Το μικρό νησί στον Βόρειο Ατλαντικό είναι η πιο αραιοκατοικημένη χώρα στην Ευρώπη. Οι περίπου 375.000 κάτοικοί του απολαμβάνουν το ιδιαίτερο και σχεδόν απόκοσμο σκηνικό που τους περιβάλλει αλλά υπομένουν και τις δυσκολίες που προκαλεί τόσο η μεγάλη απόσταση από άλλες ηπειρωτικές χώρες, όσο και τις επιπτώσεις της ιδιαίτερης γεωμορφολογίας του τόπου, που περιλαμβάνει και ενεργό ηφαίστειο.
Η Ισλανδία βρίσκεται λίγο έξω από τον Αρκτικό Κύκλο αλλά οι θερμοκρασίες που θα συναντήσετε καθόλη τη διάρκεια του χρόνου, δεν είναι ακραίες: από -2 έως 5 βαθμούς Κελσίου τον χειμώνα και μέχρι 10 ή 14 βαθμούς Κελσίου την άνοιξη και το καλοκαίρι. Καθώς είναι αρκετά ψηλά στο βόρειο ημισφαίριο, ποικίλλει πολύ και η διάρκεια της μέρας και της νύχτας. Τον Δεκέμβριο, η μέρα κρατάει περίπου 4 ώρες, ενώ τον Ιούνιο η Ισλανδία απολαμβάνει 21 ώρες ηλιοφάνειας.
Το κέντρο του νησιού καταλαμβάνεται κυρίως από βουνά, αμμώδεις εκτάσεις και κοιτάσματα λάβας και οι περισσότεροι οικισμοί βρίσκονται περιμετρικά, κοντά στις ακτές. Η πρωτεύουσα, το Ρέικιαβικ βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού και από εδώ ξεκινάνε οι περισσσότεροι για τον περίφημο «Χρυσό Κύκλο» της Ισλανδίας.
Πρόκειται για μια διαδρομή 300 χιλιομέτρων που περνάει, ανάμεσα σε άλλα, και από τα τρία πιο δημοφιλή φυσικά αξιοθέατα της Ισλανδίας: το Εθνικό Πάρκο «Thingvellir», τη γεωθερμική περιοχή «Geysir» και τον καταρράκτη «Gullfoss».
Το Εθνικό Πάρκο θεωρείται ο πρώτος σταθμός του «Χρυσού Κύκλου» και απέχει μόλις 50 χιλιόμετρα από το Ρέικιαβικ. Είναι ένα μέρος όπου η δραματική γεωλογία συναντά μια χιλιετία συναρπαστικής ιστορίας. Η μοναδική γεωλογία του πάρκου οφείλεται στη θέση του ανάμεσα στις τεκτονικές πλάκες της Βόρειας Αμερικής και της Ευρασίας, οι οποίες δημιουργούν την κοιλάδα του ρήγματος που διασχίζει την Ισλανδία.
Η Ισλανδία είναι η μόνη χώρα όπου αυτή η κοιλάδα, η Μεσοατλαντική ράχη, μπορεί να φανεί πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Πουθενά δεν είναι πιο ορατή από το Εθνικό Πάρκο «Thingvellir». Όταν εισέρχεστε στο πάρκο από το Ρέικιαβικ, θα οδηγήσετε προς έναν απόκρημνο βράχο που στην πραγματικότητα είναι μια γωνιά της βορειοαμερικανικής ηπείρου. Η ευρασιατική ήπειρος βρίσκεται αρκετά χιλιόμετρα μακριά, στην άλλη πλευρά του πάρκου, και είναι εξίσου δραματική.
Ο επόμενος σταθμός στον «Χρυσό Κύκλο» είναι η γεωθερμική περιοχή, «Geysir», περίπου 60 χιλιόμετρα από το Εθνικό Πάρκο «Thingvellir». Εδώ θα δείτε τον ατμό να αναδύεται από χιλιόμετρα μακριά. Πολλές θερμές πισίνες, βρίσκονται διάσπαρτες στην περιοχή, ενώ τα ορυκτά χρωματίζουν έντονα τους λόφους και το έδαφος. Θα ήταν μια αρκετά συναρπαστική τοποθεσία ακόμη και χωρίς τους δύο θερμοπίδακες που την κάνουν διάσημη. Ο πρώτος είναι αυτός που έδωσε σε όλα τα άλλα το όνομά τους: το Μεγάλο «Geysir». Το «Geysir» σπάνια εκρήγνυται, αλλά ο γείτονάς του, ο θερμοπίδακας «Strokkur», εκρήγνυται κάθε δέκα λεπτά, ρίχνοντας νερό από 20 έως 40 μέτρα στον αέρα. Το τρίτο αξιοθέατο είναι o καταρράκτης «Gullfoss» που απέχει μόλις 10 χιλιόμετρα από τους θερμοπίδακες.
Η δημοτικότητα και η ιδιαιτερότητα του «Gullfoss», του Χρυσού Καταρράκτη, όπως σημαίνει το όνομά του, έγκειται στο ασυνήθιστο, καταρρακτώδες σχήμα του και στο ότι είναι εξαιρετικά φωτογενής από κάθε γωνία και σε κάθε εποχή. Κατά μέσο όρο 100.000 λίτρα παγετώδους νερού από τον ποταμό Hvítá πέφτουν 31 μέτρα στο φαράγγι Gullfossgljúfur κάθε δευτερόλεπτο.
Πηγή: travel.gr
