Υπάρχουν δύο πάρτι στις αρχές της χρονιάς που δεν χάνω ο κόσμος να χαλάσει. Έχω πάει με πυτζάμες, έχω πάει με βρεγμένα μαλλιά και πετσέτα, έχω πάει και με μακριά κόκκινη έξωμη τουαλέτα. Όταν παρακολουθείς το κόκκινο χαλί πριν από τις Χρυσές Σφαίρες ή τα Όσκαρ, δεν έχει σημασία τι φοράς ή αν πίνεις Don Julio ή τον πέμπτο εσπρέσο της ημέρας: σημασία έχει ότι είσαι καλεσμένος, εσύ και οι φίλοι σου, εσύ και οι άνθρωποι με τους οποίους μοιράζεστε την ίδια τρέλα, εσύ και η κουτσομπόλα που κρύβεις μέσα σου, για να μαλώσετε, να σχολιάσετε και να πανηγυρίσετε την τέχνη της υποκριτικής, του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, των παραμυθιών. Και την παρέλαση της μόδας και της ομορφιάς, μην ξεχνιόμαστε!
Για εμάς τα (μεγάλα) κορίτσια, το κόκκινο χαλί είναι ο τρόπος να παίξουμε «Ντύσε την κούκλα» με τις φίλες μας, να φανταστούμε ότι φοράμε κι εμείς τα ρούχα των σχεδιαστών των ονείρων μας και να χαμογελάσουμε όταν η ηθοποιός της καρδιάς μας (η «ομάδα» μας), μας βγάζει ασπροπρόσωπες βάζοντας γκολ στις υπόλοιπες με το σχεδιαστή που διάλεξε. «Λατρεύω τα βραδινά φορέματα με τσέπες γιατί όταν τα φοράς δεν χρειάζεται να κουβαλάς τσάντα κι έχεις μία αίσθηση καουμπόι/ντεσπεράντο. Να τα τρία καλύτερα μέχρι στιγμής», έγραφα μιάμιση ώρα μετά τα μεσάνυχτα στο twitter για τις τουαλέτες των Κέλι Κλάρκσον, Μάντι Μουρ και Άλισον Μπρι, χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει ότι η τελευταία φορούσε Βασίλη Ζούλια στις Χρυσές Σφαίρες του 2018. Εδώ όλο το ρεπορτάζ!
Πολλοί σοβαροί κριτικοί τα κακολογούν αυτά τα κακόμοιρα χρυσά βραβεία που δίνει η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στο Χόλιγουντ, άδικα κατά τη γνώμη μου. Ξέρεις καλά ότι τα (όποια) χολιγουντιανά βραβεία θα αποκτήσουν αληθινή αξία για τον υπόλοιπο κόσμο όταν σταματήσουν να υπάρχουν παράγραφοι την επόμενη μέρα στον Τύπο, όπως αυτή: «Ενώ οι κινηματογραφικές κατηγορίες ήταν βαμμένες στο λευκό και γένους αρσενικού, οι τηλεοπτικές κατηγορίες έλαμψαν με τους Αζίζ Ανσάρι να γίνεται ο πρώτος ασιατικής καταγωγής άνδρας που κερδίζει Χρυσή Σφαίρα πρώτου ανδρικού ρόλου σε κωμωδία (Master of None), Στέρλινγκ Κ. Μπράουν ο πρώτος αφροαμερικανός που παίρνει το ίδιο βραβείο στην κατηγορία του δράματος (This Is Us) και Όπρα Γουίνφρι η πρώτη μαύρη γυναίκα που παίρνει σπίτι της το τιμητικό βραβείο Cecile B. DeMille για την προσφορά της στην τέχνη».
Αλλά το χτεσινό βράδυ ας μην το αγνοήσουμε. Ήταν από όλες τις απόψεις μία νίκη γένους θηλυκού σε μια σεξιστική και συχνά ρατσιστική βιομηχανία, με τη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών να έχει μαυροφορεθεί για να δείξει την αλληλεγγύη της στα θύματα σεξουαλικής βίας και τη συμπαράστασή της στον αγώνα κατά των διακρίσεων και υπέρ των ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών στους επαγγελματικούς χώρους. Στο κόκκινο χαλί περπάτησαν γυναίκες κάθε χρώματος, ηλικίας και … μαλλιού, όπως η θεότητα της υποκριτικής Βαϊόλα Ντέιβις και ο θρύλος του μουσικού θεάτρου Ρίτα Μορένο (H γυναίκα έχει EGOT: Έμι, Γκράμι, Όσκαρ, Τόνι!).
“Good evening ladies and remaining gentlemen”, είπε ο έξοχος οικοδεσπότης της βραδιάς Σεθ Μάγιερς δίνοντας τον τόνο στον οποίο κινήθηκε η υπόλοιπη τελετή με πρωταγωνίστριες μερικές από τις πιο σπουδαίες εκπροσώπους του μετιέ τους και τους άνδρες που τις αντιμετωπίζουν ως ίσες. (Τον Κρις Χέμσγουορθ εννοούσε, είμαι σίγουρη). (Τι φοράει ο Αυστραλός, μα τους Αβορίγινες και το Άγιερς Ροκ!)
Οι γυναίκες με τα μαύρα ανέβηκαν στη σκηνή, παρουσίασαν και παρέλαβαν βραβεία, έριξαν στο παγκόσμιο τηλεοπτικό τραπέζι ονόματα όπως αυτά των συγγραφέων Λιάν Μοριάρτι (Big Little Lies) και Μάργκαρετ Άτγουντ (The Handmaid’s Tale) και θυμήθηκαν θύματα σεξουαλικής βίας που έφυγαν από τη ζωή χωρίς ποτέ να δικαιωθούν.
«And here are all the male nominees»
https://www.youtube.com/watch?v=iQ6vs_L3RNc
Από τις παρουσιάστριες την παράσταση έκλεψε η Νάταλι Πόρτμαν με την προσθήκη δύο λέξεων (“μόνο άντρες”) πριν από τη λέξη “υποψήφιοι” για το βραβείο σκηνοθεσίας. Στην κατηγορία διαγωνίζονταν οι Κρίστοφερ Νόλαν, Μάρτιν ΜακΝτόνα, Στλίβεν Σπίλμπεργκ, Ρίντλεϊ Σκοτ και ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο («Τα τέρατά μου σας ευχαριστούν», είπε όταν παρέλαβε το βραβείο, ο μάστορας των σκοτεινών, ατμοσφαιρικών παραμυθιών, που θριάμβευσε με την ταινία Η Μορφή του Νερού – στις αίθουσες στις 15/2). Από την ίδια κατηγορία έλαμψαν με την απουσία τους οι Γκρέτα Γκέργουικ, Πάτι Τζένκινς και Κάθριν Μπίγκελοου, για παράδειγμα.
Την απονομή των Χρυσών Σφαιρών έβλεπε βέβαια μαζί μου χτες βράδυ και το gossip girl μέσα μου, που ενώ εγώ σημείωνα πιθανές συνεργασίες και τσέκαρα ανερχόμενους σχεδιαστές, εκείνο βουτούσε στην άβυσσο των χολιγουντιανών κουτσομπολιών και στραβομουτσούνιαζε με τον γέρο Κερκ Ντάγκλας που ήρθε να πάρει το βραβείο του ενώ οργιάζουν οι φήμες ότι βίασε τη Νάταλι Γουντ. Σε άλλα, πιο ανώδυνα gossip:
Η αγάπη του Άλεξ Σκάσγκαρντ για τη Νικόλ Κίντμαν έχει, άραγε, όρια;
Πόσο πολύ αγαπάει τον παραγωγό του ο Μάρτιν ΜακΝτόνα (αγαπημένος του θεατρόφιλου ελληνικού κοινού συγγραφέας και σκηνοθέτης του «Οι Τρεις Πινακίδες Έξω Από Το Έμπινγκ, Στο Μιζούρι», που βγαίνει 18/1 στις ελληνικές αίθουσες και κέρδισε τέσσερις Χρυσές Σφαίρες: Καλύτερης Ταινίας – Δράμα, Α’ Γυναικείου Ρόλου για την Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Β’ Ανδρικού Ρόλου για τον Σαμ Ρόκγουελ και Καλύτερου Σεναρίου). Ο ΜακΝτόνα είπε σ’ αγαπώ στον παραγωγό του (αναστενάζοντας) στην εκπνοή του ευχαριστήριου λόγου του! Με τον εν λόγω παραγωγό, Γκράχαμ Μπρόντμπεντ, έχουν γυρίσει μαζί τα In Bruges και Seven Psychopaths.
Βέβαια το highlight της κουτσομπόλας το χάρισε στη βραδιά ο αγαπημένος μου Γιούαν Μακ Γκρέγκορ, ένας εξαιρετικός και κατά τη γνώμη μου αγνοημένος από διάφορες επιτροπές που μοιράζουν βραβεία ηθοποιός που κατάφερε το αδύνατο: Ευχαρίστησε τη σύζυγό του στην αρχή του λόγου του και τη γυναίκα με την οποία συζεί εδώ και δύο μήνες στο τέλος! Δηλαδή από το να κάνει την πάπια και να μην ευχαριστήσει καμία από τις δύο, προτίμησε να ευχαριστήσει τις τέσσερις κόρες του και την επί 22 χρόνια σύζυγό του Iβ, που στάθηκε δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια, αλλά κλείνοντας είπε κι ότι δεν θα υπήρχε ο χαρακτήρας για τον οποίο βραβεύτηκε στο Fargo χωρίς την συμπρωταγωνίστριά του Μαίρη Ελίζαμπεθ Γουίνστεντ, με την οποία συζεί εδώ και δύο μήνες. Όχι, μπράβο Γιούαν, cojones!
Και για να πάνε κάτω τα φαρμάκια, η αναπάντεχη συνάντηση του Ρόμπερτ Πάτινσον με την Έμα Γουάτσον σε ρόλους παρουσιαστών…
…μας θύμισε φυσικά τον Σέντρικ Ντίγκορι και την Ερμιόνη Γκρέιντζερ από το χαριποτερικό σύμπαν.
Η Μίλι Μπόμπι Μπράουν, το 11άρι της Stranger Things παρέας είχε ίσως το καλύτερο, ίσως το πιο Star Wars χτένισμα της βραδιάς, τελοσπάντων, την κουβεντιάσαμε.
Ενώ αν δεν είδατε ακόμη τον ευχαριστήριο λόγο της Όπρα, επόμενης Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, εύχομαι, μπορείτε να τον δείτε/ακούσετε τώρα εδώ:
Στο τέλος της βραδιάς η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ μίλησε και εκ μέρους μου όταν είπε ότι χρειαζόμαστε μία τεκίλα:
Υ.Γ. Ο Matt Smith για 007; Ναι, παρακαλώ!
Ραντεβού στα Όσκαρ.
