Υπάρχει μια κρυφή ευχαρίστηση στην ανάγνωση παιδικών βιβλίων για τους μεγάλους. Συχνά, αυτά που επιλέγουν για τα παιδιά τους είναι αυτά που θέλουν κι εκείνοι να διαβάσουν. Δεν είναι μόνο οι διαχρονικές αλήθειες που οι ιστορίες τους παρουσιάζουν αλλά και ο τρόπος που το κάνουν. Πολλοί επιτυχημένοι συγγραφείς δεν ξεχωρίζουν τη γλώσσα που χρησιμοποιούν με βάση την ηλικία του κοινού στο οποίο απευθύνονται. Γράφουν απλά και κατανοητά, με όπλο τη φαντασία τους αλλά και την αγάπη που αναπτύσσουν για τους ήρωές τους. Μια γλώσσα που είναι αντιληπτή και για τους μικρούς και για τους μεγάλους (που νιώθουν μέσα τους παιδιά).
“Γράφω παραμύθια για να έχει κάπου να ξαποσταίνει κι αυτός ο πεισματάρης ο ρεαλισμός” είχε πει στο Marie Claire ο Γιώργος Δ. Λεμπέσης λίγο καιρό πριν κυκλοφορήσει το νέο του βιβλίο με τίτλο “Ελέφαντες με τιράντες” -κυκλοφόρησε στα τέλη Ιουνίου από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Αυτό το βιβλίο είναι το ένα από τα 11 που έχουμε στη λίστα μας και θα μας δείξει πώς καταφέρνουν τρεις ελέφαντες να προστατέψουν τα χρώματα του Κόσμου.
Οι ”Ελέφαντες με τιράντες” είναι ένα παραμύθι γεμάτο χρώμα, χιούμορ και μηνύματα για την υπεράσπιση του καλού και τη δύναμη της συνεργασίας. Ένα ξεχωριστό παραμύθι από τον αγαπημένο μας Lebee, όπως είναι ευρύτερα γνωστός, που θα χαρίσει σε μικρούς και μεγάλους χρωματιστά χαμόγελα.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Στους πρόποδες του όρους Πινέλο, στο μακρινό Χρωματιστάν, απλώνεται σαν πολύχρωμη θάλασσα η πεδιάδα των χρωμάτων! Εκεί ζουν οι μοναδικοί στον κόσμο ελέφαντες με τιράντες, οι ηρωικοί προστάτες των χρωμάτων ολόκληρου του πλανήτη.
Ο Μπάμπου με τη δύναμη του μπλε, η Μούμου με την ταχύτητα του κόκκινου και ο Κίνγκο με τα φτερά του κίτρινου είναι πάντα έτοιμοι να σώσουν τα χρώματα από κάθε απειλή και να τα διατηρήσουν όμορφα και λαμπερά.
Η περιπέτειά τους ξεκινά όταν οι ταχυδρομικές μέλισσες ενημερώνουν τους τρεις ελέφαντες με ένα μήνυμα γραμμένο σε μπανανόφλουδα πως τα χρώματα από τους κήπους του Μπογιάτι έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται. Εκείνοι, χωρίς να χάσουν ούτε λεπτό, αναλαμβάνουν δράση. Έτοιμοι για ακόμα μία φορά να υπερασπιστούν και να σώσουν τα χρώματα από τον κακό χρωματοκλέφτη, εκτοξεύονται προς τους κήπους, χρησιμοποιώντας τις μαγικές τους τιράντες.
Τη λίστα μας όμως συμπληρώνουν 10 ακόμα βιβλία αξιόλογων συγγραφέων που μάλιστα έχουν την τύχη να βρίσκονται στην τελική 10αδα των Βραβείων Βιβλίου Public στην αντίστοιχη κατηγορία.
Αμαλία του Αντώνη Παπαθεοδούλου
Η μικρή ηρωίδα τρυπώνει στην πολύβουη λαϊκή αγορά, εκεί που η φωνή ενός μικρού παιδιού είναι πιθανό να μην ακουστεί καθόλου. Ωστόσο, θα συμβεί κάτι τελείως διαφορετικό.
Καμιά φορά, αρκεί να πιστέψεις στην ομορφιά που κρύβουν όλα αυτά που εσύ έχεις να πεις. Και τότε η φωνή σου, με έναν τρόπο μαγικό, όχι μόνο θα ακουστεί, αλλά χωρίς κανείς να το καταλάβει, θα παρασύρει κι άλλους να κάνουν ένα μικρό βήμα, προς κάτι δικό τους πιο όμορφο.
Την εικονογράφηση του βιβλίου έχει αναλάβει η Ντανιέλα Σταματιάδη.
Αχ Φαντάσματα της Σοφιάνας Θεοφάνους
Μια αγγλίδα λαίδη, μια όμορφη μαγείρισσα, ένας φοβερός πειρατής, μια κοκέτα που περπατάει στα ταβάνια, ένα κακομαθημένο κορίτσι, ένας νυσταγμένος “λέων”, ένα αγόρι που φοβάται, μια βαρετή βαρόνη, ένας ξεχασμένος στρατηγός, ένας ακροβάτης σε τσίρκο κι ένα 7χρονο αγόρι. Άραγε τι ιστορίες έχουν να πουν και ποιος μπορεί να τις ακούσει; Υπάρχουν άραγε φαντάσματα σε αυτό το αρχοντικό;
Είναι ένα ghost story γραμμένο σε μορφή μικρών ποιημάτων- πορτρέτων, το κάθε φάντασμα μιλά για τη ζωή του στον Τίμο, τον νεαρό κάτοικο που μόλις μετακόμισε στο αρχοντικό. Οι ιστορίες τους, άλλοτε αστείες, άλλοτε τρυφερές, άλλοτε πικρές ή νοσταλγικές, έχουν σίγουρα να πουν πολλά και να αγγίξουν και δικές μας ευαίσθητες χορδές.
Ένα παιδί από το πουθενά της Άλκης Ζέη
Τον λένε Ίκαρο Λαμπρίδη, είναι δέκα χρονών και μένει στο Παγκράτι με τη θεία του Ελένη Ιοκάστη Καποδίστρια. Θα ’θελε να είχε πατέρα τον Τζο Νέσμπο, που όλοι λένε ότι του μοιάζει. Ζηλεύει που η θεία αποκαλεί αγόρι της τον παπαγάλο. Φίλοι του είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία, ένας άστεγος και ο γυμναστής του. Δεν καταλαβαίνει γιατί οι συμμαθητές του τον κοροϊδεύουν. Και κυρίως δεν καταλαβαίνει γιατί οι γονείς των συμμαθητών του δεν αφήνουν τα προσφυγόπουλα να μπουν στην αυλή του σχολείου. Η θεία όμως…
Η τσαγιέρα που ανθίζει της Τασούλας Επτακοίλη
Πόσες τσαγιέρες χωρούν σε ένα σπίτι; Μπορείς να ποτίσεις ένα λιβάδι με τσάι; Γίνεται να σε ζεσταίνει ένας ήλιος από πλαστελίνη; Πώς ένα μαραμένο λουλούδι ανθίζει ξανά; Μια ιστορία για την αγάπη που όλα τα κάνει να ζωντανεύουν και τα μισά τα κάνει ολόκληρα!
“Είναι ένα σουρεαλιστικό παραμύθι γιατί η ηρωίδα είναι η κυρία Βιργινία Ροφηματά. Μια κυρία της καλής κοινωνίας που έχει πάθος με τις τσαγιέρες. Ζει σε ένα σπίτι γεμάτο τσαγιέρες και ό,τι κάνει στη ζωή της έχει σχέση με τσαγιέρες. Σε τσαγιέρα έχει το αφρόλουτρό της στο μπάνιο, από τσαγιέρα τρώει τα φαγητά της κι από όλο τον κόσμο που ταξιδεύει -γιατί είναι και πολυταξιδεμένη- φέρνει σπάνιες τσαγιέρες. Σε διάφορα σχήματα, χρώματα και υλικά. Περίοπτη θέση όμως στη συλλογή της έχει μια τσαγιέρα που είναι ουσιαστικά λιβάδι ανθισμένο, που ευωδιάζει με αγριολούλουδα, με ένα καπάκι ήλιο που ζεσταίνει τα χέρια της όταν το πιάνει. Η ιστορία ξεκινάει όταν το καπάκι χάνεται. Χάνεται το καπάκι, μαραίνονται τα λουλούδια στο λιβάδι αλλά κάτι γίνεται και ανθίζουν ξανά. Γιατί και στη ζωή έτσι είναι, εκεί που νομίζουμε ότι όλα έχουν μαραθεί κάτι γίνεται και ξαναμπουμπουκιάζει η ζωή μας. Εκεί που δεν το περιμένουμε” είχε πει στο Marie Claire η συγγραέα του βιβλίου.
Ο γενναίος ιππότης και η χαμογελαστή βασίλισσα του Μάκη Τσίτα
Ήρωας του βιβλίου είναι ένας ιππότης της καθημερινότητας: ένα αγόρι μέσα στο “βασίλειό” του, που μιλά για τη “βασίλισσά” του, που στο τέλος αποκαλύπτεται ότι δεν είναι άλλη από την αγαπημένη του γιαγιά.
Η δική μου βασίλισσα δεν είναι όπως οι άλλες. Είναι ευγενική, γλυκομίλητη και γενναιόδωρη. Έχει πάντα μια ωραία ιστορία να πει, να δώσει μια πολύτιμη συμβουλή, να πάρει μια απόφαση σωστή. Κι εγώ έδωσα τον λόγο της τιμής μου να τη φροντίζω και να την προστατεύω. Γιατί είμαι ο ιππότης της κι εκείνη είναι η… χαμογελαστή βασίλισσα!
Η εμπνευσμένη εικονογράφηση είναι του Κώστα Θεοχάρη.
Ο μικρός Κοπέρνικος και ο Πύργος με τα μυστικά των Άγγελου Αγγέλου και Έμης Σίνη
Θα μπαίνατε ποτέ μέσα σε έναν σκοτεινό ερειπωμένο πύργο; Όχι; Κι αν ξέρατε ότι εκεί κρύβονταν μυστικά και πολύτιμοι θησαυροί; Πάλι όχι; Κι αν αυτοί οι θησαυροί κινδύνευαν να πέσουν σε… λάθος χέρια; Ε λοιπόν, με αυτή την πρόκληση ήρθαν αντιμέτωποι εκείνη τη μέρα ο μικρός Κοπέρνικος και η παρέα του.
Πες το μόνο στη μαμά της Αργυρώς Μουντάκη
Πόσες φορές μέσα στην ψυχή ενός παιδιού κρύβονται μυστικά και αγωνίες που δεν τολμάει να ομολογήσει ούτε στο πιο κοντινό του πρόσωπο, τη μαμά του; Η Ελεάννα και ο Γιώργος συνεργάζονται για να βοηθήσουν τον φίλο τους τον Κωνσταντίνο να βγει από μια τέτοια δύσκολη κατάσταση. Και, φυσικά, μία είναι η προτροπή τους: να μιλήσει στη μαμά! Γιατί η μαμά πάντα ξέρει τη λύση, κι αν δεν την ξέρει, σίγουρα θα προσπαθήσει να τη βρει.
Η ιστορία του Κωνσταντίνου είναι μια ιστορία που επαναλαμβάνεται με παραλλαγές συνεχώς γύρω μας και αφορά κάθε παιδί: το δικό σας, κάποιον φίλο του, συμμαθητή του, παρέα του στα παιχνίδια και στα σπορ.
Στο βυθό κάνει φαγούρα της Αυγής Βάγια
Μια διασκεδαστική ιστορία που ξεδιπλώνει τη μικρογραφία μιας κοινωνίας και πώς αυτή λειτουργεί απέναντι σε ένα κοινό πρόβλημα.
Στον βυθό κάνει… φαγούρα! Και, αλήθεια, ποιος τελικά θα δώσει τη λύση σε αυτό το απρόσμενο πρόβλημα; Το κερδοσκόπο χταπόδι; Ο αποφασιστικός ιππόκαμπος; Η συνεσταλμένη μέδουσα ή μήπως… όλοι αυτοί μαζί;
Κι όπως λέει η συγγραφέας… αν έπρεπε τώρα να αποφασίσει ποιο επάγγελμα θα ακολουθούσε, θα ήταν… παρατηρητής βυθού ή ναυαγοσώστρια ψαριών. Έτσι ίσως να είχε καταφέρει να ήταν και εκείνη ηρωίδα αυτής της ιστορίας!
Το πουλόβερ του Δημήτρη Μπασλάμ
Ένα πράγμα είναι σίγουρο για τον συγγραφέα. Η πανοπλία που φοράει από μικρό παιδί, λέει, φεύγει από πάνω του πάρα πολύ δύσκολα. Αν και υπήρξαν φορές που πίστεψε ότι την ξεφορτώθηκε, έφτανε να τη δει στα μάτια κάποιου άλλου για να ξαναθυμηθεί την ύπαρξή της. Ευτυχώς, περνώντας τα χρόνια, έμαθε τον τρόπο να τη βλέπει πιο καθαρά και να αφαιρεί στη συνέχεια ένα ένα τα κομμάτια από τα οποία είναι φτιαγμένη.Έμαθε, επίσης, τον τρόπο να αφήνει τους ανθρώπους που αγαπά να του τα αφαιρούν. Και μετά, αποφάσισε να γράψει μια ιστορία γι’ αυτό. Για ένα μικρό παιδί και το μαλακό ζεστό πουλόβερ που φορούσε πάντα. Ακόμα και το καλοκαίρι.
Το βιβλίο μας συστήνει και μια νέα εικονογράφο, τη Χρύσω Χαραλάμπους.
Χαριστική βιβλιοθήκη των Αντώνη Παπαθεοδούλου και Δίκαιου Χατζηπλή
Ο Σοφοκλής διαλέγει ένα βιβλίο από τη δανειστική βιβλιοθήκη. Μόλις το ανοίγει, ξεπετάγονται από μέσα αρκούδοι, ακροβάτες, ιππότες, συναισθήματα, ταξίδια, γνώσεις, φαντασία, παιχνίδια… Έρχεται όμως η ώρα να το επιστρέψει. Δεν μπορεί να κρατήσει ούτε καν την αγαπημένη του σελίδα. Πρέπει να το επιστρέψει ΟΛΟ! Ή μήπως όχι; Εάν δεις κάπου μια ταμπέλα που να γράφει Δανειστική Βιβλιοθήκη, να ξέρεις ότι δε λέει αλήθεια!
Την εικονογράφηση υπογράφει η Μυρτώ Δεληβοριά.
