Aπό τον Θοδωρή Γεωργακόπουλο, Δημοσιογράφο (Καθημερινή)
Πρώτα απ’ όλα, πώς σας ήρθε ότι «δεν είμαι “από αυτούς τους τύπους”»; Η σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας έχει πολλές διαφορετικές μορφές, πολλές από τις οποίες για δεκαετίες ολόκληρες γίνονταν ανεκτές από όλους – εκτός από τα θύματα, φυσικά. Ακόμα κι αν οι περισσότεροι από εμάς δεν κλειδώναμε εργαζόμενες στα γραφεία, ακόμα κι αν κάποιοι δεν έχουμε παρενοχλήσει καμία, όλοι -μα όλοι- έχουμε ανεχτεί αυτή την κουλτούρα, όλοι έχουμε αναπαραγάγει τα στερεότυπα στο λόγο μας και όλοι έχουμε βοηθήσει στο να φοβούνται οι γυναίκες συνάδελφοί μας λίγο παραπάνω στη δουλειά τους. Μην έχετε καμία αμφιβολία: είμαστε όλοι συνένοχοι.
Βεβαίως, τώρα ξυπνάμε και σιγά-σιγά συνειδητοποιούμε ότι δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Οι συνάδελφοί μας και οι υπάλληλοί μας ξεσηκώνονται και απαιτούν το υποτυπώδες δικαίωμα, ας πούμε να μη φοβούνται όταν μπαίνουν στο ασανσέρ με άνδρες. Και κάποιοι από εμάς έχουμε διαπιστώσει πως μια -πραγματικά αμελητέα, απειροελάχιστη- αλλαγή στον τρόπο που μιλάμε και συμπεριφερόμαστε ώστε οι υπόλοιπες να νιώθουν ασφαλείς δεν είναι και τόσο τρομερή ή δύσκολη θυσία. Και τα οφέλη είναι θεαματικά.
Το κίνημα #metoo, καθώς και τα άλλα παρόμοια κινήματα έχουν στον πυρήνα τους μια ηθική διάσταση. Καταπιεσμένες ομάδες μάχονται για τα δίκια που άλλες, κυρίαρχες ομάδες τούς έχουν στερήσει, όπως το να ψηφίζουν, να παντρεύονται όποιον θέλουν ή να μην τις παρενοχλούν ή κακοποιούν. Φυσικά έχει και ηθική διάσταση το θέμα. Ωστόσο υπάρχει και μια άλλη, απολύτως πρακτική και ωφελιμιστική, που βρίσκω πολύ χρήσιμη. Οταν εξασφαλίζεις σε ένα μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού της εταιρείας σου το αυτονόητο δικαίωμα να αισθάνεται ότι το σώμα του είναι ασφαλές όταν βρίσκεται στο χώρο εργασίας, τότε εργάζεται καλύτερα, παίρνει πρωτοβουλίες, συμμετέχει και συνεργάζεται ισότιμα, συνεισφέρει περισσότερο. Οταν παύεις να καταπιέζεις το μισό εργατικό δυναμικό της χώρας, πυροδοτείς μια έκρηξη δημιουργικότητας και παραγωγικότητας. Αυτή η διάσταση δεν έχει γίνει πάρα πολύ αντιληπτή στο δημόσιο διάλογο και δεν έχω καταλάβει το γιατί. Δεδομένου ότι από αυτή την άποψη η εξάλειψη της παρενόχλησης στους χώρους εργασίας συμφέρει απόλυτα και εμάς, τις κυρίαρχες, καταπιεστικές, προνομιούχες ομάδες. Ακόμα και «αυτούς τους τύπους».
