Όταν ο σύντροφός μας περνάει μια δύσκολη περίοδο στη δουλειά, το στρες του μπορεί να μας επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε στα αγγλικά έχει αποκτήσει έναν ειδικό όρο που το περιγράφει: crossover stress ή, σε ελεύθερη μετάφραση, μεταδιδόμενο στρες.
Μάλιστα σύμφωνα με ένα νέο, ενδιαφέρον άρθρο στο Goop, υπάρχουν τρεις τρόποι με τους οποίους μπορεί να επιδράσει στη σχέση μας και σε εμάς προσωπικά:
Άμεσα: Σε αυτή την περίπτωση νιώθουμε το στρες του συντρόφου μας σαν να είναι δικό μας. «Συμβαίνει όταν ο σύντροφος έχει υψηλή ενσυναίσθηση και μπαίνει στη θέση του αγαπημένου του» όπως εξηγεί η ψυχολόγος Yi-Ren Wang, PhD, η οποία μάλιστα πρόσφατα διεξήγαγε σχετική μελέτη.
Έμμεσα: Όταν, δηλαδή, στρεσάρεται ο σύντροφός μας και αυξάνεται η ένταση στη σχέση μεταξύ μας. Ένα παράδειγμα; Επιστρέφει μετά από μια δύσκολη ημέρα στη δουλειά και δεν έχει καμία όρεξη να μιλήσει μαζί μας γι’ αυτό, οπότε εμείς ίσως αρχίσουμε να νομίζουμε ότι είμαστε εμείς, όχι τα επαγγελματικά προβλήματά του, που του προκαλούμε το στρες.
Με κοινούς παράγοντες στρες: Τα επαγγελματικά προβλήματα του συντρόφου μας μπορεί να μεταφερθούν, με κάποιον τρόπο, στο σπίτι, ώστε να γίνουν κοινή πηγή στρες. Αυτό ίσως συμβεί, π.χ., σε περιπτώσεις όπου η απόρριψή του από μια καλοπληρωμένη θέση εργασίας εντείνει τις οικονομικές δυσκολίες στο ζευγάρι.
Πώς θα διαχειριστούμε το στρες του συντρόφου μας;
Όπως εξηγεί η οικογενειακή θεραπεύτρια Nina Westbrook, σε περιπτώσεις υψηλού στρες «ο ένας σύντροφος χάνει την ικανότητα να υποστηρίξει τον άλλο». Πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τη σχέση μας και την ψυχική υγεία μας κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες:
Δημιουργούμε υγιή όρια: Όταν εξαντλούμε και τα δικά μας αποθέματα δύναμης στην προσπάθειά μας να γεμίσουμε το ποτήρι του συντρόφου μας, «δεν υπάρχει κανένας άλλος να τα αναπληρώσει όποτε και οι δύο νιώθουμε συναισθηματικά αποστραγγισμένοι» εξηγεί η ειδικός, που συμβουλεύει να υποστηρίξουμε μεν το σύντροφό μας σε περιόδους στρες αλλά χωρίς να δώσουμε όλη την ψυχή μας στα προβλήματά του.
Επικοινωνούμε: Ακούγεται αυτονόητο, αλλά δεν είναι. Ειδικά όταν ο ένας σύντροφος αποφεύγει, γενικά, να συζητά τα επαγγελματικά του ζητήματα στο σπίτι. Με αυτό τον τρόπο όμως το έτερον ήμισυ θα γνωρίζει, τουλάχιστον, ότι δεν ευθύνεται αυτό για το στρες που βιώνει.
Υπολογίζουμε τις αντοχές του συντρόφου μας: Αν είμαστε εμείς που βιώνουμε το επαγγελματικό στρες, το μοιραζόμαστε με το σύντροφό μας αλλά στο βαθμό που είναι σε θέση να μας ακούσει και να μας υποστηρίξει. Είμαστε ειλικρινείς μαζί του, αλλά δεν τον χρησιμοποιούμε σαν δεκανίκι, ειδικά αν είναι ήδη φορτωμένος με προσωπικές δυσκολίες.
Αναζητάμε υποστήριξη και εκτός σχέσης: Είτε είμαστε αυτός που βιώνει άμεσα το επαγγελματικό στρες είτε ο σύντροφός του, θα μας βοηθήσει να απευθυνθούμε σε έναν καλό φίλο, έναν συνάδελφο που εμπιστευόμαστε, ακόμα και έναν ειδικό αν νιώθουμε ότι δυσκολευόμαστε να λειτουργήσουμε στην καθημερινότητά μας.
Καταστρώνουμε ένα σχέδιο: Μικρές, πρακτικές αλλαγές μπορούν να κάνουν τεράστια διαφορά. Είτε ο βιώνει ο ένας σύντροφος επαγγελματικό στρες είτε και οι δύο, ας δοκιμάσουμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο μέσα στην εβδομάδα σε δραστηριότητες που μας χαλαρώνουν, από τη γυμναστική μέχρι την τέχνη – εξασφαλίζοντας babysitting, αν έχουμε μικρά παιδιά.
