Πρόκειται για την ερώτηση στην οποία οι άντρες λένε ψέμματα κι αυξάνουν τον αριθμό και παράλληλα “τονώνουν” το “γόητρό” τους, ενώ οι γυναίκες λένε ψέμματα και μειώνουν τον αριθμό και παράλληλα “τονώνουν” την “καθωσπρέπει” ηθική τους.
Αυτή είναι η κοινωνία μας στο περίπου είτε μας αρέσει είτε όχι: Θέλει τους άνδρες να έχουν πολλές ερωμένες και τις γυναίκες λίγους εραστές και κάπου εδώ, πεθαίνει μέσα της βαθιά κάθε φεμινίστρια.
Μερικές από εμάς ζούμε για την ημέρα που το τελευταίο πράγμα που θα προσδιορίζει μια γυναίκα θα είναι ο αριθμός των ερωτικών της συντρόφων. Κάποιες δε από εμάς, ζούμε και για την ημέρα που ο αριθμός αυτός δε θα ενδιαφέρει τους άντρες και δε θα τους “λέει” τίποτα για τις γυναίκες που τους αρέσουν. Είτε πριν από εκείνους είχαν έναν, είτε εκατόν έναν εραστές, να είναι το ένα και το αυτό.
Κάποτε παρακολούθησα την ταινία “What’s your number?” της οποίας η κεντρική ιδέα ήταν η εξής: Σύμφωνα με μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Harvard, η γυναίκα που έχει πάει με το πολύ 20 άντρες είχε την πιθανότητα να κάνει έναν επιτυχημένο γάμο. Όσες είχαν ξεπεράσει αυτό τον αριθμό ερωτικών συντρόφων δεν είχαν τις πιθανότητες.
Η ανύπαντρη ακόμη πρωταγωνίστρια λοιπόν, περνάει ένα μεγάλο γολγοθά για να απαριθμήσει τους πρώην της και τους βγάζει οριακά 20 με αποτέλεσμα να απογοητευτεί, ενώ ως δια μαγείας όλα είναι καλύτερα όταν ένας από τους πρώην της τηλεφωνεί και της υπενθυμίζει πως δεν ολοκλήρωσαν τις επαφές τους και εκείνη θυμόταν λάθος επειδή ήταν μεθυσμένη.
Μετά από αυτή την ταινία σκέφτηκα ότι οι ΗΠΑ με το Αφγανιστάν δεν απέχουν και πολύ αν το καλοσκεφτείς, αλλά μονάχα 19 εραστές αν τα υπολογίσεις. Και η Ελλάδα φυσικά, βρίσκεται κάπου ανάμεσα, αφού οι περισσότερες γυναίκες αν ερωτηθούν απαντούν ότι έχουν κάνει σεξ με τρεις άντρες – είναι μια βολική απάντηση για όλους.
Η δική μας οπτική είναι εντελώς διαφορετική και η απάντηση που θα προτείναμε εναλλακτικά στο “Με πόσους έχεις πάει;” είναι ” Δεν έχει καμια απολύτως σημασία”. Ίσως αν ξεκινήσουμε να τονίζουμε το ότι αυτό το παρελθόν δεν έχει σημασία να ειπωθεί, τότε γίνει ένα πρώτο βήμα προόδου. Αν εκείνοι που ρωτούν δεν αντιλαμβάνονται το ότι ξεπερνάνε τα όρια της αδιακρισίας και μάλιστα με πρόθεση να κατακρίνουν μέσω της απάντησης που θα λάβουν, τότε καλό είναι να μη λαμβάνουν απάντηση, τουλάχιστον αρχικά. Σε δεύτερο χρόνο, και πάλι εμείς οι ονειροπόλες, θα θέλαμε να αποκαλύπτουμε τον αριθμό των αντρών που έχουμε κάνει σεξ, χωρίς καμία αρνητική συνέπεια.
Αν με ρωτάτε προσωπικά βέβαια, θα προτιμούσα αυτή η αρκετά vintage ερώτηση παγίδα να εκλείψει, αφού μαζί της θα εκλείψουν και αρκετά αντιφεμινιστικά στερεότυπα που θέλουν τις γυναίκες να ορίζονται εκτός από τις υπόλοιπες διαστάσεις τους (μέση, στήθος, γοφούς, ύψος και βάρος ) από έναν ακόμη αριθμό, τους εραστές τους. Γιατί το πρόβλημα είναι κυρίως αυτοί που μπαίνουν στη διαδικασία να ρωτήσουν και όχι εκείνοι που μπαίνουν στη διαδικασία να απαντήσουν.
