Την ξεχωρίσαμε χάρη στην αιχμηρή και με άριστα αντακλαστικά πένα της για όλα όσα αφορούν τις γυναίκες. Η δημοσιογράφος Χριστίνα Γαλανοπούλου, αρχισυντάκτρια της στήλης «ampa» στη Lifo και εμπνεύστρια του Safe Athens, με μεταπτυχιακές σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, δίνει πολλές μάχες για τη γυναίκα, την έμφυλη βία και τα αυτονόητα που προέκυψαν από τη δική της ιστορία με έναν γυναικολογικό καρκίνο.
Από τη Μία Κόλλια
«Η ανασφάλεια για την κάθε γυναίκα είναι παντού, δυστυχώς. Ακόμη και για μεγαλύτερες γυναίκες που δεν θα σου πήγαινε καν ο νους. Η ιδέα του Safe Athens ξεκίνησε από μια προσωπική εμπειρία. Επέστρεφα σπίτι μου με το τρένο όταν μπήκε μια παρέα αγοριών στην Κηφισιά. Χυδαιολογούσαν και έκαναν φοβερό bullying σε μένα και τη φίλη μου – αισθανθήκαμε τρόμο. Στο Safe Athens ουσιαστικά καταγράφουμε τις περιοχές και τα σημεία όπου συνηθίζονται αντίστοιχες ενέργειες, με προσωπικές εμπειρίες από γυναίκες και με απώτερη ελπίδα ασφαλώς να κινητοποιηθούν οι αρμόδιοι φορείς. Σε μια πολιτισμένη μητρόπολη δεν μπορεί να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά κατ’ εξακολούθηση και να μην υπάρχει παρέμβαση για την προστασία μας».
Η Χριστίνα, όπως και πολλές άλλες γυναίκες, έδωσε μάχη με τον γυναικολογικής φύσης καρκίνο και με… καινούρια μαλλιά πια πιάνει το νήμα από την αρχή με την ελπίδα όσα έζησε να την οδηγήσουν σε ένα βιβλίο.
«Θέλω να καταγράψω την περιπέτεια της υγείας μου για να πάψει πια να είναι ταμπού αυτό που τραβάνε εκατοντάδες γυναίκες χωρίς να τολμούν να ξεστομίσουν τη λέξη “υστερεκτομή”, να μιλήσουν για την αφαίρεση μήτρας. Ζούμε σε μια τόσο βαθιά πατριαρχική και σεξιστική κοινωνία, η οποία, εκτός από τα πολύ σοβαρά εγκλήματα που κυοφορεί και επιτρέπει, αντιμετωπίζει ακόμη τη γυναίκα με κριτήρια τόσο αναχρονιστικά. Η γυναίκα σε τέτοιες κοινωνίες πρέπει να είναι ικανή, γόνιμη, επαρκής σε ρόλους πατριαρχικά δομημένους. Αν δεν μπορεί να κάνει παιδί, διότι αφαιρεί τη μήτρα της λόγω ενός καρκίνου, περνά στα αζήτητα. Τα ένιωσα όλα αυτά στο νοσοκομείο όταν δίπλα μου γυναίκες έλεγαν: “Εμείς δεν το λέμε, λέμε ότι κρατήσαμε τις ωοθήκες”… Πρέπει να πάψουν να είναι ταμπού οι γυναικολογικοί καρκίνοι, να μην ντρέπονται οι γυναίκες, να μην έχουν ενοχή που δεν ανταποκρίνονται στον στερεοτυπικό ρόλο που τους έχει δοθεί, να μιλούν ανοιχτά για να μπορέσουν να σωθούν πολλές ακόμη».
