Η Aya Kanai ανέλαβε τη θέση της αρχισυνταξίας στο Marie Claire US στις αρχές του τρέχοντος έτους, αφού εργάστηκε ως fashion director στις εκδόσεις Hearst για τέσσερα χρόνια. Οι πρώτοι της μήνες στη δουλειά παρουσίασαν περισσότερες από μερικές προκλήσεις. Ενώ ήταν στην Ευρώπη για την εβδομάδα μόδας τον Ιανουάριο, η εξάπλωση του κορωνοϊού ακύρωσε τα fashion shows, τις εκδηλώσεις, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι της μόδας – όπως κι όλος ο κόσμος – να οδηγηθούν σε πανικό. Ως Ασιάτισα γυναίκα, η Aya Kanai, ένιωθε νευρικότητα να βρίσκεται μόνη της έξω. Από τότε βρίσκεται στο Μπρούκλιν με τον σύζυγό της και την 2χρονη κόρη της, δημοσιεύοντας το πρώτο ψηφιακό τεύχος του περιοδικού και οργανώνοντας το επερχόμενο τεύχος Σεπτεμβρίου από απόσταση.
Η καθημερινή της ρουτίνα:
Είμαι πρωινός τύπος. Θεωρώ ότι πρέπει να έχω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου μέσα στην ημέρα και υπό φυσιολογικές συνθήκες, μόνο στο μετρό μπορώ να το κάνω αυτό καθώς μετακινούμαι για να πάω στη δουλειά μου. Θα ξυπνήσω στις 5:30 π.μ. Αν έχει καλή μέρα, θα περπατήσω στη γέφυρα του Μπρούκλιν. Όταν γυρίσω στο σπίτι, θα διαλογιστώ και θα διαβάσω ένα βιβλίο για 20 λεπτά. Συνήθως, διαβάζω βιβλία γονέων και μετά αγωνίζομαι να εφαρμόσω τις συμβουλές. Διαβάζω επίσης βιβλία μαγειρικής αλλά ποτέ δεν μαγειρεύω. Λατρεύω ιδιαίτερα το βιβλίο μαγειρικής “Dimes” και το “Eating Out Loud” από τον Eden Grinshpan. Και μου αρέσουν οι αυτοβιογραφίες, όπως το “Me” από την Katherine Hepburn και το “The Chiffon Trenches” του André Leon Talley.
Καθώς η καραντίνα υποχωρούσε, το ίδιο συνέβαινε και με την αφοσίωσή μου στο πρόγραμμά μου. Εκείνες τις μέρες συνέχισα το περπάτημα, αλλά υπήρχαν μέρες που ξυπνούσα κοιτάζοντας μόνο το κινητό μου. Κάποιες μέρες ξυπνούσα αισιόδοξα και κάποιες άλλες ήθελα απλά να μην κάνω τίποτα.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας:
Κάθε μέρα είναι διαφορετική. Η ζωή περιστρέφεται γύρω από τη φροντίδα του παιδιού, τις βιντεοκλήσεις, το Outlook Cal, το Google Keep και προσέχοντας τις οργανικές φακές 25 κιλών που αγοράσαμε μαζί με το σύζυγό μου, επειδή σκεφτήκαμε ότι θα υπήρχε έλλειψη τροφής. Νομίζω ότι θα τις τρώμε για μεσημεριανό μέχρι το τέλος του χρόνου. Ο σύζυγός μου εργάζεται επίσης από απόσταση αλλά υπάρχουν πολλές φορές που θα περάσει η μέρα και θα έχουμε μιλήσει ο ένας στον άλλον, ίσως μία ή δύο φορές ή ακόμα και καθόλου, γιατί κι οι δύο είμαστε πολύ αφοσιωμένοι στη δουλειά μας.
Δουλειά από το σπίτι (WFH):
Το WFH μου είναι ένα μικρό γραφείο στη γωνία του υπνοδωματίου μου. Δεν είναι κάτι υπέροχο, αλλά αυτού του είδους η δουλειά είναι πρακτική και λειτουργεί για μένα μέχρι τώρα. Ο σύζυγός μου είναι πολύ ανεκτικός άντρας.
Σχετικά με τη δουλειά πλήρους απασχόλησης και τη φροντίδα του παιδιού:
Άλλαξα το πρόγραμμά μου σε σχέση με τη φροντίδα του παιδιού και την εξ’αποστάσεως εργασία. Είναι αρκετά δύσκολο, αλλά επίσης, ευχάριστο. Η κόρη μου περνάει καλά. Ζει την καλύτερη ζωή της με τη μαμά και τον μπαμπά της.
Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, τις Τετάρτες, τα Σάββατα και τις Κυριακές ήταν οι μέρες μου, οπότε αυτό σήμαινε ότι τις Τετάρτες, δεν μπορούσα να βάλω τίποτα στο ημερολόγιό μου. Θα ξυπνούσα νωρίς για να κάνω meetings στο Zoom με τους διεθνείς συντάκτες του Marie Claire. Θα κοίταζα όλα τα email μου. Και όταν ξυπνούσε η κόρη μου, θα περνούσα τη μέρα μαζί της. Θα επέστρεφα στη δουλειά περίπου στις 7 μ.μ., έως ότου αποκοιμηθώ.
Σχετικά με τη δημιουργία τεύχους από απόσταση:
Δημιουργήσαμε ένα νέο σύστημα προγραμματισμού, όπου κάθε τεύχος οργανώνεται στο Slack μαζί με τους σχετικούς συντάκτες. Η εξ’ αποστάσεως επικοινωνία είναι η σωτηρία μου για το 2020. Κατά τη διάρκεια οργάνωσης του κάθε τεύχους, κάθε συντάκτης θα αναφέρει με tag – όταν τελειώσει τη δουλειά που του είχε ανατεθεί – το επόμενο άτομο για να ελέγξει τη διάταξη και τη δουλειά. Λειτουργεί αρκετά καλά αυτή η διαδικασία. Δεν θα επέστρεφα στον παλιό τρόπο με το χαρτί ακόμα κι αν ήμασταν όλοι πίσω στο γραφείο δουλεύοντας με πλήρη απασχόληση. Το μοναδικό μειονέκτημα που έχω εντοπίσει είναι το γεγονός ότι υπάρχουν δημιουργικές συνομιλίες που θα ήταν πολύ πιο ζωντανές αν γίνονταν από κοντά. Έχοντας ένα δημιουργικό υπόβαθρο ως fashion director, μου αρέσει και μου λείπει τόσο πολύ η δημιουργική στιγμή. Αυτό φαίνεται σχεδόν αδύνατο να αναπαραχθεί στη ζωή σου όταν δουλεύεις από απόσταση.
Επιστρέφοντας στο γραφείο:
Άρχισα να επιστρέφω στο γραφείο μία ή δύο φορές την εβδομάδα στα μέσα Ιουλίου. Το αγαπώ. Συνήθως, είμαι εκεί μόνη μου και μπορώ να επικεντρωθώ στη δουλειά μου. Είναι πραγματικό προνόμιο να μπορείς να κάθεσαι στο γραφείο σου. Έχεις το χώρο σου! Μια δεύτερη οθόνη! Ησυχία! Δεν έχει ρούχα πλυντηρίου να διπλώσεις! Είναι το καλύτερο.
Στην πραγματικότητα περπατούσα μέχρι να φτάσω εκεί. Από το σπίτι μου στο Columbus Circle, χρειάζεται περίπου δύο ώρες μέχρι το γραφείο. Ούσα Νεοϋορκέζα, μου αρέσει το περπάτημα. Είναι στο DNA μου. Είναι μέρος του τρόπου με τον οποίο σκέφτομαι. Καθώς χαλαρώνω περπατώντας, ακούω διάφορα podcasts κάτω από τον ήλιο: Time to Say Goodbye, Pivot, The Daily, Call Your Girlfriend, The New Abnormal, Nice White Parents. Και, φυσικά, απαντάω σε Slacks και emails καθώς προχωρώ.
Καθώς χαλαρώνω:
Ο σύζυγός μου, το παιδί μου και εγώ θα κάνουμε ένα εβδομαδιαίο «F.P.D.» ή «δείπνο για οικογενειακή πίτσα». Παίρνουμε πίτσα και πηγαίνουμε στις σκάλες κοντά στο BAM, όπου τα παιδιά κάνουν skateboard. Πηγαίνουμε επίσης στην παιδική χαρά νωρίς το βράδυ και παίζουμε. Στο Μπρούκλιν, αρκετοί οικιστικοί δρόμοι έχουν κλείσει, οπότε εκεί θα τρέξουμε με σκούτερ ή θα κάνουμε βόλτες. Νομίζω ότι όλοι οι ενήλικες πρέπει να εκτονωνόμαστε στο τέλος της ημέρας, όχι μόνο τα μικρά παιδιά! Πριν κοιμηθούμε, ο σύζυγός μου απαγγέλλει ποιήματα στην κόρη μου. Μπορεί να απαγγείλει το The Jabberwocky από τον Lewis Carroll και μερικά από τον Robert Frost επίσης. Είναι η ξεχωριστή στιγμή τους.
Αλλαγή της ρουτίνας μου:
Φροντίζω πολύ τον εαυτό μου τους τελευταίους μήνες. Ξεκίνησα να διαβάζω περισσότερα βιβλία που δεν σχετίζονται με την εργασία, αποκτώντας μια νέα ρουτίνα που ακόμα δεν έχει ενταχθεί εντελώς στην καθημερινότητά μου. Αλλά αύριο είναι μια άλλη μέρα.
