Φέτος, «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» σε ένα από τα ιστορικότερα θέατρα της Αθήνας

Τελικά, αυτό που όλοι ψάχνουμε στο τέλος είναι η συντροφικότητα.

από την mcteam

05/10/2021

Εμπνευσμένο από τους Beatles, το θεατρικό έργο «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» υπόσχεται να μας βάλει σε διλήμματα και σκέψεις αναφορικά με το τι ζητάμε από τη ζωή, αλλά και να μας δείξει ποια είναι η ουσία της καθημερινότητας, έπειτα από δύο χρόνια που άλλαξαν για πάντα όσα γνωρίζαμε.

Στις 17 Οκτωβρίου 1963, οι Beatles ηχογραφούσαν για πρώτη φορά σε FourTrack το τραγούδι τους I Want to Hold Your Hand (Θέλω να σου κρατάω το χέρι). Το νούμερο ένα χιτ του 1964 στη Βρετανία έδωσε το 2021 την έμπνευση για τη συγγραφή ενός σύγχρονου θεατρικού έργου που θα εγκαινιάσει τη νέα καλλιτεχνική εποχή ενός από τα ιστορικότερα θέατρα της Αθήνας. Το έργο του Τάσου Ιορδανίδη Θέλω να σου κρατάω το χέρι (I want to hold your hand) παρουσιάζεται από τις 22 Οκτωβρίου, στο θέατρο Άλφα – Ληναίος-Φωτίου που μετονομάστηκε προς τιμήν των «ακριβών» ιδρυτών του, Στέφανου Ληναίου και Έλλης Φωτίου.

Η κούραση στον γάμο, η κρίση που βιώνουν οι άνθρωποι μετά από πολλά χρόνια συγκατοίκησης, η απιστία κι ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής γίνονται το σκηνικό για δύο «παράνομους» εραστές.

Λίγα λόγια για το έργο

Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη.

Η παγκόσμια δραματουργία έχει συχνά ασχοληθεί με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, με τις ανάγκες των δύο φύλων, με τα θέλω τους και τα πρέπει τους, ίσως επειδή ο θεατής άμεσα ή έμμεσα μπορεί να ταυτιστεί πολύ εύκολα και να κινητοποιηθεί συναισθηματικά. Οι δύο ήρωες μάς «προσκαλούν» να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι. Θα τα καταφέρουν;

Ο Τάσος Ιορδανίδης είπε για το έργο του:

«Μία νύχτα στην καραντίνα. H Θάλεια Ματίκα ξενυχτούσε μαζί μου. Σιγοτραγουδώντας για να μην ξυπνήσουμε τα παιδιά μας αποφασίσαμε να μιλήσουμε για όλα όσα αποτελούν την καθημερινότητα που μας κυνηγά, μας κάνει ευτυχισμένους και που εν τέλει είναι η ζωή μας.

Λίγες ώρες μετά βρέθηκα να γράφω ασταμάτητα. Αφορμή τα 14 χρόνια συμβίωσης με τη Θάλεια, οι γέννες των παιδιών μας, η κοινή μας επαγγελματική ζωή, οι ώρες στο σπίτι. Το έργο περιλαμβάνει πολλά δραματοποιημένα βιογραφικά στοιχεία. Για πράγματα που έχουμε βιώσει, για πράγματα που έχω παρατηρήσει, για κάποιες προσωπικές εμπειρίες ζωής. Για τη συμβίωση. Για τον έρωτα. Για την κοινή πορεία. Για τα προβλήματα. Για τις αμφισβητήσεις. Για τις ανάγκες, τον σεβασμό, την απόγνωση, την αγάπη, την έννοια της συντροφικότητας. Εύχομαι το κοινό αποτέλεσμα να μην απογοητεύσει κανέναν θεατή».

Ταυτότητα παράστασης