Από τη στιγμή που το Tik Tok ανακάλυψε τη σειρά Succession και συγκεκριμένα τη δυναμική μοναχοκόρη της οικογένειας Shiv Roy, ο όρος «ήσυχη πολυτέλεια» άρχισε να διαδίδεται αστραπιαία, τόσο ανάμεσα στους φανατικούς χρήστες της πλατφόρμας, όσο και στο κοινό που ασχολείται έστω και λίγο με τη μόδα και τις τάσεις της. «Κοίτα τι φοράνε οι πλούσιοι» έγνεφε ο ένας στον άλλο και συζητούσαμε τη γκαρνταρόμπα των πρωταγωνιστών την ώρα του επεισοδίου, αλλά και μετά τους τίτλους τέλους, κοιτάζοντας το περιεχόμενο της ντουλάπας μας ή τις βιτρίνες των μαγαζιών. Εκ πρώτης όψης, οι στιλιστικές διαφορές μας με αυτές των «πλούσιων», όπως τουλάχιστον παρουσιάζονται στην επιτυχημένη σειρά, ήταν αρκετά ξεκάθαρες. Ψάχνοντας, όμως, λίγο παραπάνω τα συρτάρια μας και τα ντουλάπια των φίλων μας, αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι η αλήθεια δεν είναι ακριβώς έτσι όπως παρουσιάζεται και ο ντόρος γύρω από το trend της «ήσυχης πολυτέλειας» μάλλον είναι υπερβολικός.
View this post on Instagram
Αυτού του είδους η πολυτέλεια, που εκφράζεται με ρούχα σε λιτές γραμμές, εξαιρετικής ποιότητας υφάσματα, προσεγμένες ραφές και σχεδόν παντελή απουσία logos από παντού, ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ, υπάρχει εδώ και χρόνια. Για την ακρίβεια, από όταν οι γιαγιάδες μας είχαν τη δική τους μοδίστρα και έραβαν κάθε χρόνο ένα καινούργιο παλτό, δύο ταγιέρ σε ουδέτερα χρώματα και τρία «καλά» φορέματα, συνήθως ένα για πρωί, ένα για απόγευμα κι ένα για βράδυ. Ρούχα από την «τάση» αυτή φορούσε και μια άλλη γιαγιά, πιο διάσημη από τη δική μας, η Βασίλισσα Ελισάβετ η ΙΙ. Τα φλούο ταγιέρ δεν ήταν το πιο διακριτικό πράγμα στη γκαρνταρόμπα της, τα καθημερινά της ρούχα, ωστόσο, αυτά που φορούσε μέσα στο παλάτι μια μέρα που δεν είχε κάποια εξωτερική υποχρέωση, προφανώς ανήκαν στην κατηγορία της ήσυχης πολυτέλειας. Αφήνοντας τις γιαγιάδες και περνώντας σε άλλες προσωπικότητες, υπάρχει πάντοτε το παράδειγμα του Steve Jobs, ο οποίος φορούσε επί χρόνια το χαρακτηριστικό του μαύρο ζιβάγκο – ένα look που προσπάθησε να μιμηθεί και η Elizabeth Holmes – το οποίο κόστιζε σχεδόν 200 δολάρια και ήταν μάρκας Issey Miyake. Γενικότερα μιλώντας, ανέκαθεν υπήρχαν άνθρωποι, πλούσιοι αλλά και πολύ πολύ λιγότερο πλούσιοι που επέλεγαν τα «λίγα και καλά» ρούχα, κι ας μην κόστιζαν τετραψήφια νούμερα (σε ευρώ, γιατί οι γιαγιάδες μας πρόλαβαν και δραχμές), κι ας τα φορούσαν επί χρόνια, αφού έτσι κι αλλιώς δεν φθείρονταν εύκολα.
Τι μάς έκανε, λοιπόν, τόσο μεγάλη εντύπωση στα ρούχα των πρωταγωνιστών του Succession, ενός show που δεν αφορά καν στη μόδα; Και η Carrie Bradshaw έδινε υπέρογκα ποσά για να αγοράσει ρούχα και παπούτσια, χωρίς μάλιστα να δικαιολογείται το πώς έβγαζε τόσα χρήματα, ποτέ όμως δε μιλήσαμε για την ήσυχη πολυτέλεια που μπορεί να εξέπεμπε κάποιο σύνολό της – είπαμε, κάποιο, όχι το μέσο σύνολό της. Η κολλητή της Charlotte, ωστόσο, που ντυνόταν σε πιο κλασικές γραμμές, ανέδιδε πάντα αυτή την εσάνς «πιάσ’ το, είναι αληθινό κασμίρι, ίσως να μην έχεις άλλη ευκαιρία στη ζωή σου». Ίσως να μη μας έκανε εντύπωση τίποτα επί της ουσίας και απλώς να συνειδητοποιήσαμε μαζικά πως υπάρχουν εκεί έξω πάρα πολύ πλούσιοι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν επιλέξει να μη ντύνονται όπως π.χ. οι Kardashians. Δεν ανακαλύψαμε κάτι νέο, απλώς παρατηρήσαμε λίγο πιο προσεκτικά τα ρούχα τους.
Το γιατί επιλέγουν να ντύνονται έτσι είναι ακόμα ένα ζήτημα που συζητιέται πολύ και η πιθανότερη απάντησή του είναι «επειδή μπορούν». Εννοείται πως αν μπορείς να αγοράσεις το πιο μαλακό παλτό στο πιο ουδέτερο χρώμα, την πιο εύκολη σε χρήση δερμάτινη τσάντα που θα κρατήσει για χρόνια ή παπούτσια που είναι πολύ πιο άνετα από αυτά που αγοράζεις μέχρι σήμερα από κάποια αλυσίδα fast fashion, προφανώς και θα το κάνεις. Όταν πιάσεις στα χέρια σου τέτοια κομμάτια, ξέρεις, κι αν δεν ξέρεις, μαθαίνεις αμέσως. Τα υλικά τους είναι τέλεια, δεν έχουν ελαττώματα, από πουθενά δεν κρέμονται κλωστές και δε φεύγουν κουμπιά με το παραμικρό και, με κάποιο τρόπο, σχεδόν όλα συνδυάζονται μεταξύ τους. Για κάποιους ίσως είναι και μια άτυπη στολή, το «ντύνομαι πανάκριβα και επειδή ανήκω σε αυτούς τους κύκλους ανθρώπων που θα μπουν στην τάδε μπουτίκ και θα τους περιμένουν όλοι όρθιοι σαν τσολιάδες μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη».
View this post on Instagram
Υπάρχει όμως και η άλλη στιλιστική πλευρά των πλουσίων. Μπορεί η Paris Hilton να μην ήταν τόσο πλούσια όσο η Shiv Roy, στα εφηβικά τους χρόνια όμως αποκλείεται να μη μπορούσαν να πληρώσουν για τα ίδια ρούχα. Υπάρχει περίπτωση να συνέπιπταν τα γούστα τους; Μάλλον όχι. Όπως είπε πρόσφατα και ο Bryan Yambao του The Perfect Magazine, «αυτή η έννοια της ήσυχης πολυτέλειας, που σημαίνει πως οι άνθρωποι με ‘αληθινό’ πλούτο φοράνε μόνο διακριτικές, συμβατικές ΣΤΟΛΕΣ, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ανοησία». Σε ένα Instagram post του, υποστήριξε ότι η πολυτέλεια είναι απλώς μια παλιακή αισθητική που έχει τις ρίζες της στο whiteness και το ότι ο αφορισμός πως οι «πραγματικά πλούσιοι» δε φοράνε πιο extravagant ρούχα ή logos είναι ένα κατάφωρο ψέμα ψέμα, δίνοντας μάλιστα ως παράδειγμα την εμφάνιση ενός από τους γιους του Bernard Arnault σε συναυλία των Blackpink, με παγιετέ μπουφάν και τεράστιο logo Celine. Σημειώνεται πως ο Arnault είναι CEO της LVMH Moët Hennessy Louis Vuitton και ο πλουσιότερος άνθρωπος σήμερα, σύμφωνα με το Forbes. Τι «εμπόδισε» το γιο του να ντυθεί σαν τα αδέλφια της Shiv Roy; Ο παράγοντας που ονομάζεται προσωπικό γούστο.
View this post on Instagram
Σχεδόν σε κάθε γκαρνταρόμπα υπάρχουν ένα, δυο ή και παραπάνω κομμάτια τα οποία προδίδουν τη δική μας επιλογή να ντυνόμαστε, ενίοτε, και όσο το επιτρέπει η τσέπη μας και το γούστο μας, διακριτικά, αλλά με πολυτέλεια. Συνήθως μιλάμε για κάποιο κλασικό κι ευκολοφόρετο κομμάτι, όπως ένα λευκό πουκάμισο, συχνά όμως σε κάποια κρεμάστρα μάς περιμένει και κάτι πιο «παρδαλό», που δε θυμίζει σε τίποτα τα κοστούμια του Succession, αλλά δεν παύει να είναι ακριβό και πολυτελές. Πρέπει δηλαδή σώνει και καλά να είναι και «ήσυχο»; Πρέπει να το βαφτίσουμε trend; Ή μήπως επειδή ακολουθούμε τη μόδα πρέπει να περιμένουμε τις πιο προσιτές οικονομικά σε εμάς εταιρείες ρούχων να κυκλοφορήσουν νέες συλλογές, εμπνευσμένες από αυτή την «τάση», για να ψωνίσουμε και να πούμε ότι ντυνόμαστε – περίπου – όπως οι πλούσιοι; Η ήσυχη πολυτέλεια δεν είναι τάση, είναι lifestyle, τρόπος ζωής που ως ένα βαθμό μπορεί να ακολουθήσει ο οποιοσδήποτε διαθέτει αγοραστική δύναμη από ένα επίπεδο και πάνω. Ας μην κάνουμε, όμως, ότι ανακαλύψαμε τον τροχό επειδή είδαμε δυο ακριβά καλοραμμένα ρούχα πάνω σε μια ηθοποιό που υποδύεται ένα ρόλο.
