Ο έρωτας για το ελληνικό καλοκαίρι ξεκινάει από τα μάτια, που αντικρίζουν το εκτυφλωτικό φως και το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας. Περνάει από τ’ αυτιά, που ακούν τα τζιτζίκια να δίνουν ρεσιτάλ στα δέντρα και τα κύματα να σκάνε στην αμμουδιά, από το στόμα, που δοκιμάζει θησαυρούς του βυθού και του μποστανιού, από το δέρμα, που απολαμβάνει τη ζεστασιά του ήλιου και τη δροσιά του αλμυρού νερού, απ’ το στομάχι, που ευφραίνεται από τα αρώματα, τις γεύσεις και το αίσθημα πληρότητας.
Ο έρωτας για το ελληνικό καλοκαίρι είναι και σωματικός και πνευματικός, καθώς όλα τα ερεθίσματα απογειώνονται από τη συντροφιά μιας καλής παρέας που δίνει ραντεβού σε ένα ξύλινο τραπεζάκι με καρέκλες καφενείου, πάνω σε πέτρινη προβλήτα.
Ακόμα και αν οι καλοκαιρινές διακοπές μας αργούν, αυτές οι συναντήσεις συμπυκνώνουν μέσα σε λίγες ώρες όλη την ουσία. Μοιραζόμαστε ξιδάτο χταπόδι και μαριναρισμένο γαύρο και κριτσανιστά καλαμαράκια και τηγανιτά καλαμαράκια και χωριάτικη σαλάτα, τσιμπολογώντας τα μέσα από πήλινα, πολύχρωμα πιατάκια που τοποθετούνται στη μέση του τραπεζιού.
Ανοίγουμε το κομψό γυάλινο μπουκάλι με το πώμα από φελλό και γεμίζουμε ψηλόλιγνα ποτήρια με πάγο και Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου. Αφήνουμε τη γλύκα και την ευωδιά του γλυκάνισου, όπως έχουν αναδειχθεί μοναδικά μέσα από την παραδοσιακή απόσταξη, να απελευθερωθούν και να μας παρασύρουν σε εμπειρίες μεθυστικής ευτυχίας, από το λιοπύρι του μεσημεριού μέχρι το δροσερό αεράκι του δειλινού που βάφεται στα χρώματα ενός ηλιοβασιλέματος στη θάλασσα.
Και μετά πιανόμαστε χέρι χέρι με τους αγαπημένους μας, βγάζουμε τα σανδάλια μας και περπατάμε ξυπόλυτοι στην παραλία, κάνοντας μικρούς ελιγμούς για να κρατήσει περισσότερο η διαδρομή, μέχρι να νυχτώσει εντελώς και ο ήλιος να δώσει τη θέση του στο φεγγάρι, το βαθύ γαλάζιο στο σκούρο μπλε, τα τζιτζίκια στα τριζόνια.
Με τα πιο εκλεκτά υλικά, χτίζουμε αναμνήσεις που γίνονται καταφύγιό μας ακόμα και τις πιο κρύες και μουντές μέρες του χειμώνα. Έτσι το ελληνικό καλοκαίρι ζει μέσα μας όλες τις εποχές. Είναι ένας έρωτας διαχρονικός.
