Βρισκόμαστε στο 2020 και σιγά-σιγά εξοικειωνόμαστε με την ιδέα του βιασμού, εννοείται όχι με την πράξη, αλλά με την αντιμετώπιση των θυμάτων της. Αυτή η – καθόλου ομαλή – εξοικείωση προκλήθηκε χάρη σε μεγάλες πρωτοβουλίες, όπως το κίνημα #metoo και η πορεία Million Women Rise. Αλλά για κάθε βήμα προς τα εμπρός, οι στατιστικές σχετικά με τη σεξουαλική βία παραμένουν ζοφερές – και τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα.
Εκτιμάται ότι μία στις πέντε γυναίκες και το 4% των ανδρών έχουν εμφανίσει κάποιο είδος σεξουαλικής επίθεσης από την ηλικία των 16 ετών, ενώ περίπου το 3,1% των γυναικών αντιμετωπίζουν σεξουαλική επίθεση κάθε χρόνο.
Ένα τεράστιο μέρος του προβλήματος είναι οι υποθέσεις που οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν σχετικά με τη σεξουαλική βία – πώς μοιάζει και ποιον επηρεάζει. «Η σεξουαλική βία είναι μια επίμονη και ενδεχομένως αυξανόμενη μάστιγα στην κοινωνία μας», λέει η Vivienne Hayes MBE, Διευθύνων Σύμβουλος του Κέντρου Πόρων Γυναικών.
Εδώ είναι μερικοί από τους κύριους τρόπους με τους οποίους η “καλλιέργεια” βιασμού κρατά τους παθόντες πίσω από τη δικαιοσύνη – και αφήνουν τους δράστες έξω στους δρόμους.
1. Δεν αναφέρονται περιστατικά
Ιστορικά, οι φωνές των γυναικών και των κοριτσιών πάντα αγνοούνταν. “Είναι επιτακτική ανάγκη να σταματήσουμε να σωπαίνουμε σε θέματα που περιβάλλουν τη σεξουαλική βία”, λέει η Hayes. “Πολλοί άνθρωποι, κατά τρόπο κατανοητό, δεν θέλουν να θέσουν το ζήτημα αυτό, καθώς αποκαλύπτει μια πλευρά των ανθρώπων που είναι ειλικρινά σχεδόν απίστευτη – οι άνδρες βιάζουν τα μωρά και τα μικρά παιδιά”, συνέχισε.
“Οι βιασμοί και η προσβολή των θυμάτων είναι τεράστια, με αποτέλεσμα να παραμένουν σιωπηλοί, προστατεύοντας τους δράστες. Αυτό υποχωρεί και θα είμαστε αφελείς να πιστεύουμε ότι οι κριτικές δεν θα υπάρχουν, αφού υπάρχουν προκαταλήψεις“,αναφέρει η παθούσα Madeleine Black, συγγραφέας του Unbroken.
2. Ο τρόπος με τον οποίο καλλιεργείται η ιδέα του βιασμού
Πολλοί κατηγορούνται, ότι καλλιεργούν ενδόμυχα την ιδέα του βιασμού στους ανθρώπους και ιδιαίτερα στις γυναίκες. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Εν ολίγοις, υπάρχει η ιδέα ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια είναι κάπως πιο αδύναμες σε σχέση με τις επιθυμίες των ανδρών. Δεν αποτελεί έκπληξη, αφού πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι αυτό αποτελεί μείζονα παράγοντα του ευρέως διαδεδομένου προβλήματος της σεξουαλικής βίας.
Ένας πιθανός τρόπος για να αρχίσει να αλλάζει κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι μια καμπάνια εκπαίδευσης, με στόχο την αλλαγή της στάσης γύρω από το συγκεκριμένο στερεότυπο: “Μια δημόσια εκστρατεία ευαισθητοποίησης για τα θύματα και μη θα ήταν καταπληκτική”, λέει η Katie Russell, συντονιστής μέσων και επικοινωνιών για την πράξη του βιασμού στην Αγγλία και στην Ουαλία.
“Πρόσφατες περιπτώσεις αποδεικνύουν ότι οι παραβάτες λειτουργούν σε πολλές μορφές και σε όλα τα περιβάλλοντα, τα κοινά χαρακτηριστικά τους είναι η απόλυτη έλλειψη σεβασμού που έχουν για τα θύματά τους και η κυνική εκμετάλλευση της ευπάθειας είναι φυσική, συναισθηματική ή περιβαλλοντική”, λέει ο Siobhan Blake, ο αρχηγός του CPS Mersey Cheshire.
3. Μπορεί να βοηθήσει η εκπαίδευση;
Μια άλλη λύση που τίθεται από σχεδόν όλους όσους συμμετέχουν σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και οργανώσεις σεξουαλικής βίας είναι η πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
“Η εκπαίδευση των παιδιών προσπαθεί να καταπολεμήσει την “καλλιέργεια” των βιασμών”, λέει η Hayes. “Θα ήθελα πάρα πολύ να βλέπω βρεφονηπιακούς σταθμούς και σχολεία να δίνουν προτεραιότητα στα ανθρώπινα δικαιώματα, την ανθρώπινη αγάπη και φροντίδα, τον σεβασμό της διαφορετικότητας και την αντιμετώπιση της ανισότητας στην κοινωνία μας.” Αλλά τι ακριβώς χρειάζεται να γίνει όσον αφορά τα πολύ μικρά παιδιά; “Μια απλή αρχή θα ήταν να παύσουν τα επιφανειακά στερεότυπα, όπως αυτό με το ροζ για τα κορίτσια και το μπλε για τα αγόρια. Για τα παιδιά που έχουν πρόσβαση σε παιχνίδια και βιβλία που αμφισβητούν τα βλαβερά στερεότυπα φύλου, στην πραγματικότητα προάγουν μια κουλτούρα, όπου τα αγόρια και τα κορίτσια είναι άνισα.”
4. Η αλλαγή είναι επιτακτική
Όποιο κι αν είναι το φύλο ή το ιστορικό σου, η διαβίωση σε έναν πολιτισμό, που αποκρύπτει το βιασμό είναι επιβλαβής και είναι προς το συμφέρον όλων μας να αρχίσουμε, να πιέσουμε την κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τα ζητήματα της ανισότητας.
Πολλοί άνθρωποι που έχουν βιώσει την σεξουαλική βία δεν τολμούν να την ομολογήσουν, φοβούμενοι το κοινωνικό στίγμα. Μόνο οι φεμινιστές ακτιβιστές μιλούν πραγματικά για τη σεξουαλική βία και δυστυχώς κάποιες φορές χαρακτηρίζονται ως εξτρεμιστές.
