Η «παράνομη» ερωμένη σε ένα ερωτικό τρίο έχει δαιμονοποιηθεί, εδώ και αιώνες, ως η «αντροχωρίστρα», ενώ ο αντίστοιχος ρόλος για τον άντρα υπήρξε μάλλον πιο απενοχοποιημένος, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα – με την ευθύνη για την εξωσυζυγική περιπέτεια να αποδίδεται για μία ακόμα φορά στη γυναίκα, στη «μοιχαλίδα σύζυγο».
Τα στερεότυπα έχουν αρχίσει να ξεπερνούνται, αλλά από το θέατρο απουσιάζουν οι αφηγήσεις που παρουσιάζουν και τις δύο πλευρές μιας «παράνομης» σχέσης. Αυτό το κενό επιχειρεί να καλύψει μια παράσταση στο Θέατρο Αλκμήνη, που ανεβαίνει εμπλουτισμένη με επιπλέον σκηνές και χαρακτηριστικά βίντεο.
Το έργο «Οι πιο δυνατές…» της Άννας Αδριανού δίνει το λόγο και στη γυναίκα-αντικείμενο πόθου του «άπιστου άντρα», αν όχι για να την απαλλάξει από τις ευθύνες της, τουλάχιστον για να της επιτρέψει να ακουστεί η δική της πλευρά της ιστορίας. Αποτελεί μια «αιρετική» διασκευή σε μονόλογο του Αύγουστου Στρίντμπεργκ που επιδιώκει, επιπλέον, να φωτίσει το θέμα της συναισθηματικής κακοποίησης δύο γυναικών που αγάπησαν τον ίδιο άντρα, χάνοντας την δύναμη τους.
Το έργο «Οι πιο δυνατές…» της Άννας Αδριανού δίνει το λόγο και στη γυναίκα-αντικείμενο πόθου του «άπιστου άντρα», αν όχι για να την απαλλάξει από τις ευθύνες της, τουλάχιστον για να της επιτρέψει να ακουστεί η δική της πλευρά της ιστορίας.
Σύζυγος και ερωμένη συναντιούνται παραμονή Χριστουγέννων σε ένα καφέ μπαρ και, μέσα από αλλεπάλληλες προκλήσεις, εκθέτουν την ζωή τους και τους ρόλους τους κι αναμετριούνται μέχρις εσχάτων για το ποια υπήρξε η νικήτρια και «η πιο δυνατή». Δυο ερωτικοί θηλυκοί ρόλοι, δυο διαφορετικές απόψεις ζωής, δυο τρόποι να αγαπάς, να μισείς και να είσαι γυναίκα. Αντικείμενο, ο εραστής και σύζυγος, που αν και απών, κυριαρχεί ακόμα στη σκέψη και την καρδιά τους. Ένας άντρας που τις θέλει και τις δυο.
«Η ερωμένη στο έργο κάπου λέει: “δεν είχα σκοπό να κλέψω τον άντρα της. Αν ήθελα έναν σύζυγο θα τον είχα βρει και δεν θα είχα διαλέξει κάποιον τόσο αδύναμο. Εγώ ήθελα μόνο ένα έρωτα που να σκάει σαν πυροτέχνημα στον ουρανό”» σχολιάζει η Άννα Αδριανού στο Marie Claire, για την επιλογή της να δώσει μια νέα εκδοχή στο κλασικό κείμενο. «Πολλές φορές η ερωμένη γίνεται ερωμένη επειδή θέλει την αδρεναλίνη της περιπέτειας, ή υποσυνείδητα φοβάται το γάμο και την δέσμευση, άλλοτε πάλι επειδή βλέπει τον άντρα σαν θύμα του γάμου του, κι άλλοτε πάλι δυστυχώς, επειδή θέλει να αναμετρηθεί με μια άλλη γυναίκα.
«Πολλές φορές η ερωμένη γίνεται ερωμένη επειδή θέλει την αδρεναλίνη της περιπέτειας, ή υποσυνείδητα φοβάται το γάμο και την δέσμευση, άλλοτε πάλι επειδή βλέπει τον άντρα σαν θύμα του γάμου του, κι άλλοτε πάλι δυστυχώς, επειδή θέλει να αναμετρηθεί με μια άλλη γυναίκα».
»Αν ο άπιστος σύζυγος είναι νάρκισσος, η ερωμένη έχει κι εκείνη τον δικό της ναρκισσισμό, που τη ρίχνει στα δίχτυα του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν παγιδεύεται κι ότι δεν κακοποιείται, ούτε ότι δεν υποφέρει μέσα στο ρόλο της, κι ας τον διάλεξε. Ο άντρας πάλι ξέρει πολλές φορές πώς να την εμπλέξει και να την κρατήσει δίνοντάς της υποσχέσεις και μια ψεύτικη εικόνα του γάμου του».
Γιατί δύο γυναίκες που αγαπούν τον ίδιο άντρα, ή ειδικότερα οι ηρωίδες του έργου σας, κακοποιούνται συναισθηματικά;
«Επειδή ο άντρας αυτός είναι νάρκισσος κι έχει ανάγκη από συνεχή επιβεβαίωση, οπότε συνειδητά και ασυνείδητα οδηγεί αυτές τις δυο γυναίκες σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, υποσχόμενος και στις δυο αγάπη και μια ψευδή αποκλειστικότητα.
»”Μπορεί να υπάρχει άλλη, αλλά εσύ είσαι η σημαντική”. Άντρες αυτού του τύπου τρέφουν τον εγωκεντρισμό τους βάζοντας τις γυναίκες να τους διεκδικούν. Γνώρισα κάποιον που πηγαινοερχόταν από το σπίτι της συζύγου στο σπίτι της ερωμένης του, βάζοντας κάθε φορά την καθεμιά από αυτές να του φτιάχνει και τη βαλίτσα. Αν αυτό δεν είναι βία και κακοποίηση, τότε τι είναι; Η διεκδίκηση και ο ανταγωνισμός φθείρουν τις ψυχές των γυναικών και τις δηλητηριάζουν.
«Γνώρισα κάποιον που πηγαινοερχόταν από το σπίτι της συζύγου στο σπίτι της ερωμένης του, βάζοντας κάθε φορά την καθεμιά από αυτές να του φτιάχνει και τη βαλίτσα. Αν αυτό δεν είναι βία και κακοποίηση, τότε τι είναι;»
»Ο ήρωας του έργου μου δεν είναι τυχαίο ότι διάλεξε για ερωμένη μια γυναίκα που ήταν φίλη και προστατευόμενη της συζύγου του και εκείνη την αγαπούσε πολύ. Το κακό είναι ότι κάποιοι άντρες μάς εκμεταλλεύονται και μας κακοποιούν συναισθηματικά πατώντας πάνω στην ανάγκη μας για αιώνια αγάπη και για έναν σύντροφο. Ανάγκες που είναι μεγαλύτερες στις γυναίκες από ό,τι στους άντρες, μιας και αιώνες έχουμε μάθει να μην ισορροπούμε ψυχολογικά αν δεν έχουμε έναν άντρα δίπλα μας».
«Kάποιοι άντρες μάς εκμεταλλεύονται και μας κακοποιούν συναισθηματικά πατώντας πάνω στην ανάγκη μας για αιώνια αγάπη και για έναν σύντροφο. Ανάγκες που είναι μεγαλύτερες στις γυναίκες από ό,τι στους άντρες, μιας και αιώνες έχουμε μάθει να μην ισορροπούμε ψυχολογικά αν δεν έχουμε έναν άντρα δίπλα μας».
Τελικά, σε ένα ερωτικό τρίο όπως αυτό της παράστασης υπάρχουν νικητές και ηττημένοι;
«Είναι φανερό πως όχι. Σε κανέναν πόλεμο δεν υπάρχουν πραγματικά νικητές. Υπάρχουν μόνο ηττημένοι».
Info
«Οι πιο δυνατές…» της Άννας Αδριανού. Κάθε Σάββατο στις 21:30 και Κυριακή στις 18:30 στο Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 8-12, στάση μετρό Κεραμεικός, τηλ. 210 3428650. Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά. Προπώληση: www.ticketservices.gr
Συντελεστές
Κείμενο: Άννα Αδριανού. Σκηνοθεσία: Πέπη Μοσχοβάκου. Σκηνικά/Κοστούμια: Γιώργος Λιντζέρης. Φωτισμοί: Μανώλης Μπράτσης. Δημιουργία αφίσας/εικαστικά: Δήμητρα Νικητέα. Μουσική επιμέλεια: Πέπη Μοσχοβάκου. Φωτογράφιση: Χριστίνα Φυλακτοπούλου. Βοηθός σκηνοθέτη: Λούλα Τριανταφύλλου. Παραγωγή: RMLight / Βασίλης Κωνσταντουλάκης. Υπεύθυνος Επικοινωνίας; Αντώνης Κοκολάκης. Ερμηνεία: Άννα Αδριανού, Λίλη Τσεσματζόγλου. Μάγδα Κουστέρη.
