- <<Αυτή είναι η πέμπτη σεζόν που πηγαίνω σε εβδομάδα μόδας>>, συλλογίζομαι καθώς κοιτάω τις φωτογραφίες από τα σόου στο κινητό μου μέσα στο αεροπλάνο για την επιστροφή στην Αθήνα. Ανάμεσα στις streetstyle φωτογραφίες και τα close-up στιγμιότυπα των τάσεων που έχω να αναλύσω στα επόμενα τεύχη του περιοδικού, συνειδητοποιώ πως έχω τραβήξει μερικές λήψεις από τα αριστοκρατικά palazzo της πόλης (που θα ονειρευτεί να εξερευνήσει όσο το δυνατόν συντομότερα η Γαλάτεια), αλλά και κομψούς περαστικούς που συνάντησα στη Μπρέρα, κοντά στην Corso Garibaldi.
Ο φρενήρης μαραθώνιος στην ιταλική μητρόπολη της μόδας μου υπενθύμισε πάνω απ’όλα πως η μόδα πρέπει να είναι διασκεδαστική (σ’ευχαριστούμε Μιούτσια Πράντα) και να σε κάνει να ονειρεύεσαι παραλίες και θέρετρα ακόμα και στην καρδιά του χειμώνα (η Tod’s μας ταξίδεψε νοερά στο Κάπρι). - 19 Σεπτεμβρίου, 17:45 : Φτάνω στο Μιλάνο μία ημέρα πριν την επίσημη έναρξη της Εβδομάδας Μόδας. Ο γνώριμος φινετσάτος αέρας της πόλης με γεμίζει αυτοπεποίθηση ώστε να τηρήσω κατά γράμμα το απαιτητικό μου πρόγραμμα. Με το που φτάνω -αισίως- στο σπίτι που είχα κλείσει να μείνω στην Corso Genova, αφήνω τα πράγματα και αμέσως τρέχω να συναντήσω τη φίλη μου Βαλιάνα (είναι η streetstyle φωτογράφος Blender Factory) που μένει μόνιμα στο Μιλάνο για να μου δώσει τις προσκλήσεις για τα σόου. Μετά λύπης διαπιστώνω ότι μου είχε φέρει μόνο τρεις…Προς στιγμή ,άρχισα να ανυσηχώ ότι δεν είχα γίνει δεκτή από τα περισσότερα, αλλά λίγο η κουβέντα με τη Βαλιάνα λίγο τα γευστικά Απερολ που ήπιαμε εξαφάνισαν στο δευτερόλεπτο τις αρνητικές σκέψεις από τα μυαλό μου.
- 20 Σεπτεμβρίου, 08:00 : Το ξυπνητήρι αρχίζει να χτυπάει και μόλις συνειδητοποιώ πως έχω ξυπνήσει στο Μιλάνο και όχι στο σπίτι μου στην Αθήνα πετάγομαι από το κρεβάτι σε δευτερόλεπτα. Ανοίγω το υπολογιστή, κοιτάω τα μέιλ και διασταυρώνω το επιβεβαιωμένο πρόγραμμα της ημέρας με αυτό στην ατζέντα μου. Το πρώτο σόου σήμερα είναι το Byblos στις 16:00 (highlight της ημέρας είναι του οίκου Gucci που δυστυχώς δεν έγινα δεκτή – επιβεβαίωσαν μόνο το re-see appointment) οπότε είναι μία καλή ευκαιρία για βόλτα στην πόλη πρωτού ξεκινήσω να ετοιμάζομαι. Η μέρα είναι ηλιόλουστη και με βρίσκει να χαζεύω όλες τις φαντασμαγορικές βιτρίνες της via Montanapoleone πριν καθίσω για καφέ στο ιστορικό ζαχαροπλαστείο Marchesi. Αφού παραγγείλω τον καθιερωμένο μου διπλό καπουτσίνο και μία τάρτα με φρούτα βγάζω το iPad για να κοιτάξω τα μέιλ και τις τοποθεσίες κάθε σόου, κάποια από τα οποία είναι στην άλλη άκρη ρης πόλης… Στα διπλανά τραπέζια ο κόσμος μιλάει για την εβδομάδα μόδας. Το πρόγραμμα σήμερα δεν είναι τόσο απαιτητικό οπότε αρχίζω να ξαναστέλνω Kind Reminder στους οίκους που δεν έχουν απαντήσει στο αρχικό μέιλ αίτησης, με την ελπίδα ότι κάποιος θα το δει-επιβεβαιώσει την παρουσία μου. Δυστυχώς,αρκετοί οίκοι δεν στέλνουν μέιλ επιβεβαίωσης ή απόρριψης οπότε έχεις την αμφιβολία αν σε έχουν δεχτεί ή όχι. Η επιμονή πάντα χρειάζεται γιατί δεν είναι λίγες οι φορές σε αυτά τα 2 χρόνια που πηγαίνω στις εβδομάδες μόδας που έχουν στείλει την πρόσκληση σε ηλεκτρονική μορφή μέχρι και μία ώρα πριν(!) από το σόου ότι η αίτησή μου έγινε δεκτή. Παράλληλα, σε αυτό το στίβο στυλιστικής μάχης, με την άνοδο των influencers στα social media και την τεράστια επιρροή των celebrities στις πωλήσεις, οι επιδείξεις μόδας έχουν λάβει περισσότερο την μορφή lifestyle event όπου οι καλεσμένοι επιδίδονται σε αγώνα streetstyle εμφανίσεων, γεγονός το οποίο παραγκωνίζει έλαφρώς την παρουσία των editors. Στα πλαίσια αυτής της νέας πραγματικότητας, βλέπουμε τοπ bloggers, influencers και it-girls να καταλαμβάνουν τις πρώτες σειρές μαζί με τους κορυφαίους αγοραστικούς εκπροσώπους αυτή τη στιγμή που έρχονται από την Ασία.
Εχοντας φτάσει στο πρώτο location, κατάλληλα προετοιμασμένη με προσκλήσεις και powerbank, τα συναισθήματα και το vibe γίνονται γνώριμα. Αρκετά μέτρα πριν την είσοδο παραμονεύουν οι streetstyle φωτογράφοι για να απαθανατίσουν τις πιο cool εμφανίσεις, με το ίδιο σκηνικό κυνηγητού να επικρατεί και κατά την έξοδο, με την μόνη διαφορά ότι το φωτογραφικό τους ενδιαφέρον μαγνητίζει αυτή τη φορά το λεγόμενο off-duty στυλ των μοντέλων. Συγνώμη, influencers είναι η στιγμή τους να λάμψουν! - 22:30 : Οι δυνάμεις μου σιγά σιγά με εγκαταλείπουν αλλά ευτυχώς σε λίγη ώρα φτάνει στο σπίτι η Ναταλία ( aka @natgeorgala και μία από τις καλύτερές μου φίλες) και έτσι θα έχουμε συμπαράσταση η μία την άλλη ακόμα και στις στιγμές που η κούραση χτυπάει κόκκινο και αρχίζουμε ασυναίσθητα να εκνευριζόμαστε.
21 Σεπτεμβρίου, 07:00 : Από σήμερα και για τις επόμενες τρεις ημέρες το ξυπνητήρι ρυθμιζόταν αυτή την ώρα μιας και το πρώτο σόου ξεκινούσε στις 09:30. Εξάλλου έχουμε δρόμο μπροστά μας μέχρι να καταλήξουμε στο πιο θα είναι το πρώτο look της ημέρας. Οι βαλίτσες μας υπερφορτωμένες με ρούχα και αξεσουάρ, κι’όμως αν έχεις μία φορά αμφιβολία για το πώς πρέπει να ντυθείς κάθε πρωί την υπόλοιπη ζωή σου, τώρα, εδώ, την έχεις δέκα. Πάντα η μία θα ρωτήσει τη γνώμη της άλλης, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που μας πιάνει η άρνηση ότι δεν μας κολακεύει τίποτα και αφού έχουμε πετάξει όλα τα ρούχα πάνω στο κρεβάτι, κοιταζόμαστε, αλλάζουμε μία τελευταία φορά, και voila! Τελικά η επιτυχημένη εμφάνιση είναι αυτή που αντικατοπρίζει ξεκάθαρα το προσωπικό σου στυλ. Τότε η αυτοπεποίθηση καθώς περπατάς έρχεται αβίαστα, και καμιά φορά παρασύρει και τους απεσταλμένους φωτογράφους . Ναι, έχουμε κι εμείς τα τυχερά μας (πέρυσι είδα τον εαυτό μου να φιγουράρει στις επιλογές street style βρετανικού γυναικείου site). Ανάλογα με τον “κενό” χρόνο που υπάρχει -αν υπάρχει- αλλάζουμε σύνολα από το ένα σόου στο άλλο (μην ρωτάς γιατί, είναι οι άγραφοι κανόνες των fashion weeks, plus τα τυχερά ενσταντανέ που μόλις αναφέραμε) Αυτό γίνεται συνήθως στην τουαλέτα κάποιας τρατορίας με τους σερβιτόρους να φωνάζουν κατά την έξοδό μας <<Ciao Bella!!>> -καθόλου άσχημα δεν περνάμε δηλαδή. Αρκετές δόσεις εσπρέσο και οι χάρτες του google ήταν οι σύμμαχοί μας στη διάρκεια μιας ατελείωτης φαινομενικά ημέρας που όμως περνούσε στο άψε σβήσε. Κοιτούσα και ξανακοιτούσα τα μέιλ περιμένοντας επιβεβαίωση από κάποιο πολυπόθητο σόου. Η απογοήτευση σχηματιζόταν στο πρόσωπό μου όταν το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο αλλά γρήγορα προσπαθούσα να συνεφέρω τον εαυτό μου εστιάζοντας σε αυτά που είχα ήδη επιβεβαιώσει και τα οποία, μεταξύ μας, ήταν αρκετά σημαντικά. Η αλήθεια είναι πως για μία μικρή αγορά σαν την Ελλάδα, η παρουσία στα περισσότερα fashion shows μοιάζει δύσκολο κατόρθωμα ακόμα και αν εκπροσωπείς τίτλο ενός international περιοδικού. Κάπου εδώ να τονίσω πως οι δημόσιες σχέσεις που χτίζει κανείς είναι το καλύτερο εισιτήριο για την είσοδο στις επιδείξεις και στα πιο hot events που ακολουθούν. Μετά τη δεύτερη μέρα ,οι πρώτες φουσκάλες και τα γδαρσίματα στα δάχτυλα των ποδιών ήταν το “παράσημο” που κερδίσαμε έπειτα από ώρες περπατήματος στην πόλη.Η κίνηση στους δρόμους ήταν εξωφρενική και με τον καιρό αρωγό μας η μετακίνηση με τα πόδια αποδεικνύεται η πιο γρήγορη επιλογή . Περπατώντας-πάνω-σε-ψηλοτάκουνα-κουβάλησα και το 9 κιλών κουτί με ρούχα που μου είχε στείλει το luxury ηλεκτρονικό κατάστημα του Παρισιού 24Sevres, η πιο σουρεάλ στιγμή μέχρι τώρα που ακόμα θυμάμαι και γελάω, για να προλάβω να το αφήσω σπίτι πριν κατευθυνθούμε στο επόμενο location….
Κάπως έτσι κύλησαν και οι επόμενες μέρες που θα σας αναλύσω σε επόμενο ποστ, στο αεροπλάνο με προορισμό αυτή τη φορά το ονειρεμένο Παρίσι…Ciao Milano…You were a dream.
Το χρονικό μιας καλεσμένης στις Εβδομάδες Μόδας
Αγωνία αν θα μπεις στο show που θέλεις, αλλαγή ρούχων στις τουαλέτες με στόχο μια καλή φωτογραφία street style και πολλοί καφέδες. Η απεσταλμένη μας αποκαλύπτει.
More From
Collections