφαία την Θέλμα Καραγιάννη
Παραστάσεις:
11, 12 και 13 Σεπτεμβρίου
Ώρα: 20:45
Θέατρο Δόρα Στράτου
Αρακύνθου 33, Λόφος Φιλοππάπου, Αθήνα
