«Η μουσική στην Ελλάδα είναι τα πάντα. Είναι παντού και είναι τόσο ωραία». Μια ενθουσιώδης Νικόλ Ρίτσι θυμάται τις διακοπές της το καλοκαίρι του 2021 στην Ελλάδα. «Είχαμε έρθει οικογενειακώς για να γιορτάσουμε τα γενέθλια του πατέρα μου, κάναμε ένα τεράστιο πάρτυ και περάσαμε θαυμάσια. Ταξιδέψαμε σε ολόκληρη τη χώρα και ήταν παντού τόσο ξεχωριστά. Τα νερά της Ελλάδας είναι πανέμορφα. Και οι άνθρωποι ξέρουν να διασκεδάζουν».
Αφορμή για την κουβέντας μας είναι το House of Harlow 1960, το brand που η Ρίτσι διευθύνει εδώ και περίπου δεκαπέντε χρόνια. Σε αυτό το διάστημα, η εταιρεία εξελίχθηκε με πολλούς τρόπους. Πρώτα απ’ όλα περνώντας από τα κοσμήματα στα ρούχα. Η ίδια η Ρίτσι, βασική σχεδιάστρια του brand, ξεχωρίζει ως ειδοποιό διαφορά στο πέρασμα του χρόνου την αμεσότητα που πλέον χαρακτηρίζει τις συναλλαγές.
«Υπήρξε μια συνεχής ανοδική πορεία για το House of Harlow 1960, αλλά τώρα που κοιτάζω πίσω, θα έλεγα ότι η ιδέα του να πουλάμε κατευθείαν στον πελάτη ήταν η πιο ριζοσπαστική, αφού όταν ξεκινήσαμε ήταν ανήκουστη.
Το να βρούμε τρόπους να συνδεθούμε με την πελατεία μας ήταν αρχικά μια πρόκληση, μιλάμε για έναν διαφορετικό κόσμο δεκαπέντε χρόνια πριν. Αλλά για μένα ήταν ένα πολύ καλό μάθημα και κάτι που με βοήθησε στον τρόπο που σκεφτόμουν ως κριτής στο “Making The Cut”: ο κόσμος αλλάζει, απροειδοποίητα και πολύ γρήγορα. Πρέπει να βρίσκεσαι σε εγρήγορση, έτοιμη να προσαρμοστείς και να βρεις τρόπους να ταιριάξεις σε αυτόν τον νέο κόσμο. Για μένα το να βρω τρόπο να επικοινωνήσω με το αγοραστικό κοινό ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Πώς να παραμείνω σε επαφή μαζί του; Οπότε αυτό είναι κάτι που θέλω πάντα να θυμίζω στους σχεδιαστές αυτού του σόου: όλα αυτά για τα οποία μιλάμε σήμερα, πόσο θα ενδιαφέρουν τον κόσμο στο μέλλον – ποιος ξέρει πού θα βρίσκεται ο κόσμος σε πέντε χρόνια; Μπορείτε να είστε σε θέση να ακολουθήσετε την ταχύτητα με την οποία εξελίσσεται η ζωή μας;».
Ολα αυτά βέβαια είχαν να κάνουν με επιχειρηματικές κυρίως αποφάσεις, αφού η Ρίτσι δεν θέλει να μπερδεύει την προσωπική της αισθητική με τη δουλειά της.
«Η αισθητική μου δεν αφορά τους άλλους. Ετσι κι αλλιώς, όμως, δεν είναι αυτός ο τρόπος που σκέφτομαι. Το House of Harlow 1960 δεν έτρεξε ποτέ πίσω από τις τάσεις. Προσωπικά, βρίσκω τις τάσεις μάλλον περιοριστικές. Προτιμώ να γιορτάζουμε τη διαφορετικότητα κάθε ανθρώπου. Είναι πολύ σημαντικό για μένα η αισθητική μου να παραμένει αλώβητη. Τα πράγματα που με απασχόλησαν στην εξέλιξη του brand είχαν να κάνουν με επιχειρηματικές αποφάσεις στα παρασκήνια».
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι μια γυναίκα στο προσκήνιο της μόδας δεν άλλαξε προτιμήσεις στο πέρασμα των δεκαετιών, εδικά όταν πλέον δεν ασχολείται μόνο με τη δική της εμφάνιση, αλλά ντύνει και άλλες γυναίκες.
«Όταν ντύνομαι, θα έλεγα ότι ακολουθώ συναισθηματικά κριτήρια. Κάνω ό,τι νιώθω, δεν είναι ότι ανοίγω την ντουλάπα μου και σκέφτομαι “αυτή η γυναίκα θα είμαι σήμερα”. Αντιθέτως, αφήνω αυτό που νιώθω να με οδηγήσει στην επιλογή ρούχου. Είμαι μια γυναίκα που έλκεται σίγουρα από το χρώμα, αλλά συχνά μπορεί να έχω διάθεση μόνο για μαύρο και να θέλω να εξαφανιστώ μέσα στη μέρα μου κάνοντας δουλειές. Ξεκινώ λοιπόν πάντα με γνώμονα τη διάθεσή μου. Κι όταν βρίσκομαι σε μια μέρα που αισθάνομαι ευδιάθετη και φωτεινή, θέλω να παίξω με αξεσουάρ, να υπερβάλλω. Κι ύστερα υπάρχουν μέρες που απλώς θέλω να εξαφανιστώ και ντύνομαι με κάτι πιο ήσυχο».
Καθώς την ακούω, στο μυαλό μου σχηματίζονται, παραδόξως, εικόνες από τις πιο εκκωφαντικές εμφανίσεις της στο παρελθόν. Η νοσταλγία παίζει συχνά μεγάλο ρόλο για τις τάσεις της μόδας και το είδαμε αυτό με την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τα trends των αρχών των 00s και τις γυναίκες που τα φόρεσαν. Άραγε, τα νοσταλγεί κι εκείνη; Υπάρχει κάτι που δεν θα ήθελε να ξαναφορέσει ποτέ;
«Η όλη επιστροφή στα 00s είχε μεγάλο ενδιαφέρον για μένα γιατί αυτό που βλέπουμε είναι μια αρκετά πιο ρομαντική εκδοχή τους, μια πολύ πιο προσεγμένη αναβίωση αυτού που πραγματικά ζήσαμε και φορέσαμε. Υπάρχουν σίγουρα σχέδια και τάσεις που βλέπω ως φόρο τιμής στο τότε και σκέφτομαι, “σοβαρά, από πότε; Δεν το πιάνω, δεν το θυμάμαι, αλλά εντάξει”. Ας πούμε ότι δεν είμαι σίγουρη. Προσπαθώ να τα αξιολογήσω όλα. Δεν μπορώ να πω όμως ότι αισθάνομαι κάποιο δέσιμο με αυτά που βλέπω. Είναι ωραία να τα βλέπω… Ας πούμε, σε σχέση με τον τρόπο που ντυνόμουν κι εγώ η ίδια, θα έλεγα ότι έχω απομακρυνθεί για πάντα από τα χαμηλοκάβαλα παντελόνια. Δεν θα έλεγα ότι είμαι μεγάλη θαυμάστριά τους. Και τα βλέπω που επανέρχονται, αλλά δεν είναι για μένα».
«Making the cut»: ένα ριάλιτι με σχεδιαστές
Ως entrepreneur, η Ρίτσι έχει πάρει κάποια μαθήματα από το χώρο και είναι έτοιμη να μεταλαμπαδεύσει τη γνώση: «Η πιο σημαντική συμβουλή που δίνω σε όποιον με ρωτάει είναι ότι οφείλεις να είσαι προσγειωμένος και να αφουγκράζεσαι αυτό που συμβαίνει. Είναι επίσης σημαντικό να περνάς χρόνο με τους ανθρώπους που εργάζονται στη βιομηχανία της μόδας περισσότερο καιρό απ’ ό,τι εσύ και να είσαι ανοιχτός στο να μαθαίνεις και να εξελίσσεσαι».
Η ίδια δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένους μέντορες, αλλά στις ίδιες τις συνεργασίες της.
«Είχα πολλούς μέντορες. Ανθρωποι από το χώρο της μόδας κυριολεκτικά κάθισαν δίπλα μου και μου μίλησαν για τη δουλειά τους όλα αυτά τα χρόνια, για το τι σημαίνει να έχεις μια επιχείρηση που ασχολείται με τη μόδα. Αυτό ήταν ένα πολύτιμο σχολείο. Και γι’ αυτό συμφώνησα να συμμετάσχω στο “Making the Cut”. Είναι επειδή αισθάνομαι τόσο μεγάλη ευγνωμοσύνη προς όλους όσοι κάθισαν μαζί μου και μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους σε σχέση με τη δουλειά».
Αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφαση της Ρίτσι και στο γεγονός ότι βρίσκεται εδώ που βρίσκεται σήμερα.
«Οταν συνειδητοποίησα ότι με τη συμμετοχή μου στο “Making The Cut” μπορούσα με τη σειρά μου να συνεισφέρω κι εγώ στο χώρο, πήρα την απόφαση να το κάνω πολύ εύκολα. Από την πρώτη σεζόν ακόμη, καθόμασταν με τους σχεδιαστές και αναρωτιόμασταν “σε τι βασιζόμαστε;”. Γιατί το δύσκολο με αυτή τη δουλειά είναι ότι δεν υπάρχει ένας μόνο σωστός τρόπος να γίνουν τα πράγματα. Οπως σας είπα, ο κόσμος αλλάζει. Υπάρχουν άνθρωποι που βασίζονται στα social media κι άλλοι που αποφασίζουν να απέχουν τελείως από αυτά. Υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί τρόποι για να συνδεθείς με τον πελάτη».
Οσο για την ίδια και το brand της, έχει κατασταλάξει εδώ και καιρό για το ποιος είναι ο σωστότερος τρόπος προσέγγισης του κοινού.
«Για μένα είναι τα ίδια τα σχέδια. Εκεί αφιερώνω όλο το χρόνο μου. Εχει περάσει πραγματικά πολύς καιρός από τη δημιουργία ενός ρούχου μέχρι τη στιγμή που συναντά το κοινό. Και χαίρομαι όταν συμβαίνει αυτό, αλλά η περίοδος που εγώ απολαμβάνω περισσότερο είναι όταν βρίσκομαι στο σπίτι σχεδιάζοντας νέα κομμάτια και αποφασίζοντας με τι νέα κοσμήματα, που επίσης σχεδιάζω, θα τα συνδυάσω. Ή τηλεφωνώντας σε φίλους, αναζητώντας συνεργασίες».
Πώς βλέπει η ίδια το μέλλον; Πολλοί θα ήθελαν να το δουν το House of Harlow 1960 να εξελίσσεται σε lifestyle brand. H ιδέα να επεκτείνει το brand σε μια σειρά από fashionable ξενοδοχεία δεν ακούγεται καθόλου κακή:
«Κανείς δεν ξέρει πού θα βρίσκεται αυτός ο κόσμος σε δέκα χρόνια από σήμερα, αλλά αγαπώ αυτό που κάνω και σκοπεύω να συνεχίσω να το κάνω για πολύ καιρό ακόμη. Εχω πολλές ιδέες στο κεφάλι μου και τόσα πράγματα που θέλω να δημιουργήσω. Σίγουρα θα δουν το φως της μέρας κάποια στιγμή. Κι αυτό με γεμίζει ενθουσιασμό. Οσο για την περίπτωση της δημιουργίας ενός ξενοδοχείου σχετικού με το brand, δεν το έχω σκεφτεί, αλλά θα ήταν νομίζω εκπληκτικό. Μένω συνέχεια σε ξενοδοχεία και κρατάω σημειώσεις για όσα πηγαίνουν θαυμάσια και για όσα θα μπορούσαν να πάνε καλύτερα. Οπότε, ποιος ξέρει;»
Η ζωή μετά το κατώφλι των 40
Η Νικόλ Ρίτσι δεν κρύβει ότι κάτι άλλαξε με το που μπήκε στην πέμπτη δεκαετία της ζωής της. «Τα σαράντα είναι μια σημαντική ηλικία, ένα ορόσημο. Κάθε χρόνο αισθάνομαι όλο και πιο σίγουρη για τον εαυτό μου σε αυτή τη δουλειά, πιο βέβαιη για τις αποφάσεις μου. Κι αυτό δεν μπορείς να το αποκτήσεις με χρήματα. Δεν μπορείς να αγοράσεις τα χρόνια ή την εμπειρία. Πρέπει απλώς να περιμένεις, πρέπει να τα ζήσεις. Είναι ωραίο να είσαι σαράντα, να παίρνεις αποφάσεις και να ξέρεις ότι δεν ήρθαν από το μυαλό μιας πολύ πιο εύπιστης εικοσάχρονης. Εκείνη είναι μια ηλικία στην οποία μπορούν ίσως να σε εκμεταλλευτούν.
Το να είσαι σαράντα είναι πολύ διαφορετικό γιατί σου δίνει περισσότερο κύρος, συνοδεύεται από μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Και το απολαμβάνω. Είμαι πιο ήρεμη όταν παίρνω τις αποφάσεις μου και έχω πλέον όλο και λιγότερα πράγματα να αποδείξω σε εμένα και στους άλλους. Είμαι αυτή που είμαι και βασίζομαι στον εαυτό μου. Αυτό είναι στην πραγματικότητα ένα συναίσθημα πολύ απελευθερωτικό».
Μια από τις μεγάλες αλλαγές στη ζωή της τα τελευταία χρόνια ήταν βέβαια και η μητρότητα: «Είναι υπέροχο να είσαι μητέρα. Μου αρέσει να είμαι στο σπίτι και να παρακολουθώ τα παιδιά να μεγαλώνουν και τις προσωπικότητές τους να εξελίσσονται. Είναι τόσο διασκεδαστικό. Το καλύτερο πράγμα στον κόσμο». Αν ωστόσο μπορούσε να επιστρέψει στα πρώτα, ανέμελα χρόνια της ενήλικης ζωής της, τι θα συμβούλευε τον τότε εαυτό της; «Μη βγάζεις τα φρύδια σου και μην τρυπήσεις τον αφαλό σου για να φορέσεις δαχτυλίδι».
- Φωτογράφος: Grace Maier
- Βοηθός φωτογράφου: Drake Hackney
- Fashion editor: GJLF
- Χτένισμα: Beau Nelson (The wall Group)
- Μακιγιάζ: Sheridan Ward (Rockwell Management)
- Βοηθός στυλίστα: Christina Maier
- Production: Yvonne Maier (Maier Agency) και Stephanie Taranu (ST PR)
