“Οι γυναίκες είναι πλέον η πιο ισχυρή μηχανή της παγκόσμιας ανάπτυξης, έγραφε το Economist το 2006. Δεκατρία χρόνια μετά, έκθεση της αμερικανικής τράπεζας Morgan Stanley κάνει λόγο για την ανάπτυξη της SHEconomy, εξηγώντας ότι η επένδυση σε φίρμες που απευθύνονται στις γυναίκες ίσως και να μην είναι η χειρότερη ιδέα του κόσμου.
Δεν πρόκειται για μια περίπτωση εξαιρετικά αργών αντανακλαστικών από τον κόσμο του μάρκετινγκ. Η αγοραστική δύναμη του γυναικείου κοινού είναι γνωστή εδώ και χρόνια, για να μην αναφερθούμε σε βαρετά νούμερα, αρκεί να ειπωθεί ότι δημοσίευμα του Harvard Business Review ανέφερε ήδη από το 2009 ότι συνολικά οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν μια αναπτυσσόμενη αγορά δυο φορές όσο η Κίνα και η Ινδία. Μαζί. Η διαφορά, που κάνει και την είδηση, είναι ότι αυτή τη φορά μιλάμε για ανύπαντρες γυναίκες – δηλαδή ένα κομμάτι της αγοράς στο οποίο μέχρι τώρα ο διαφημιστικός κόσμος δεν έδινε και τόση πολλή σημασία.
Σύμφωνα με την έκθεση, που δεν ανακαλύπτει ακριβώς τον τροχό, προκύπτει ότι οι singles ξοδεύουν πολλά περισσότερα χρήματα στις κατηγορίες αγαθών προσωπικής περιποίησης και ομορφιάς από τις παντρεμένες γυναίκες που ίσως έχουν και παιδιά, οπότε οι καταναλωτικές τους προτεραιότητες δεν τις φέρνουν ακριβώς στην κορυφή της λίστας με τα ψώνια. Εν τω μεταξύ, οι ανύπαντρες εργαζόμενες , όλο και αυξάνονται σε έναν κόσμο όπου οι γυναίκες πλέον επενδύουν περισσότερο στη μόρφωσή τους και δεν σκοτώνονται να παντρευτούν. Στις ΗΠΑ, που συνήθως σέρνει το χορό των κοινωνικών trends, υπολογίζεται ότι το 2030, το 45% των εργαζόμενων γυναικών ηλικίας 25-44 θα είναι ανύπαντρες, οπότε ναι, ίσως είναι μια καλή στιγμή ο κόσμος του μάρκετινγκ να τις λάβει σοβαρά υπόψη του, γενικά, και όχι μόνο για να τους πουλήσει κραγιόν και προϊόντα αδυνατίσματος.
Μέχρι τώρα, έρευνες δείχνουν ότι τουλάχιστον οι μισές singles αισθάνονται ότι δεν υπάρχουν στις διαφημίσεις. Και όταν υπάρχουν, προβάλλονται είτε ως σέξι γόησσες είτε ως μοναχικές και απελπισμένες, όχι σαν καταναλώτριες που μεταξύ άλλων αγοράζουν αυτοκίνητα, υπολογιστές, σπίτια. Καθώς πλέον το μερίδιό τους στην αγορά μεγαλώνει και δεν ζούμε στο 1950 όπου ο εμπορικός κόσμος του απήθυνε μόνο προϊόντα που ίσως τους εξασφάλιζαν έναν καλό γαμπρό, ίσως είναι καιρός οι κάθε λογής εταιρείες να βρουν έναν νέο τρόπο να απευθύνονται στις ανεξάρτητες πελάτισσές τους. Ιδανικά, έναν τρόπο που να μην εξαργυρώνει το προσωπικό τους στάτους, επιχειρώντας να το αλλάξει, μέσα από ένα προϊόν που τάχα θα τους φέρει την παντοτινή αγάπη, αλλά έναν τρόπο που απλώς θα σέβεται ότι τα χρήματά τους έχουν ακριβώς την ίδια αξία με όλων των άλλων.
