Aπό μικρός δεν ήταν ότι δε σεβόταν τους κανόνες, απλώς του άρεσε να φτιάχνει τους δικούς του. Με μία γρήγορη ματιά στη σελίδα του Rufus Wainwright στη Wikipedia, αυτό θα διακρίνεις. Προσωπικά, ανακάλυψα την ύπαρξή του πριν από περίπου 13 χρόνια, όταν είχε κυκλοφορήσει το «Going to a town». Συγκεκριμένα, το βίντεο κλιπ του τραγουδιού τράβηξε την προσοχή μου τόσο ώστε να θελήσω να ψάξω τις αλληγορίες του. Έκτοτε, παρακολουθώντας τον, παρατηρούσα πως συνέχιζε να μην ακολουθεί την πεπατημένη οδό στο οτιδήποτε. Έγραφε όση μουσική ήθελε όταν τον εξέφραζε, παντρεύτηκε τον αγαπημένο του Jörn Weisbrodt, ενώ κάποτε δεν πίστευε στο γάμο, απέκτησε μία κόρη μέσω δωρεάς σπέρματος στην καλύτερη του φίλη (και κόρη του Leonard Cohen) Lorca Cohen, παράτησε τα πάντα για να ασχοληθεί με την όπερα… Τέσσερα χρόνια μετά το τελευταίο, προαναφερθέν ανατρεπτικό «κεφάλαιο» στην κλασσική μουσική, ήρθε η στιγμή να γυρίσει στη σύνθεση και την ερμηνεία με ένα άλμπουμ που ο Sting εξήρε με ενθουσιασμό. Ο λόγος για το «Unfollow The Rules» που κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούλιο με μία μικρή καθυστέρηση σε σχέση με την αρχική ημερομηνία εξαιτίας της πανδημίας. Στην κουβέντα μας που ακολουθεί πάντως, δεν περιοριστήκαμε στο σχολιασμό της δισκογραφικής του επιστροφής· τουναντίον, μέσα σε 20 λεπτά πρόλαβε να αρθρώσει μερικές από τις διαπιστώσεις για τις οποίες χρειάστηκε 47 χρόνια προκειμένου να τις μεταβολίσει.
Καταρχάς, πώς πέρασες την καραντίνα;
Αυτήν την περίοδο, τη βρήκα απίστευτα χρήσιμη. Πριν από την καραντίνα δούλευα σα μανιακός, ταξίδευα ανά τον κόσμο κάνοντας συναυλίες, δούλευα πάνω στο πρότζεκτ μου για την όπερα και ήμουν κάπως αγχωμένος για την επικείμενη περιοδεία μου για το νέο δίσκο. Ήμουν κάπως φοβισμένος ότι με τόση κούραση ίσως ξέμενα από ενέργεια. Αλλά μετά συνέβη η καραντίνα και μπόρεσα να ξεκουραστώ και κατά κάποιο να κάνω εξάσκηση και να εξερευνήσω τη μουσική από την αρχή. Οπότε πιστεύω πως για έναν καλλιτέχνη ήταν μία τρομερά πολύτιμη περίοδος, για μένα ήταν τουλάχιστον. Όταν η οικονομική πραγματικότητα μας χτυπήσει την πόρτα και μετά, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα, είναι και οι αμερικανικές εκλογές το Νοέμβριο… Θα είναι ένα χρονικό διάστημα γεμάτο προκλήσεις.
Για να καταλάβω, άφησες πίσω σου την όπερα για πάντα;
Ω, όχι. Έχω σίγουρα κάποιες εμφανίσεις να κάνω και προφανώς θέλω να γράψω κι άλλη τέτοιου είδους μουσική. Οπότε όχι, είμαι αφιερωμένος ακόμη στην όπερα μέχρι το τέλος της ζωής μου, αλλά αφού το είπαμε κι αυτό, να διευκρινίσω πως δε θεωρώ ότι είναι η κύρια απασχόλησή μου. Εννοώ ότι στο τέλος της ημέρας, πιο πολύ προσδιορίζομαι ως τραγουδιστής και συνθέτης, ο οποίος απλώς έχει ένα επιπρόσθετο πάθος για την όπερα. Χαίρομαι που επέστρεψα στην κύρια δουλειά μου, τη σύνθεση.
Τι πρέπει να ξέρουμε για το νέο σου δίσκο Unfollow the Rules; Δε μπορώ να αποφύγω την κλισέ ερώτηση περί έμπνευσης…
Είχα απομακρυνθεί κατά κάποιο τρόπο γράφοντας όπερες και απολαμβάνοντας την τέχνη… προς τιμήν της, χωρίς να είμαι τόσο… εμπορικός. Και σε αυτό το επίπεδο, η σύνθεση για μένα έγινε πολύ περισσότερο προσωπική και ένα μέσο με το οποίο δραπέτευα από τα συναισθήματά μου. Ήταν σα να επέλεγα τον εαυτό μου, ειδικά όταν έπρεπε να αντιμετωπίσω τη σκληρότητα της κλασικής μουσικής. Οπότε χωρίς να το καταλάβω, κατέληξα να έχω πάρα πολύ υλικό και όταν απέκτησα χρόνο για να φτιάξω το δίσκο, ο σπουδαίος παραγωγός Mitchell Froom ήταν εκεί για να με βοηθήσει να επιλέξω το ρεπερτόριο. Νομίζω το έκανα γιατί έστεκε σαν αποτέλεσμα, είχε προοπτική και εκτίμησα τον ήχο από τον οποίο προέρχομαι με έναν καινούργιο τρόπο. Ο δίσκος βγάζει έναν ενθουσιασμό για τον οποίο είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα να τον επαναφέρω στη δουλειά μου.
Βλέπω ότι κατά καιρούς σε παλαιότερες συνεντεύξεις σου, λες ότι στοχεύεις στην καριέρα που έχει κάνει ο Frank Sinatra και ο Leonard Cohen.
Ναι ναι… Αλλά με συγχωρείς, τι πήγες να πεις;
Πρόκειται για μία πολύ φιλόδοξη οπτική, αν μου επιτρέπεις…
Κοίτα, αν θέλω με κάποιο τρόπο να «επηρεάζομαι» από κάποιους, θέλω σίγουρα να είναι από τους καλύτερους. Πάντα είχα πολύ ψηλά τον πήχη, στόχευα πάντα στα αστέρια. Νομίζω έχει να κάνει περισσότερο με το κόνσεπτ τους ως καλλιτέχνες (και όχι ως ανθρώπους) όπως ο Leonard Cohen και ο John Lennon, οι οποίοι εκεί στα late ’40s τους μπόρεσαν να προσαρμοστούν σε αυτό που λέμε ηλικία και να το χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους. Γι᾽αυτό με προσομοιάζω, είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα του πώς να ωριμάζεις με χάρη.
Μιας και μιλάς για τη δεκαετία των 40, πώς είναι πια ο Rufus στα 40 του; Είναι μία νέα περίοδος σοφίας για σένα;
Όταν κοιτάζω πίσω μου, πάντα εκπλήσσομαι γιατί εκείνος ο μικρότερος Rufus ήταν κάπως αρνητικός, πάρα πολύ ανασφαλής και αισθανόταν πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία από ό,τι αισθάνομαι τώρα. Τώρα, δεν έχω καμία τέτοιους είδους εμμονή με το σώμα μου, ξεκουράζομαι πολύ περισσότερο, δεν αισθάνομαι άσχημα όταν προτιμώ να με φροντίζω περισσότερο από το να κάνω πάρτι. Αισθάνομαι ότι δεν έχω τόσα πολλά πια να αποδείξω, κάτι που τότε ήταν πραγματικά πολύ εξουθενωτικό. Οπότε ναι, τα 40 ως ηλικία είναι πολύ καλύτερα για μένα.
Από όλα όσα σου έχουν συμβεί από το «Going to a Town» μέχρι σήμερα, τι είναι αυτό που πρέπει να ξέρουμε; Σίγουρα μεγαλώνοντας όλοι εξελισσόμαστε, αλλά υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που εντοπίζεις ότι σε έχει αλλάξει;
Είμαι πολύ ευτυχισμένος που έκανα αυτό το ταξίδι από την ποπ στην όπερα και θα το ξαναέκανα, ωστόσο ποτέ δεν είχα την πρόθεση να αλλάξω τη μουσική μου ή να εξασκηθώ στην εμβάθυνση της καλλιτεχνικής μου έκφρασης. Αλλά λέγοντάς το αυτό, το ταξίδι από το ένα είδος στο άλλο όντως βοηθάει έναν καλλιτέχνη στο έργο του. Σε οποιονδήποτε νέο καλλιτέχνη που ξεκινά τώρα, θα συνέστηνα ανεπιφύλακτα να επιλέξει δυο-τρία είδη να αλλάζει ώστε να μπορέσει μετά να αντιληφθεί από πού προέρχεται. Ακόμα και σε αυτόν το δίσκο, ασχολήθηκα πολύ με τα οπτικά εφέ, με διάφορα πράγματα που μετέπειτα θα ενσωματώνονταν σε αυτόν και κάπως έτσι θεωρώ ότι διευρύνεται η ικανότητα αντίληψής μου. Οπότε ναι, πιστεύω ότι πλέον έχει να κάνει περισσότερο με το να είσαι ευέλικτος, αυτό πιστεύω πως είναι το κλειδί: Να μπορείς να αλλάζεις και να μετατοπίζεις το βάρος ανάλογα.
Και τι έχεις στο μυαλό σου για την τεράστια επιτυχία; Το προηγούμενό σου άλμπουμ με παραγωγό τον Mark Ronson, έφτασε ως το νο 5 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ποθείς, ψάχνεις μια πρωτιά;
Ποτέ δε χάνεις αυτήν την επιθυμία. Εγώ στα 20 μου ήρθα στο Χόλιγουντ και διψούσα να κυριαρχήσω στον κόσμο, να κερδίσω όλα τα Grammys και να βγάλω εκατομμύρια δολάρια. Αυτό δε συνέβη, αλλά ποτέ δε χάνεις αυτήν την αίσθηση του ονείρου και αυτό είναι ok γιατί είναι κάτι σα μηχανή που σε βοηθάει να συνεχίζεις. Το πιο σημαντικό όμως είναι να μην το αφήσεις να σε καταστρέψει, να μην κατακυριεύσει τη ζωή σου και εν τέλει να είσαι ευγνώμων για αυτά που έχεις. Και εγώ ειδικά, έχω πολλά. Έχω κάνει καταπληκτικές συναυλίες ανά τον κόσμο, έχω αυτούς τους απίστευτα πιστούς φανς επί πολλά χρόνια, έχω υγεία, μία υπέροχη οικογένεια…Αλλά ναι, πάντα θα θέλω να είμαι νο 1, φυσικά!
Θυμάμαι τον Elton John να σε αποκαλεί τον καλύτερο συνθέτη σε ολόκληρο τον πλανήτη… Δεν το λες και λίγο αυτό!
Είμαι πολύ τυχερός, ισχύει.
Αλήθεια, πώς αντέδρασες όταν το άκουσες;
Ξέρεις είναι λίγο αστείο, όταν το είπε πριν κάτι χρόνια, δεν αντέδρασα ιδιαίτερα… δραματικά. Εννοώ πως ήμουν χαρούμενος, αλλά τον ήξερα λιγάκι τον Elton, βγαίναμε που και που, ναι ήξερε και τον πατέρα μου, οπότε η τότε του ατάκα κάπως έβγαζε νόημα για μένα γιατί γνωριζόμασταν. Είναι τώρα, τόσα χρόνια μετά που ο κόσμος ακόμα το σχολιάζει ως γεγονός που το συνειδητοποιώ και λέω «Θεέ μου, αυτό ήταν πολύ σημαντικό». Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν είσαι νέος, γίνονται πράγματα και δεν έχεις την πλήρη αίσθησή τους. Αν το σκεφτείς, είναι πολύ ενδιαφέρον.
Αντίστοιχα, ποιο είναι το πιο απρόσμενο πράγμα που σου έχει πει ποτέ θαυμαστής σου;
Χμμμμ…. Το ότι του έσωσα τη ζωή; Αυτό μου το έχουν πει μερικές φορές. Βασικά τώρα που το σκέφτομαι το πιο όμορφο πράγμα που μου είπε μία θαυμάστριά μου σε συναυλία ήταν ένα σημείωμα που άφησε για εμένα. Το διάβασα μετά και είδα ότι είχε μία σοβαρή ασθένεια που της άφηνε περίπου τρεις μήνες ζωής. Μου έγραφε πως δε θα μπορούσε από ένα σημείο και μετά να περπατήσει ή να μιλήσει αλλά κατά τη διάρκεια όλης αυτής της επίπονης διαδικασίας θα ζει μέσα από τη μουσική μου που θα είναι το τελευταίο πράγμα που της έχει απομείνει στη γη χωρίς να μπορεί να το χάσει. Ήταν πολύ συγκινητικό να το διαβάζω αυτό.
Σε γυρνάω πίσω στα του άλμπουμ. Γιατί το ονόμασες Unfollow The Rules; Είναι κάποιο είδος «δήλωσης» και αν ναι, περί τίνος πρόκειται;
Ο τίτλος έχει διττή σημασία. Δεν έχει τόσο να κάνει με την παράβλεψη των κανόνων ή την πειθαρχία σε αυτούς. Είναι περισσότερο για να γυρνάμε πίσω στο χρόνο και να επανεξετάζουμε για ποιο λόγο υπάρχουν, τι αφορούν και να αποφασίζουμε αν πρέπει να συνεχίσουμε να τους ακολουθούμε. Ύστερα έχει να κάνει με το unfollow που χρησιμοποιούμε σε όρους των σόσιαλ μίντια που για μένα είναι κάτι πολύ ψεύτικο. Όλοι έχουν την αίσθηση ότι μπορούν να πατήσουν ένα κουμπί και να σβήσουν αυτόν ή αυτό που τους ενοχλεί, όμως όλοι ξέρουμε ότι αυτή δεν είναι η αλήθεια. Τίποτα δε μπορεί να σβηστεί, κανείς δε μπορεί να αποκοπεί μια για πάντα από τη ζωή μας. Επομένως ο τίτλος είναι κάπου εκεί στο όριο μεταξύ των δύο καταστάσεων που σου περιγράφω.
Ποιους κανόνες θα κρατούσες όπως και να έχει;
Εύχομαι να μπορούσα να έτρωγα λιγότερα γλυκά (γέλια), αυτός είναι ένας κανόνας που εύχομαι να μπορούσα να κρατήσω, να σταματήσω να τρώω τόση σοκολάτα. Κάτι πιο σοβαρό… Θα ήθελα να είμαι πιο γενναιόδωρος σε σχέση με το χρόνο που αφιερώνω στους άλλους ανθρώπους. Στην καραντίνα ήταν αυτονόητο ότι έπρεπε να είμαστε σπίτι, απομονωμένοι και να μην έχουμε σχέσεις με την ανθρωπότητα, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι υπάρχουν στιγμές που πρέπει να είμαστε έξω, γενναιόδωροι και ευσυνείδητοι. Αυτός είναι ένας κανόνας που θα ήθελα να επαναφέρω όταν επιτέλους λήξει η πανδημία.
Παρακολουθώντας σε μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια διακρίνει κάποιος έναν κομψό, άνετο, εκλεπτυσμένο τύπο με καλή ανατροφή και τρόπους. Υπήρξες ποτέ ο υπερβολικά καλός, βολικός άνθρωπος για τους γύρω σου σε σημείο καταπίεσης για εσένα;
Αυτή είναι μία πολύ καλή ερώτηση, πραγματικά. Κοίτα, ναι. Όπως και να έχει ο κόσμος είναι πολύ σκληρός και υπάρχει γενικά η αντίληψη ότι στο τέλος της ημέρας αποδίδει ο κόπος. Ίσως γι’ αυτό δεν είμαι νο 1 συνέχεια ή δεν έχω βγάλει τόσα πολλά λεφτά. Ωστόσο, αφού το λέμε αυτό… δεν αξίζει τον κόπο να είσαι έτσι και πρόκειται για ένα μακροχρόνιο «παιχνίδι». Πιστεύω πάντως ότι ορθώς έχω πράξει ως τώρα. Μπορείς να βγάλεις χρήματα, αλλά την αγάπη δεν τη βρίσκεις εύκολα.
Έχω την αίσθηση ότι ειδικά σε αυτό το άλμπουμ έγινες περισσότερο επιλεκτικός από ό,τι ήδη είσαι σε σχέση με τους συνεργάτες σου. Είναι αλήθεια;
Είχα μία πολύ καλή κατεύθυνση μες το κεφάλι μου προς τα πού θέλω να πάω. Πολλά από αυτά, τα οφείλω στο σύζυγό μου, συνεργάζομαι με εκείνον και τον μάνατζέρ μου. Υπάρχει πολλή προσοχή σε σχέση με αυτό.
Πριν κλείσουμε, θα ήθελα το σχόλιό σου για τη δολοφονία του George Floyd και το κίνημα Black Lives Matter.
Είναι μία τεράστια τραγωδία αυτό που συνέβη και συνεχίζει να συμβαίνει. Πρέπει να υπάρξει ανάληψη ευθυνών και απόδοση δικαιοσύνης, σίγουρα αν περνάει κάτι από το χέρι μου σε σχέση με αυτό, θα το κάνω.
Αισθάνεσαι ασφαλής, ως πατέρας, ως σύζυγος, ως πολίτης;
Ο κόσμος βιώνει μία πολύ περίεργη κατάσταση τη δεδομένη περίοδο και δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που αισθάνεται ασφαλής αυτήν τη στιγμή. Αλλά αυτό είναι ok, γιατί έτσι κι αλλιώς ζούμε σε επικίνδυνους καιρούς.
Και όλα αυτά, ενόσω ο Donald Trump διεκδικεί για μία ακόμη φορά την προεδρία των Η.Π.Α…
Θα υπερισχύσουμε, θα το δεις!
*Το 10ο στούντιο άλμπουμ του Rufus Wainwright με τίτλο «Unfollow The Rules» κυκλοφορεί από την BMG. Δες την εμφάνισή του στο σόου του Jimmy Kimmel στο βίντεο που ακολουθεί και άκουσέ το ολόκληρο, εδώ.
