Σε απόσταση αναπνοής από την Αθήνα (μιάμιση ώρα από τον Πειραιά) υπάρχει η γραφική και κοσμοπολίτικη Ύδρα. Η αρχόντισσα του Αργοσαρωνικού έχει πολλά κρυμμένα μυστικά για τους επισκέπτες της. Τα πρώτα λεπτά που αγκυροβολείς σ’ αυτό το μέρος ταξιδεύεις στο παρελθόν. Περπατάς στα πλακόστρωτα σοκάκια που κάποτε διέσχισαν ο Leonard Cohen, ο Henry Miller και η Jackie Kennedy. Μαγεύεσαι από το φυσικό τοπίο που σε κάνει να θέλεις να σταματήσεις το χρόνο. Τελικά, την ερωτεύεσαι.
Πώς νιώθει όμως για την Ύδρα ένας άνθρωπος που μεγάλωσε στο νησί; Ζητήσαμε από τον Χρήστο Δασκαλάκη να μας αποκαλύψει τα μυστικά της και να μοιραστεί μαζί μας μερικές από τις αναμνήσεις του. Το νησί δεν είναι μόνο ο τόπος του αλλά και η έμπνευσή του, το καταφύγιό του όταν θέλει να γράψει κάποιο νέο βιβλίο αλλά και η επαγγελματική του βάση:
Ύδρα. Θυμάμαι στο σχολείο μας έλεγαν οι δάσκαλοι πόσο περήφανοι θα έπρεπε να νιώθουμε όντας απόγονοι ενός Μιαούλη, ενός Βούλγαρη, ενός Κουντουριώτη. Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυκαταλάβαινα γιατί αυτό ήταν τόσο σημαντικό. Εγώ είχα στο μυαλό μου να μεγαλώσω και να φύγω στην Αθήνα για σπουδές. Να φύγω από τον «βράχο» και να βρεθώ στη μεγάλη πόλη. Τώρα, μετά από χρόνια σπουδών, ταξιδιών και εμπειριών, αυτός ο βράχος είναι το καταφύγιο μου. Όταν σκέφτομαι την λέξη Ύδρα, πλημμυρίζω από εικόνες και συναισθήματα. Φιλίες, έρωτες, απογοητεύσεις, δυσκολίες, επαναστάσεις, όνειρα, ξενύχτια, ομορφιά, ποίηση, μαγεία. Αυτός ο «βράχος» αποδείχτηκε μεγάλο δώρο στη ζωή μου.
Νιώθω έτσι πολύ τυχερός που η εταιρεία μας έχει στο νησί ένα κατάστημα, γιατί αυτό μου επιτρέπει να βρίσκομαι εδώ κάθε καλοκαίρι. Από Απρίλιο μέχρι περίπου τέλος Σεπτεμβρίου είμαι εδώ, συναντώ παλιούς φίλους και πελάτες, γνωρίζω καινούριους, αφήνομαι στη μεγάλη περιπέτεια που ονομάζεται Ελληνικό Καλοκαίρι. Εδώ γνώρισα και ένα τμήμα της παρέας μου, ένα καλοκαίρι 23 χρόνια πριν, όταν μπήκαν στο χώρο μας ζητώντας πληροφορίες. Με το κατάστημα να είναι στο κέντρο του λιμανιού, είναι δύσκολο να μην μπεις να χαζέψεις. Στην Ύδρα, όλοι γινόμαστε μια μεγάλη παρέα. Τώρα αν βρίσκεσαι και στο κατάλληλο πόστο, τότε τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα. Από τα 21 κιόλας είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να συναναστραφώ με προσωπικότητες που έβλεπα μόνο στις ταινίες. Robin Williams, Joan Collins,Barbra Streisand, Kate Moss, Hugh Grant, Valentino, Πριγκίπισσα Νταϊάνα, Cathrine Zeta Jones, Rosamund Pike είναι μόνο μερικοί. Υπό άλλες συνθήκες ή σε άλλο νησί, σίγουρα δεν θα είχα αυτή την ευκαιρία. Αλλά ήταν το νησί και η δουλειά μου που μου εξασφάλισαν από νωρίς μια άμεση γεύση από όλο αυτόν τον τόσο διαφορετικό και λαμπερό κόσμο.
Μετά από κάθε δύσκολο χειμώνα, πόσο μάλλον τον φετινό, με το που θα πατήσω το πόδι μου στο νησί θα αφήσω αμέσως τη βαλίτσα μου στο μαγαζί και θα κάνω δύο πράγματα: θα περάσω να χαιρετήσω τους φίλους που εργάζονται σε αγαπημένα στέκια και θα καταλήξω για έναν παγωμένο χυμό στον Ίσαλο. Το αγαπημένο μου καφέ.
Ο Ίσαλος είναι ένα αγαπημένο σημείο για εμένα προσωπικά αλλά και για την Έλενα (Βότση) την ιδρύτρια της Εταιρείας μας. Αν και οικογενειακοί φίλοι από χρόνια, στον Ίσαλο πέρασα από την ίδια την πρώτη συνέντευξη πριν ξεκινήσω να εργάζομαι δίπλα της. Στον Ίσαλο ήταν επίσης όταν η Έλενα έλαβε το τηλεφώνημα από την κυρία Αγγελοπούλου Δασκαλάκη ότι ήταν το δικό της σχέδιο που θα κοσμεί την πρώτη όψη των Ολυμπιακών μεταλλίων για όλους τους μελλοντικούς αγώνες που θα ακολουθήσουν. Όταν πάλι πέφτει στο τραπέζι το θέμα του φαγητού ή όταν έχουμε ξένους φιλοξενούμενους, οι επιλογές είναι πολλές και πραγματικά δυσκολεύομαι να επιλέξω. Ενδεικτικά μόνο μπορώ να αναφέρω τα μέρη που επισκέφτηκα τελευταία με την παρέα μου. «Caprice» για πίτσα, «Τechne» για την υπέροχη αυλή και τα μεσογειακά πιάτα, «Veranda»για την μαγική θέα,«Il Casta»για γνήσιο ιταλικό φαγητό, «Ωραία Ύδρα» για το πιο νόστιμο ψωμί και την ωραιότερη ταραμοσαλάτα που έχω γευτεί στη ζωή μου. Τώρα αν θέλουμε να γευτούμε γνήσιους ελληνικούς μεζέδες, τότε όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο «Παραδοσιακό». Και φυσικά, ακριβώς απέναντι, στο «Και κρεμμύδι» θα γευτούμε μια κρύα μπύρα, σουβλάκι ή μια δροσερή σαλάτα.
Αν και ο μύθος θέλει την Ύδρα να μην έχει παραλίες, θα σας πω ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Η μεγάλη στιγμή ενηλικίωσης για όσους μεγαλώσαμε στο νησί, ήταν η στιγμή που οι γονείς μας θα μας επέτρεπαν να κάνουμε μια βουτιά από την Σπηλιά. Εκεί, δίπλα στα βράχια, λίγο μετά τον Όμιλο και λίγο πριν το Sunset. Αν πάλι θέλετε μπάνιο «μετά μουσικής» συνεχίστε τη διαδρομή μετά το Sunset και κατευθυνθείτε στην Υδρονέτα. Γνωστά και αγαπημένα τα θεματικά του πάρτι, μη παραξενευτείτε αν αργά το βράδυ δείτε τους θαμώνες να πετούν τα ρούχα τους και να πέφτουν γυμνοί στο νερό. Αν πάλι δεν είστε από τους τολμηρούς, η λύση με το καραβάκι και η επίσκεψη στις διπλανές παραλίες είναι μια ευχάριστη διαδρομή. Πλάκες, ΜIRAMARE ή Άγιος Νικόλαος, και για όσους αγαπούν το περπάτημα, Castelo και στη συνέχεια Βλυχός. Στην Ύδρα είμαστε άλλωστε. Ούτε ταξί υπάρχουν, ούτε αυτοκίνητα, ούτε μηχανές και ποδήλατα. Εδώ, ανακαλύπτουμε τα πάντα με τα πόδια…
Η μεγαλύτερη βέβαια ομορφιά της Ύδρας είναι το λιμάνι της. Ειδικά όταν βραδιάζει, την ώρα που τα φώτα από τα σκάφη πέφτουν στη θάλασσα και στο πλακόστρωτο κάνοντας την ατμόσφαιρα άκρως κοσμοπολίτικη. Με τα τρία κεντρικά μικρά της στενά να ξεκινούν από το λιμάνι, κάποιο θα σας βγάλει στο Amalοur για ποτό και φλέρτ, κάποιο θα σας βγάλει στο θερινό σινεμά, κάποιο θα σας βγάλει στο παλιό φαρμακείο του Ραφαλιά που έχει επισκεφτεί ακόμα και η Jackie Kennedy Onassis. Στο μεσοδιάστημα, επισκεφτείτε τον ξεχωριστό χώρο του «Donkey-Cat» του ηθοποιού Σωκράτη Πατσίκα (εκεί θα με βρείτε όταν δεν είμαι στο δικό μας κατάστημα, εκεί θα βρείτε και τις τελευταίες κυκλοφορίες των βιβλίων μου), το Ζαχαροπλαστείο «Τσαγκάρης» για τα γνωστά Υδραίικα αμυγδαλωτά, την «Καραμέλα» για ένα banofee, καφέ ή τυρόπιτα το πρωί και το «Μικρό Καφέ» για κρέπα μετά το ποτό σας στο Amalour ή τον κλασσικό Πειρατή. Τώρα εάν θέλετε να κακομάθετε τον εαυτό σας με ένα κόσμημα, μία κούπα με υπογραφή ή αν απλά θέλετε να δείτε από κοντά ένα Ολυμπιακό Μετάλλιο, δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε το κατάστημα ELENAVOTSI. Αν υπάρχει παιδί μαζί σας, σίγουρα θα ξεκλειδώσω την βιτρίνα και θα το δώσω να φωτογραφηθείτε μαζί του. Τέλος, μια επίσκεψη στο Ιστορικό Μουσείο Ύδρας, θα σας βάλει στον υπέροχο κόσμο της σπουδαίας κληρονομιάς μας και θα σας ξεναγήσει στην καθημερινότητα όλων εκείνων των καπεταναίων που πολέμησαν για την ανεξαρτησία μας. Στην βεράντα του έχω κάνει τις πιο όμορφες παρουσιάσεις βιβλίων μου.
Και επειδή η ομορφιά είναι πάντα κρυμμένη, μη στερήσετε από τον εαυτό σας μια βόλτα στα ενδότερα του νησιού. Όσο πιο ψηλά ανηφορίσετε, τόσο και πιο όμορφη η θέα. Αν πάλι είστε της καλοπέρασης και της περιπέτειας, πάρτε το ένα και μοναδικό καραβάκι που κάνει ημερήσια εκδρομή τον γύρο του νησιού, κολυμπήστε εκεί που δεν θα κολυμπήσουν ποτέ οι τουρίστες και δείτε από κοντά υπέροχες μικρές ερημικές παραλίες και μοναδικά φυσικά τοπία.
Τώρα, όσον αφορά το δικό μου κρυφό, αγαπημένο σημείο, αυτό είναι το μοναστήρι της Ζούρβας. Δύσκολο στην πρόσβαση γι΄ αυτό και νιώθω ασφαλής να το μοιράζομαι. Εκεί γνώρισα την αδελφή Καλλινίκη, εκεί υπήρξα μαθητής της στο δεξί ψαλτήρι, εκεί διάβασα για πρώτη φορά την «Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά» με δάκρυα στα μάτια. Αν υπάρχει ένας μικρός παράδεισος, μια «αγκαλιά», ένας θησαυρός ψυχής για εμένα, αυτός είναι εκεί ακριβώς.
Γι΄αυτό και κάθε καλοκαίρι, προς το τέλος του, θα πάρω έναν φίλο και μαζί θα σκαρφαλώσουμε τον μικρό εκείνο Γολγοθά για να βρεθώ στην κορυφή του και να ανάψω ένα κεράκι στη μνήμη της αγαπημένης μου Καλλινίκης. Γιατί, στο τέλος κάθε μέρας, δεν έχει σημασία τι αντίκρισαν τα μάτια σου, αλλά τι ένιωσε η ψυχή σου.
Αν, λοιπόν, είστε από αυτούς που αγαπούν την απλότητα, την ηρεμία, τους περιπάτους, το διάβασμα και την ιστορία, ετούτο το νησί μπορεί εύκολα να γίνει το καταφύγιο σας. Θυμάμαι, πιο μικρός, αναρωτιόμουν γιατί τόσοι άνθρωποι έρχονται κάθε χρόνο από τόσο μακριά να περάσουν μερικές μέρες στην Ύδρα. Και η πιο όμορφη απάντηση ήρθε από τον Valentino ένα απόγευμα προς την Έλενα: ερχόμαστε στην Ύδρα και στο μαγαζί σας γιατί θέλω οι νεότεροι της παρέας να δουν κάτι ξεχωριστό και να διδαχτούν από κάτι όμορφο…
Με αυτές τις εμπειρίες αγκαλιά και την απλότητα του τόπου για εφόδιο, επιστρέφω τους χειμώνες στην Αθήνα και γράφω τα βιβλία μου. Σε κάθε ποίημα, σε κάθε παραμύθι, σε κάθε κείμενό μου, υπάρχει πάντα ένα κομμάτι απ’ το νησί μου. Και όταν οι μέρες δυσκολεύουν ή η καθημερινότητα γίνεται σκληρή, σκέφτομαι πάντα τα καλοκαίρια στο νησί και γαληνεύω. Και δεν ξεχνώ πως, από όπου κι αν ξεκίνησες και όπου καταλήξεις, θα υπάρχει πάντα ένα μέρος που σου επέτρεψε να ονειρευτείς, να τολμήσεις, να γίνεις καλύτερος. Ένα μέρος, που περήφανα πλέον, θα μπορείς να το ονομάζεις σπίτι σου…
Επιμέλεια κειμένου: Άρτεμις Θύμιου
Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο “Το Γονεοτροφείο”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα, είναι υποψήφιο στα Βραβεία Βιβλίου Public.
